''' ابوعبدالله محمد بن عمر بن حسین بن حسن تَیْمیِّ بَکْریِّ طبرستانی رازی'''، [[فقیه]]، متکلم، [[فیلسوف]]، مفسر و حکیم [[مسلمان]] ایرانی که درسال [[۵۴۴ (قمری)]] در [[ری]] متولد شد و وفاتش در سال [[۶۰۶ (قمری)]]، در [[هرات]] اتفاق افتاد.<ref>[http://www.iptra.ir/vdcc2bieqq0.html امام فخر رازی]</ref>
لقبشمعروف به '''ابن الخطیب'''<ref name=":0">{{یادکرد کتاب|عنوان=درآمدی بر تاریخ فلسفه اسلامی (جلد دوم)|نام خانوادگی=جمعی از نویسندگان زیر نظر دکتر محمد فنایی اشکوری|نام=|ناشر=سمت|سال=۱۳۹۲|شابک=۹۷۸-۹۶۴-۵۳۰-۹۵۰-۱|مکان=تهران|صفحات=۲۴۴}}</ref> و ملقب به '''فخرالدین''' است و به '''امام رازی''' یا '''امام فخر رازی''' نیز شهرت دارد. او بر [[علوم عقلی]] و علوم نقلی، [[تاریخ]]، [[کلام]]، [[فقه]]، اصول و علوم ادبی عصر خود تسلط کامل داشت. کتابهایش در دوران حیاتش بسیار مورد استقبال قرار گرفت و به عنوان کتب درسی از آنها استفاده می‌شد. بسیاری از اندیشمندان فخر رازی را نخستین کسی می دانند که فلسفه و کلام را به هم آمیخته و از این نظر، الگوی بسیاری از متکلمان پس از خود گشته است. <ref name=":0" />پدرش ضیاءالدین عمر بن حسین رازی آملی خود از بزرگان علم و عرفان بود که از [[آمل]] به ری سفر کرده بودند.
