محمدعلیشاه: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
خط ۷۲:
محمدعلی شاه چون بیشتر شاهان قاجار خود را باورمند به دین و باورهای اسلامی مینمایاند.<ref name="sheikh">[[جواد شیخالاسلامی|شیخالاسلامی، جواد]]. ''پایان کار محمدعلی شاه قاجار''. اطلاعات سیاسی، شهریور و مهر ۱۳۸۵.</ref>
او تعدادی از روحانیون را در دربار خود مقام داده بود و از ایشان در مقابل روحانیون مبارز و مشروطه خواه استفاده میکرد و با ایشان پیوندهای سختی داشت.<ref name="sheikh" />
با آغاز سلطنت محمدعلی شاه، مخالفتهای وی با مشروطه آغاز شد. او با همکاری سربازان روسی مجلس اول را در سهشنبه ۲۳ جمادیالاول ۱۳۲۶ ق به توپ بست و بسیاری از مشروطهخواهان را کشت یا تبعید کرد. در چنین وضعی، علمای [[ایرانیان عراق|ایرانی مقیم نجف]] از جمله [[محمدکاظم خراسانی|ملا محمدکاظم خراسانی]] معروف به '''آخوند خراسانی''' در حمایت و هواخواهی مشروطه خواهان به ویژه [[سید محمد طباطبایی]] و [[سید عبدالله بهبهانی]] پرداختند و توانستند جنبش مشروطه و آزادیخواهی را با فعالیت خستگیناپذیری ادامه دهند. آنان اعلام کردند که همراهی با مخالفان اساس مشروطیت - هرکه باشد - تعرض به مسلمین است و در حکم محاربه با امام زمان بهشمار میآید و در فتوایی خطاب به مردم ایران، حکم خدا را ''«در دفع این سفاک جبار»'' و «دفاع از نفوس و اَعراض و اموال مسلمین را از اهم واجبات و دادن مالیات به گماشتگان او را از اعلم محرمات» دانستند؛ و همراهی با مخالفان مشروطه را در تعرض به مجلس به منزلهٔ «اطاعت از یزید بن معاویه» برشمردند. اگر فتوای علمای نجف نبود، کمتر کسی به یاری مشروطه برمیخاست و مجاهدان مشروطه، بیشترشان پیروی از دین میکردند و دستاویز آنان در مجاهده و جان فشانی، فتواهای علمای نجف بود. بدون طرفداری و کوشش بسیاری که علمای نجف در راه مشروطه کردند، محال بود مجدداً مشروطه در ایران برقرار و پایدار گردد و آرزوی ملت در راه وصول آزادی برآورده شود.
|