جیدو کریشنامورتی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''جیدو کریشنامورتی''' (تلوگو: జిడ్డు కృష్ణ మూర్తి ۱۲ مه ۱۸۹۵–۱۷ فوریه، ۱۹۸۶) یا جی کریشنامورتی (تلوگو: జే కృష్ణ మూర్తి) نویسنده و سخنران [[هند]]ی در مورد موضوعات [[فلسفی]] و [[معنویت|معنوی]] بود. موضوعات او عبارتند از: [[انقلاب]] [[روانی]]، طبیعت ذهن، [[مراقبه]]، روابط انسانی و ایجاد تغییرات مثبت در جامعه. او به طوربه‌طور مداوم بر نیاز به انقلاب در [[روح]] هر انسان اشاره کرده و تأکید می‌کرد که چنین انقلابی نمی‌تواند توسط یک ماهیت بیرونی، مذهبی، سیاسی، یا اجتماعی رخ دهد.

کریشنامورتی در خانواده «[[زبان تلگو|تلوگو]] [[برهمن]]» زمانی که هند [[مستعمره]] بود بدنیابه دنیا آمد. در اوایل نوجوانی او شانس این را داشت تا با [[تئوصوفی|تئوسوفیست]] عالی رتبه و [[رازورز]] مشهور، [[چارلز وبستر لیدبیتر]]، در اداره مرکزی انجمن عرفانی در آدیار در مَدرس (چنای) برخورد کند.

حامیان او از طریق بنیادهای [[غیرانتفاعی]] در هند، [[بریتانیا]] و [[ایالات متحده آمریکا|ایالات متحده]] کار می‌کنند و بر چندین [[مدرسه]] مستقل بر اساس دیدگاه‌های او در [[آموزش و پرورش]] نظارت می‌کنند. آنهاآن‌ها همچنان به رونویسی و توزیع هزاران گفته او، بحث‌های گروهی و شخصی ای که داشته و نوشته‌هایش با استفاده از انواع فرمت‌های رسانه‌ای و زبان‌ها ی مختلف ادامه می‌دهند.

جیدو کریشنامورتی در ۱۱ [[ماه مه]] ۱۸۹۵ در شهر کوچک [[فهرست شهرهای هند|ماداناپاله]] در ناحیه [[مدرس (شهر)|مدرس]] (امروزه منطقه [[چیتور]] در [[آندرا پرادش]]) متولد شد. او از یک خانواده [[زبان تلگو|تلوگو]] [[برهمن]] زبان بود. مطابق با رسوم رایج [[هندوئیسم|هندو]]، به عنوان فرزند هشتم که [[نر|مذکربه]] دنیا آمده باشد، او همنام با خدای هندو [[کریشنا]] نامیده شد. پدر کریشنامورتی، جیدو نارایانیاه که صاحب منصب در [[اداره کل]] [[مستعمره|مستعمرات]] [[بریتانیا]] بود، به مادرش سانجیواما علاقه‌مند شد. کریشنامورتی در ده سالگی مادرش را از دست داد. پدر و مادر او در مجموع یازده فرزند داشتند که شش نفر از آنهاآن‌ها زنده ماندند. بر همان منوال که در میان خانواده‌های طبقات بالا و در عین حال مذهبی رایج بود، خانواده وی نیز مشتاقانه ناظر آداب و رسوم سنتی و عمل به امور مذهبی بودند.

همچنین به او به چشم «یک فرد کم هوش» نگاه می‌شد؛ که اغلب «یک حالت خلأ» در خود داشت و به او یک ظاهر احمقانه می‌داد. لیدبیتر متقاعد شده بود که این پسر به یک معلم روحانی و سخنران بزرگ تبدیل می‌شود، و به احتمال زیاد «حاملی برای خداوند پرنیان» خواهد بود (منظور از خداوند پرنیان در [[دکترین]] تئوصوفیسم، یک وجود عالی روحانی است که بصورتبه صورت دوره‌ای بر روی زمین به عنوان معلم جهانی برای هدایت و تکامل نوع بشر ظاهر می‌شود)

بعد از کشف لیدبیتر، کریشنامورتی توسط یکی از اعضای انجمن عرفانی در آدیار پرورش یافت. [[لیدبیتر]] و تعداد کمی از همکاران قابل اعتماد وظیفه آموزش، محافظت، و به طوربه‌طور کلی آماده کردن کریشنامورتی را به عنوان معلم جهانی مورد انتظار به عهده گرفتند.

کریشنامورتی (که بعدها بیشتر کریشنا جی نامیده می‌شد) و برادرش کوچکترش نیتیاناندا (نیتی) بصورتبه صورت خصوصی در محوطه عرفانی مَدرَس آموزش می‌دیدند، و بعد از آن در معرض زندگی مفرحانه جامعه اروپایی و تحصیلات خود را در خارج از کشور ادامه دادند.

با وجود مشکلاتی که در مورد کارهای مدرسه داشت و نیز نگرانی‌هایی که دربارهٔ تواناییهای او وضعیت جسمانی اش وجود داشت، کریشنامورتی چهارده ساله توانست طی شش ماه [[زبان انگلیسی]] را به خوبی صحبت کرده و بنویسد. لوتینز می‌گوید که بعدها کریشنامورتی کشف شدنش توسط وی را [[واقعه]] ای می‌دانست که باعث نجات زندگی اش شده بود. اغلب، از او پرسیده می‌شد که اگر او توسط لیدبیتر کشف نمی‌شد چه اتفاقی برایش می‌افتاد. او بی درنگبی‌درنگ پاسخ می‌داد: «من می‌مردم»

در همان زمان، به موازات لیدبیتر نقش راهنمای و معلم معنوی کریشنامورتی رابهرا به عهده گرفت. وجود و پیشرفت این آموزش در آن زمان فقط برای تعداد کمی از انتخاب شدگان شناخته شده بود.

در حالی که کریشنامورتی در ورزش استعدادی طبیعی داشت، اما همیشه با تحصیلات رسمی مشکل داشت و در تحصیلات آکادمیک استعداد نداشت. او در نهایت پس از تلاش‌های متعدد از گرفتن پذیرش برای [[تحصیلات دانشگاهی]] منصرف شد. او زبان‌های خارجی را یادگرفت و همزمانهم‌زمان بصورتبه صورت روان به چندین زبان صحبت می‌کرد.

تصویر عمومی ای که از او توسط عارف‌ها ترسیم شده، «ظاهری پاک و بی‌آلایش، نیتی معتدل، با دیدگاهی جهان شمول و اخروی، و تقریباً بی گرایشی ای سعادت آمیزسعادت‌آمیز بوده‌است» همه اینها تصاویر عموم از کریشنامورتی بود که تا پایان زندگی اش نیز تغییری نکرد.

او همچنین در سال ۱۹۲۱ عاشق هلن نوته شد؛ دختری هفده ساله آمریکایی که خانواده‌اش با عارفان همراه بودند. این تجربه باعث درک این مسئله شد که کار و مأموریتی که در زندگی اش از او انتظار می‌رفت مانع روابط عادی او شده بود. از میانه دهه ۱۹۲۰ آنهاآن‌ها از هم جدا شدند.

در سال ۱۹۲۲کریشنامورتی و نیتیا از [[سیدنی]] به کالیفرنیا سفر کردند. در کالیفرنیا، آنهاآن‌ها در یک کلبه در دره اوهای مستقر شدند. به نظر می‌آمد که آب و هوای منطقه برای نیتیا که مبتلا به سل شده بود مناسب باشد، بیماری نیتیا برای کریشنامورتی به یک نگرانی تبدیل شده بود.

در اوهای آنهاآن‌ها روزالیند ویلیامز را ملاقات کردند، جوان آمریکایی که به هر دوی آنهاآن‌ها نزدیک شد و بعداً نقش قابل توجهی در زندگی کریشنامورتی داشت. برای اولین بار این دو برادر بدون نظارت شدید مراقبین انجمن عرفانی خود بودند. آنهاآن‌ها دره را بسیار دلپذیر یافتند و در نهایت پس از اعتماد حامیان، کلبه و اموال اطراف آن در آنجا برای آنهاآن‌ها خریداری شد. این مکان تبدیل شد به محل اقامت رسمی کریشنامورتی.

بعداً، بیماری که به عنوان "فرایند" از آن یاد می‌شد شروع به تأثیر گذاشتن روی او کرد، در ماه‌های سپتامبر و اکتبر همان سال، به طوربه‌طور منظم، تقریباً هر شب اتفاق می‌افتاد. بعدها، این فرایند به طوربه‌طور متناوب با درجات مختلفی از درد، ناراحتی و حساسیت‌های فیزیکی، گاهی اوقات رفتن به حالتی کودکانه از سر گرفته شد، و گاهی اوقات ظاهراً هوشیاری او کم‌کم از میان می‌رفت و تسلیم درد می‌شد یا به حالت مرگ می‌رسید "

... با حسی قوی از آن حالت "دیگر بودن" از خواب بیدار شدم و درکی از یک جهان دیگر که فراتر از همه افکار است… حساسیت به اوج می‌رسد. حساسیت نه تنها به زیبایی، بلکه به همه چیزهای دیگر. تیغه علف به طرز حیرت‌انگیزی سبز بود، یک تیغه علف شامل تمام طیف رنگ بود، و مهیج و خیره کنندهخیره‌کننده بود و چنین چیزی کوچکی را خیلی آسان می‌شد از بین برد…

عجیب است که چگونه در طول یک یا دو مصاحبه آن نیرو و آن قدرت اتاق را پر می‌کرد. به نظر می‌رسید که در چشم و نفس یکنفر باشد. این حالت بطور ناگهانی و غیرمنتظره پیش می‌آمد گاهی با فشار و شدتی که بسیار مسحور کننده‌استمسحورکننده‌است و گاه بی سر و صدا و با آرامش؛ اما به هر حال وجود دارد، چه کسی آنراآن را بخواهد یا نخواهد. هیچ امکانی وجود ندارد که به آن عادت کرد… "

برنامه ریزیهایبرنامه‌ریزیهای کنوانسیون انجمن عرفانی در سال ۱۹۲۵، در پنجاهمین سالگرد تاسیسش به اوج خود رسید. انتظاراتی از رویدادهای مهم وجود داشت به موازات افزایش ستایش او، ناراحتی کریشنامورتی نیز افزایش می‌یافت.

در تغییر و تحولات مربوطه عارفان برجسته و جناح وابسته به آنهاآن‌ها در درون انجمن در تلاش بودند - با توجه به شایعاتی که در مورد اتفاقاتی قریب‌الوقوع وجود داشت - خود را به گونه‌ای در ارتباط با این واقعه نشان دهند. اظهارات شگفت‌آور و غیرعادی ای که در مورد پیشرفتهایپیشرفت‌های معنوی کریشنا توسط گروه‌های مختلف ساخته و پرداخته شده بود و نیز مشاجره و بحث با دیگران، و سیاست‌های داخلی، کریشنامورتی را بیش از پیش ناخشنود می‌کرد.

مشکلات دوره‌ای بیماری مزمن نیتیا در طول این زمان دوباره ظاهر شده بود. در ۱۳ نوامبر سال ۱۹۲۵ در ۲۷ سالگی، او در اوهای در اثر آنفلوآنزا و سل درگذشت. علی‌رغم سلامتی ضعیف نیتیا، مرگ او غیرمنتظره بود، و باور کریشنامورتی را در عرفان و نسبت به رهبران انجمن عرفانی تکان داد. آنهاآن‌ها به او در مورد سلامتی نیتیا اطمینان خاطر داده بودند و باور کرده بود که «نیتیا برای مأموریت زندگی ضروری بوده و در نتیجه او اجازه ندارد بمیرد،» این اعتقادی بود که آنی بسانت و حلقه دوستان کریشنامورتی در آن سهیم بودند. جایاکار نوشت که «اعتقاد او به استادانش و سلسله مراتبش دستخوش یک انقلاب کلی قرار گرفته بود.»

بعلاوه، نیتیا "آخرین بازمانده خانواده و دوران کودکی اش بود… تنها کسی که او می‌توانست براحتی صحبت کند، و بهترین دوست و همراه او بود " به گفته شاهدان عینی، این خبر او را به طوربه‌طور کامل درهم شکست " اما پس از گذشت دوازده روز از مرگ نیتیا " او فوق‌العاده آرام، نورانی و فارغ از همه احساسات و عواطف شد ".. " دیگر هیچ اثری از آنچه بر وی گذشته بود وجود نداشت ". تجربه مرگ برادرش به نظر می‌رسد، هر توهم باقی‌مانده‌ای را از هم متلاشی کرده و "چشم‌انداز جدیدی به او داده بود.".

پس از منحل شدن انجمن اعضای برجسته آن علیه کریشنامورتی موضع گرفتند، از جمله لیدبیترکه می‌گفت موعود به اشتباه رفته‌است. کریشنامورتی همه باورهای سازمان یافته، اعتقاد به رهنمای روحانی و همه ارتباطات مرید و معلمی و عهد بستن به جای تلاش برای آزادی مطلق و بی قیدبی‌قید و شرط مردم را تقبیح کرده بود. هیچ سابقه‌ای از او وجود ندارد که به صراحت معلم جهانی بودن خود را انکار کرده باشد." هر زمان که از وی در مورد موقعیتش سؤال شد موضوعاتی را اظهار نمود که با این قضیه بی ربط بودند یا عمداً پاسخ مبهمی می‌داد.

بازتاب تغییرات بینشی او خیلی پیشتر از منحل کردن انجمن آغاز شده بود. فاصله‌های نامحسوسی که دربارهٔ موضوع معلم جهانی (بین کریشنا و اعضای انجمن) ایجاد شده بود باعث شده بود که از بسیاری از تمجید و تحسین‌ها کاسته شود چرا که برای عده‌ای تغییرات بینشی کریشنامورتی، واژگان مورد استفاده وی و اظهاراتش سردرگم کنندهسردرگم‌کننده بوده و باعث پریشان خاطری آنان شده بود؛ و در میان آنهاآن‌ها کسانی چون بسانت و امیلی، مادر مری لوتینز نیز بودند که (قبلاً) با او ارتباط بسیار نزدیکی داشتند او به زودی ارتباط خود را با انجمن عرفانی و آموزه‌ها و شیوه‌های آن قطع کرد، با این حال او با برخی از اعضای آن و اعضای سابق آن در طول زندگی اش روابطی صمیمی داشت.

قدرت از هر نوع آن، به ویژه در زمینه اندیشه و درک، مخرب‌ترین چیز [[شیطان]]ی است. رهبران پیروان را از بین می‌برند و پیروان رهبران را نابود می‌کنند. شما باید معلم و شاگرد خود باشید. شما باید در مورد همه چیزهایی که انسان آنهاآن‌ها را با ارزش و لازم می‌داند سؤال کنید.

کریشنامورتی از تمام مسئولیت‌ها و سازمان‌های مختلف وابسته به انجمن فرمان ستاره، از جمله انجمن عرفانی استعفا داد. او پول‌ها و اموال اهدا شده به انجمن از جمله [[قلعه]] ای در هلند و ۵۰۰۰ [[هکتار]] (۲۰ کیلومتر مربع) زمین، را به اهدا کنندگان آنهاآن‌ها پس داد.

او بقیه عمر خود را به برگزاری گفتگو و سخنرانی‌های عمومی در سراسر جهان در موضوعات ماهیت ایمان، حقیقت، غم و اندوه، آزادی، مرگ، و تلاش برای برآورده کردن زندگی معنوی صرف نمود. او رابطه مرید و مرادی را با این تفکر که چنین رابطه‌ای منجر به وابستگی و استثمار می‌گردد نمی‌پذیرفت. او هدایا و کمک‌های مالی ای را که افراد به میل خود و به دلیل تحت تأثیر قرار گرفتن تعالیم وی به او پیشنهاد می‌کردند می‌پذیرفت؛ و با تورهای سخنرانی و انتشار کتاب‌ها و رونوشت گفته‌هایش برای بیش از نیم قرن به کار خود ادامه داد. او دائماً از مردم می‌خواست تا به طوربه‌طور مستقل فکر کنند، و آنهاآن‌ها را به کاوش و بحث در مورد موضوعات خاص با هم و همراه با او دعوت می‌کرد.

در طول ۱۹۳۰، کریشنامورتی در اروپا، آمریکای لاتین، هند، استرالیا و ایالات متحده صحبت کرد. در سال ۱۹۳۸، او با [[آلدوس هاکسلی]] ملاقات کرد. [۹۷] این دو دوستی نزدیکی را شروع کردند که سالهاسال‌ها تداوم یافت. آنهاآن‌ها نگرانی‌های مشترکی دربارهٔ تضادهای تهدید آمیزتهدیدآمیز اخیر در اروپا داشتند و هر دو آن را نتیجه و از اثرات مهلک ناسیونالیسم می‌دانستند. [۹۸] درجنگ جهانی دوم زمانیکهزمانی‌که شور میهن‌پرستی در آمریکا موج می‌زد موضع کریشنامورتی اغلب به عنوان صلح جو و حتی گاهی خرابکار تعبیر می‌شد [۹۹]

کریشنامورتی به سخنرانیهایسخنرانی‌های عمومی و بحث‌های گروهی با افراد علاقه‌مند در سراسر جهان ادامه داد. در اوایل ۱۹۶۰، او با [[دیوید بوهم]] آشنا شد، کسی که علاقه‌های فلسفی و علمی مشترک (موازات) با فلسفه کریشنامورتی در مورد ماهیت جهان فیزیکی، و روان و [[جامعه‌شناسی]] داشت.

این دو مرد به زودی دوستان نزدیک شدند و شروع به تحقیقات مشترک در قالب گفتگوهای شخصی و گاهی اوقات درقالب بحث‌های گروهی با دیگر شرکت کنندگان به صورت دوره‌ای نمودند، که نزدیک به دو دهه ادامه داشت. [۱۰۶] [۱۰۷]تعداد متعددی از این بحث‌ها بصورتبه صورت کتاب یا به عنوان بخش‌هایی از کتاب منتشر شدند و ایده‌های کریشنامورتی به بخش گسترده‌تری از مخاطبان (در میان دانشمندان) معرفی شد. [۱۰۸]

اگر چه فلسفه کریشنامورتی زمینه‌های مختلف متعددی از جمله مطالعات مذهبی، آموزش و پرورش، روانشناسی، فیزیک، و مطالعات خودآگاهی را بررسی می‌کرد ولی او در محافل دانشگاهی شناخته شده نبود نه در زمان خودش و نه بعد از آن. با این حال، کریشنامورتی ملاقات و مذاکراتی با چند دانشمندان برجسته داشت، از جمله فیزیکدانان فریتجوف کاپرا، جورج سودارشان، روپرت شلدراک زیست‌شناس، روانپزشک دیوید شاینبرت، و همچنین روان درمان‌هایی که نماینده تئوری‌های مختلف بودند. [۱۰۹] دوستی طولانی مدت بین بوهم و کریشنامورتی در سال‌های بعد دچار فاصله شد. اگر چه آنهاآن‌ها بر اختلافات خود غلبه کردند و تا مرگ کریشنامورتی دوست باقی‌ماندند ولی رابطه آنهاآن‌ها به شدت قبل نبود. [۱۱۰] [۱۱۱] [۱۱۲]

« «حقیقت، سرزمینی بی مسیر و ناشناخته "است. انسان نمی‌تواند از طریق سازمانها،سازمان‌ها، از طریق کیش و عقیده از طریق کشیش یا تشریقات مذهبی، یا از طریق هر دانش فلسفی یا روش روانشناختی به آن دست یابد. او باید آن را در انعکاس رابطه‌اش (با دیگران)، از طریق درک محتویات ذهن خود و از طریق مشاهده بیابد و نه از طریق تجزیه و تحلیل عقلانی یا موشکافی درون نگر. انسان در خودش تصاویری از امنیت مذهبی، سیاسی و شخصی ساخته‌است که در قالب نمادها، ایده‌ها و باورها خود را آشکار می‌کند. اینها همچون کوله باری بر بر تفکر انسان، روابط و زندگی روزمره او سنگینی کرده و چیره شده‌است. اینها علل مشکلات ما هستند چرا که باعث جدایی و فاصله بین انسانهاانسان‌ها در روابطشان می‌گردند. "[۱۱۴] [۱۱۵]

در همین حال رابطه نزدیک کریشنامورتی با راجاگوپال زمانی که او راجاگوپال را برای بازستاندن اموال و بودجه‌ها و همچنین حقوق نشر برای آثارش، نسخه‌های خطی، و مکاتبات شخصی، که در مالکیت راجاگوپال بود به دادگاه کشاند خراب شد. [ ۱۱۷] دادخواهی و شکایت متقابل آن، که به طوربه‌طور رسمی در سال ۱۹۷۱ آغاز شد، سال‌های زیادی ادامه یافت. بخش قابل توجهی از اموال به کریشنامورتی در طول عمرش بازگردانده شد. بالاخره احزاب در این مورد تمام مسائل دیگر را در سال ۱۹۸۶، مدت کوتاهی پس از مرگ او حل و فصل کردند.[۱۱۸] [۱۱۹]

در سال ۱۹۸۴ و ۱۹۸۵ او تحت همکاری بخش انجمن پیشگام تریس در [[سازمان ملل]] با مخاطبان دعوت شده درآن سازمان در نیویورک صحبت کرد. [۱۲۰] [۱۲۱] در نوامبر ۱۹۸۵ او برای آخرین بار از هند بازدید کرد، و از آن زمان تا ژانویه سال ۱۹۸۶ بحث‌ها و گفتگوهایی انجام داد که از آنهاآن‌ها به عنوان وداع کریشنامورتی یاد می‌شود. آخرین مذاکرات وی شامل سوالات اساسی ای بود که در طی سالهاسال‌ها پرسیده شده بودند، و همچنین نگرانی‌های جدیدتر مربوط به پیشرفت‌های اخیر در علم و فناوری، و اثر آنهاآن‌ها بر نوع بشر.

چند روز قبل از مرگش در بیانیه پایانی، قاطعانه اعلام کرد که "هیچ کس" در میان همکاران او، یا عموم مردم نمی‌داند که چه اتفاقی برای او افتاده (به عنوان مجرای تعالیم) و کسی آموزش‌های او را درک نمی‌کند. وی افزود که "انرژی بسیار زیادی" که در [[طول عمر]] او عمل کرده‌است با مرگ او خواهد رفت، و به طوربه‌طور سربسته مجدداً به عدم امکان داشتن جانشین اشاره نمود. با این حال او به مردم مژده داد که امکان دسترسی به این انرژی و درک میزانی از آن وجود دارد اگر که در تعالیم زندگی کنند ". [۱۲۴] در بحث‌های قبل او خود را به [[توماس ادیسون]] تشبیه کرده بود و یادآوری کرده بود که کار سخت را او انجام داده‌است، و در حال حاضر تنها چیزی که دیگران لازم است انجام دهند یک ضربه آهسته به سوئیچ است. [۱۲۵]

کریشنامورتی به طوربه‌طور مداوم بر جایگاه مناسب تفکر در زندگی روزمره تأکید می‌کرد. اما با این حال به خطرات ناشی از تفکر نیز اشاره می‌نمود که زمانیکهزمانی‌که به دانش تبدیل می‌گردد، تصویر ی متحجرانه از گذشته خواهد بود. از نظر کریشنامورتی، چنین اقدامی تفسیر مان و درک کامل مان از جهانی را که در آن زندگی می‌کنیم تحریف می‌کند، و به طوربه‌طور خاص تر، روابطی که آن (جهان) را تعریف می‌کند به انحراف می‌کشاند. او دانش را به عنوان یک تابع لازم اما مکانیکی در عملکرد ذهن می‌دانست.

او سوالات زیر را مطرح کرد: "آیا مغز می‌تواند با تمام واکنش‌ها و پاسخ‌های فوری اش به هر چالش و تقاضا یی باز هم سکوت خود را حفظ کند؟" [۱۲۸] پاسخ او اینچنین بود:این سؤال به معنای پایان دادن به فکر نیست، در مورد این است که آیا مغز می‌تواند به طوربه‌طور کامل در سکوت باشد؟ این سکوت به معنای مرگ فیزیکی نیست. ببینید چه اتفاقی می‌افتد وقتی که مغز کاملاً آرام است. "[۱۲۸]

فکر کردن در مورد درد دیروز، در واقع فکری است که شامل خاطره درد است و ترس از داشتن دوباره درد در فردا را پایه ریزی می‌کند. پس این فکر است که ترس را می‌آورد. اندیشه بوجود آورنده ترس است، اندیشه همچنین لذت را پرورش می‌دهد. برای درک ترس شما باید لذت را نیز درک کنید. آنهاآن‌ها به هم مرتبط هستند، بدون درک یکی شما نمی‌توانید دیگری را متوجه شوید. این به این معنی است که یکی نمی‌تواند بگوید من فقط باید لذت داشته باشم بدون ترس. ترس روی دیگر سکه‌ای است که لذت نام دارد.

اندیشه خودش را به عنوان تحلیلگر، از آنچه که باید تجزیه و تحلیل گردد جدا می‌کند. در حالیکه این دو با هم بخشهاییبخش‌هایی از تفکر را تشکیل می‌دهند و این بازی فریبنده فکر است که آن را برای خودش ترتیب می‌دهد. همه اینها به منظور سر باززدن از روبه رو شدن با ترس‌های ناخود آگاه‌است، و ابزاری است برای فرار از ترس و در عین حال همزمانهم‌زمان با آن ابزاری برای حمایت (حفظ) از آن ترس"[۱۳۰].

آنچه کریشنامورتی از آن به عنوان واژه مدیتیشن یاد می‌نمود کاملاً با سیستم‌ها و روشهایروش‌های کنترل ذهن یا روشهایروش‌های دستیابی آگاهانه به هدف یا وضعیتی خاص متفاوت بود. او در سخنرانی‌های و بحث‌های عمومی متعددی به موضوع مراقبه پرداخت:

"ذهنی که در مراقبه‌است فقط به مراقبه، باید توجه داشته باشد نه به مراقبه کنندهمراقبه‌کننده. مراقبه کنندهمراقبه‌کننده ناظر، حس کننده،حس‌کننده، متفکر و تجربه کننده‌استتجربه‌کننده‌است و زمانی که تجربه کنندهتجربه‌کننده و متفکر وجود دارد پس او به دسترسی داشتن، به به دست آوردن، به نتیجه رسیدن و تجربه کردن توجه می‌کند؛ و آن چیزی است که جاودانه‌است و نمی‌تواند تجربه شود. اصلاً هیچ تجربه‌ای وجود ندارد. تنها یکی وجود دارد که تمی توان برای آن نامی گذاشت. "

"... قدرت‌های مختلفی وجود دارند… شما آنهاآن‌ها را سیدهی می‌نامید، اینطور نیست؟ آیا می‌دانید که همه این چیزها مانند شمع در آفتاب هستند؟ هنگامی که خورشید نیست تاریکی وجود دارد و شمع و نور شمع بسیار مهم می‌شوند. اما زمانی که خورشید، نور، زیبایی و روشنی وجود دارد، همه قدرت‌ها، تمام مراکز مختلف در حال توسعه سیدهیس، چاکراها، کندالینی هستند همه مثل همان نور شمع هستند، آنهاآن‌ها ابداً هیچ ارزشی ندارند؛ و هنگامی که شما آن نور را دارید هیچ چیز دیگری را نمی‌خواهید. "[۱۳۱]

اندیشه و احساس باعث دفع انرژی می‌گردد. " تکرار آنهاآن‌ها مکانیکی است، در حالی که لازم است، به فرد اجازه تجربه کردن "عظمت و بیکرانی زندگی را نمی‌دهد". مراقبه تخلیه ذهن از دانسته‌ها ست. مراقبه تفکر یا دعا یا خودهیپنوتیزم (از طریق القاء با کلمات، تصاویر یا امید و پوچی‌ها) نیست. مراقبه پایان بخشیدن به همه اینها به راحتی، بدون تلاش و بدون انتخاب، در شعله‌ای از آگاهی است.[۱۳۴ ]

کریشنامورتی چندین مدرسه را در سراسر جهان تأسیس کرد. زمانیکهزمانی‌که از او سؤال شد، او موارد زیر را به عنوان اهداف آموزشی خود برشمرد:

بنا بر نظر کریشنامورتی، بسیاری از مشکلات در دنیا از جمله فقر، جنگ، تهدید هسته‌ای، و سایر شرایط تاسف آور، ریشه در تفکر ما دارند. در نظر وی، ما بر اساس تفکرمان زندگی و رفتار می‌کنیم و بنابراین جنگ‌ها و دولت‌ها هم در نتیجه این تفکر هستند. ما هر کدام اعتقادات، نتیجه‌گیری و تجربیات خود را داریم که به آنهاآن‌ها چسبیده‌ایم و بدین طریق خود را از دیگران منزوی می‌سازیم.

اندازه گرفتن میزان اثر گذاریاثرگذاری کریشنامورتی از طریق روشهایروش‌های عینی و معقول کاری دشوار است؛ هیچ سازمان یا نهادی بر اساس فلسفه او وجود ندارد که بر اساس آن بتوان میزان پیشرفت این اثرگذاری را سنجید. کریشنامورتی در سال ۱۹۲۹ در زمان منحل کردن انجمن فرمان ستاره اظهار داشت کاری به تعداد نفرات ندارد و گفت: «اگر فقط پنج نفر وجود داشتنه باشند که گوش بدهند، زندگی کنند و روی خود را به سمت ابدیت بچرخانند همان کافی خواهد بود.»[۱۳۹]

با توجه به ارتباطات و مطبوعات منتشر شده توسط این بنیادها لیست‌های پستی آنهاآن‌ها و سوالات افراد، همچنان رو به رشد است. [۱۴۱] همچنین مدارس و مؤسسات آموزشی مختلف، که در کنار هدف کلی آموزش پروژه‌های جدیدی ارائه می‌دهند روبه رشد هستند [۱۴۲]

کریشنامورتی تحت تأثیر آثار، [[اسطوره شناس]] جوزف کمبل، هنرمندان [[جکسون پولاک]] و بئاتریس وود، مربی ترنس وبستر دویل و ضد فرهنگ نویسنده آلن واتس قرار گرفته و با آنهاآن‌ها آشنا شد. اکهارت تول، نویسنده و سخنران در مورد موضوعات روحی، و [[دیپاک چوپرا]] نویسنده و سخنران موضوعات خود سازی، هر دو ادعا کردند که کریشنامورتی یکی از تاثیرگذارانتأثیرگذاران آنهاآن‌ها بوده‌است. [۱۴۶] فیلسوف / نویسنده [[آیریس مرداک]] نیز کریشنامورتی ملاقات را ملاقات کرده‌است [۱۴۷]

در هند با آن سنت طولانی خود در سرگردانی مردان «مقدس»، تارک دنیاها و معلمان غیرمذهبی، کریشنامورتی توانست توجه تعداد زیادی را و گاهی ناخواسته تحسین آنهاآن‌ها را در سخنرانی‌های عمومی و خصوصی متعدد خود جلب نماید. او توسط چهره‌های گوناگون مذهبی به عنوان معلم بزرگ یاد می‌شود و مورد احترام افرادی همچون رامانا ماهارشی، [۱۴۸] معلم روحانی آناندامایی ما، [۱۴۹] و نیز چهره‌های شناخته شده تر درغرب از جمله اوشو بود. همچنین معلم روحانی ویمالا تاکار با کریشنامورتی در سال ۱۹۶۰ ملاقات کرد. اگرچه کریشنامورتی حساسیت ویژه برای سانیاسی واقعی یا راهب‌های بودایی داشت ولی انتقاداتی تخریبی از مراسم مذهبی آنها، نظام‌ها و شیوه‌های آنهاآن‌ها بیان می‌کرد. [۱۵۰]

فیلسوف عارف و جستجو کنندهجستجوکننده علوم پوشیده قرن بیستم، سموئل آن وئور، تعالیم کریشنامورتی را ستایش کرد و اظهار داشت که «روح درونی» وی یک «بودا با درک بالا» بود، اگر چه فرهیختگی وی و اثر آن بر رشد معنوی او مورد تردید (برخی از) عرفاً بود. [۱۵۲]

شایسته‌است که هر گونه بحثی دربارهٔ تأثیر گذاریتأثیرگذاری (کریشنامورتی) هر چند گسترده با معیارهای تعریف شده خود کریشنامورتی دربارهٔ موفقیت سنجیده شود. مثلاً اینکه آیا افراد براستی می‌فهمند و آموزه‌های وی را «زندگی و تنفس» (درک) می‌کنند یا خیر.[۱۵۳] در مورد سنجش تأثیرگذاری وی و معیارهای او دربارهٔ موفقیت آخرین و تنها بیانیه عمومی متعلق به خود کریشنامورتی است. در یک پیش آگاهی بسیار غم‌انگیز کریشنامورتی ۱۰ روز قبل از مرگش در سال ۱۹۸۶ با کلمات ساده‌ای تأکید کرد: که «هیچ‌کس» در میان همکارانش در این دنیای بزرگ، وی و زندگی اش و تعالیمش را را درک نکرده‌است.

هلن نیرینگ، کسی که در سال ۱۹۲۰ کریشنا را شناخته بود در " کتاب عشق و ترک زندگی خوب " بیان داشت که راه و روش برخورد کریشنا بواسطه یکسری امتیازات شرطی شده بود. از نظر این منتقد شرطی شدگی کریشنامورتی به دلیل حمایت و متنعم سازیمتنعم‌سازی وی توسط پیروانش صورت گرفت و از زمانی آغاز شد که کریشنامورتی به کشف تئوصوفی‌ها درآمد. هلن نیرنگ همچنین می‌گوید او آنچنان در سطح بالایی قرار داده شده بود که حتی قادر به سامان دهی روابطی طبیعی در حوزه شخصی اش نبود. [۱۵۴]

در سال ۱۹۹۱ در کتاب زندگی ابهام آمیزابهام‌آمیز با جی. کریشنامورتی رادها راج گوپال ساوس دختر همکاران کریشنا یعنی روسالیند و دسیکاچاری راج گوپال که از کریشنا جدا شده بودند دربارهٔ روابط کریشنا با والدینش نوشته که شامل رویدادهایی مخفی بین کریشنا و رزالیند در طی سالهاسال‌ها بوده‌است. افشا گری عمومی این قضیه باعث بهت و حیرت خیلی‌ها شد و باعث شد که حجم زیادی از کتاب بیوگرافی ماری لیوتنس با عنوان کریشنا و راجا گوپلز فروش رود. [۱۵۶]

{{پانویس}}[http://jkrishnamurti.org/default.php سایت منبع جهت جستجو در متن کامل سخنرانی هایسخنرانی‌های جیدو کریشنامورتی به چند زبان]{{مستند کردن}}