لویی آرمسترانگ: تفاوت میان نسخه‌ها

او را می‌توان به تنهایی مهمترین شخصیت در گسترش جز دانست. عروج او در دههٔ ۲۰، موسیقی اجتماعی [[نیواورلئان]] را به گونه ایگونه‌ای از هنر، متحول کرد که به نقل از [[گونتر شولر]] «بطور بالقوه قادر است با متعالی‌ترین انواع هنر در بیان موسیقایی، رقابت کند.» او همچنین، بعنوانبه عنوان یکی از محبوب‌ترین نوازنده‌های قرن بیستم، بیشتر از هرکسی، توانست احساس و لذت موسیقی جز را به مخاطبانش در سرتاسر جهان، منتقل کند. اگرچه در فقر و جداسازی نژادی غیرقابل تصوری بزرگ شد، اما موسیقی اش را به روشی سخاوتمندانه عرضه کرد که خوشایند و مایهٔ سرخوشی شنونده‌هایش می‌شود.

پدر لویی، خانواده اش را اندکی بعد از به دنیا آمدن پسرش (۱۹۰۱) در محله ایمحله‌ای که به دلیل بالا بودن خشونت و جرم و فساد، به آن میدان مبارزه (Battlefield) می‌گفتند، ترک کرد. او در هفت سالگی، تقریبن به طوربه‌طور تمام وقت کار می‌کرد؛ شبها، برای فاحشه خانه‌ها زغال سنگ می‌برد و روزها به یک سمساری با دمیدن در ساز بادی اش، ورودشان را اعلام می‌کرد. در ۱۲ سالگی، بعد از شلیک هوایی با یک اسلحهٔ خالی، او را به دارالتادیبی در شهر بردند.

او سال ۱۹۲۶ هنگام ضبط Heebie Jeebies روشی در خواندن را بنام [[اسکت]] برای اولین بار (به عقیدهٔ بسیاری) را بکار گرفت که در آن، بجایبه جای واژه‌ها، هجاهایی بی‌معنی را بصورتبه صورت بداهه می‌خواند. او مانند عده ایعده‌ای از نوازندگان معروف دورهٔ سویینگ از مخالفان سرسخت سبک مدرن [[بی باپ]] بود.