لامپ پرتوی کاتدی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''لامپ پرتوی کاتدی''' شامل یک [[تفنگ الکترونیکی]] (منبعی از الکترون) و صفحه‌ای از [[فلورسنت]] با ابزار داخلی و خارجی برای شتاب‌دادن و منکسر کردن اشعهٔ الکترون است که می‌تواند تصویری بر روی صفحهٔ فلورسنتی نمایش دهد.

 

اولین ورژن CRT توسط فیزیک‌دان آلمانی به نام فردیناند براون در سال ۱۸۹۷ ساخته شد که

به‌همین دلیل به‌نام لامپ براون نیز معروف است.

 

در سال ۱۹۰۷، دانشمند روسی، [[بوریس روزینگ]]، از CRT در انتهای گیرنده یک سیگنال ویدئویی تجربی استفاده کرد تا

وی در تلاش بود که اشکال هندسی ساده را روی یک صفحه نمایش دهد که منجر به اختراع تکنولوژی CRT شده که امروزه

از آن تحت عنوان تلویزیون یاد می‌شود.

 

 

کاتد داخل استوانه فلزی است که به آن ولتاژ مثبتی (نسبت به کاتد) اعمال می‌شود که اندکی از ولتاژ آند کمتر است. عمل مشترک این استوانه و آند باعث می‌شوند که تقریباً تمام الکترونها در سوراخ آند جمع (کانونش پرتوهای کاتدی) و از آن به شکل نوار باریکی، یعنی باریکه الکترونی، خارج شوند. در محلی که این باریکه به پرده می‌خورد (ته لامپ که با ماده لیان پوشیده شده است)، نقطه تابان روشنی ظاهر می‌شود.

باریکه الکترونی خارج شونده از تفنگ الکترونی، در مسیرش به طرف پرده، از بین دو جفت صفحه‌های فلزی موازی می‌گذرند. اگر به جفت صفحه‌های اول، ولتاژی اعمال شود، میدان یکنواختی ایجاد می‌شود و الکترونهایی را که از آن می‌گذرند به طرف صفحه‌ای مثبت منحرف می‌کند و لکه روشن روی پرده در امتداد افقی به طرف چپ یا راست منحرف خواهد شد. به همین ترتیب، اگر ولتاژی به جفت صفحات دوم اعمال شود تا باریکه به طرف صفحه مثبت منحرف می‌گردد و لکه روشن روی پرده در امتداد قائم به طرف بالا یا پایین تغییر مکان می‌دهند.

 

 

نوسان نگار پرتو کاتدی