مهاجرت: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از این کشورها ترکمنستان، ارمنستان و ترکیه بیشترین تعداد مهاجر را در ایران دارند که تعداد این گروه‌ها از سال ۲۰۱۰ رو به فزونی گذاشته اما تعداد هرکدام هنوز کمتر از ۱۰ هزار نفر است. در طی این سال‌ها روند مهاجرت خارجیان به ایران سیری نزولی را طی کرده به‌طوری‌که تعداد مهاجران در ایران از تعداد ۴ میلیون و ۲۹۰ هزار نفر در سال ۱۹۹۰، در سال ۲۰۰۰ به ۲ میلیون و ۸۰۰ هزار نفر، در سال ۲۰۱۰ به ۲ میلیون و ۶۹۰ هزار نفر و سرانجام در سال ۲۰۱۳ به ۲ میلیون و ۶۵۰ هزار نفر رسیده‌است.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=آمریکا؛ مقصد اول مهاجران ایرانی طی دو دهه اخیر: جدیدترین گزارش پیو از آمار مهاجرت در ایران و بالعکس|وب‌گاه=Shafaqna English|تاریخ=2014-11-10|سال=2014|پیوند=http://www.shafaqna.com/persian/shafaqna/item/93395-آمریکا؛-مقصد-اول-مهاجران-ایرانی-طی-دو-دهه-اخیر-جدیدترین-گزارش-پیو-از-آمار-مهاجرت-در-ایران-و-بالعکس|کد زبان=fa|تاریخ بازبینی=2014-11-10}}‌</ref>

 

=== مهاجرت خارجی ===

مهاجرت خارجی بین کشورها صورت می‌گیرد و مهاجران از کشوری به کشور دیگر مهاجرت می‌کنند. برخی مهاجرت‌های خارجی با هدف دستیابی به منابع طبیعی و ثروت یا دستمزد و رفاه بیشتر انجام می‌پذیرد که به آن مهاجرت اختیاری گفته می‌شود. در این گونه مهاجرت‌ها کشور مبدأ دچار مشکلات اقتصادی است. به‌عنوان نمونه مهاجرت اروپاییان به [[آمریکا]]، [[استرالیا]]، [[کانادا]] و [[آفریقا]] در قرن نوزدهم یک مهاجرت اختیاری است. مهاجرت کارگران [[ترکیه]] به [[آلمان غربی]] پس از [[جنگ جهانی دوم]] و مهاجرت مردم [[اتریش]]، [[مجارستان]] و [[یوگسلاوی]] به [[آلمان]] پس از سال ۱۹۸۹ نیز مهاجرت‌های اختیاری هستند.