مدرسه علوی: تفاوت میان نسخه‌ها

این مدرسه، از چهار بخش تشکیل شده‌است: دبستان علوی شماره ۱، دبستان علوی شماره ۲، دبیرستان علوی دوره اول (نیک پرور) و دبیرستان علوی دوره دوم. دانش‌آموختگان این مؤسسه در سال ۱۳۸۵ خورشیدی، بزرگداشتی به مناسبت پنجاهمین سال تأسیس مؤسسه برگزار کردند.<ref name="بیست سال">{{یادکرد وب|نشانی = http://old.irdc.ir/fa/book/358/default.aspx |عنوان = بیست سال تکاپوی اسلام شیعی در ایران (۱۳۴۰ - ۱۳۲۰)|ناشر = مرکز اسناد انقلاب اسلامی|تاریخ بازدید = ۱۹ اریبهشت ۱۳۹۷ |تاریخ = چاپ دوم ۱۳۸۴}}</ref><ref name="یادنامه استاد">{{یادکرد وب|نشانی = http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/1055120 |عنوان = یادنامه استاد علامه کرباسچیان: مجموعه مقالات به مناسبت بزرگداشت پنجاهمین سال تأسیس مدرسهٔ علوی|ناشر = نشر آفاق |تاریخ بازدید = ۱۹ اریبهشت ۱۳۹۷ |تاریخ = چاپ اول ۱۳۸۶}}</ref><ref>[http://www.mehrnews.com/fa/NewsDetail.aspx?NewsID=411197 خبرگزاری مهر]</ref><ref>[http://www.kayhannews.ir/850904/14.HTM#other1411 کیهان]</ref><ref>[http://www.bbc.co.uk/persian/iran/story/2006/11/061128_a_alavi_school.shtml بی‌بی‌سی فارسی]</ref><ref>[http://www.tebyan.net/index.aspx?pid=29799 تبیان]</ref>

در سال ۱۳۳۴ [[علی اصغر کرباسچیان]] معروف به ''علامه کرباسچیان'' پس از طی تحصیلات حوزوی و رسیدن به درجه اجتهاد به تهران آمد و با همکاری حاج مقدس تهرانی مقدمات تأسیس مدرسه را فراهم کرد. به طور اتفاقی با [[رضا روزبه]] که از قبل با او آشنا بود در تهران برخورد کرد. و چون طبق ضوابط، مدیریت مدرسه می بایست از تحصیلات آکادمیک برخوردار باشد، او را به مدیریت مدرسه برگزید. سرانجام در مهر ماه ۱۳۳۵ مدرسه علوی به عنوان مدرسه‌ای شیعی با نامی بر گرفته شده از نام [[علی بن ابی طالب]] در مقطع دبیرستان آغاز به کار کرد. سال اول یک کلاس با ۱۵ دانش آموز بود. سال‌های بعد دانش آموزان جدید ثبت نام شدند تا مدرسه کامل شد. در سال ۱۳۴۰ دبستان علوی شماره ۱ با مدیریت حاج عباس رحیمیان و دبستان علوی شماره ۲ با مدیریت حاج جعفر خرازی و راهنمایی علوی (نیک پرور) راه اندازی شد.

تأسیس مؤسسه فرهنگی علوی بر اساس پیوند سه رکن اصلی و با همکاری یک نماینده از هر رکن صورت گرفت: ''شیخ علی اصغر کرباسچیان'' به‌نمایندگی از [[حوزه علمیه قم]] و [[مرجع تقلید]] وقت، سید حسین بروجردی، مطلع از کمبودها و نیازهای جامعه دینی و متکی به نفوذ مادی و معنوی روحانیت، [[شیخ هادی تهرانی]] واعظ و [[منبر]]ی سرشناس و معتمد متدینان جنوب و مرکز تهران به نمایندگی از طرف بازار و کسبه و رابط امکانات مالی و تدارکاتی آنان و [[رضا روزبه]] کارشناس فیزیک و علوم تربیتی به نمایندگی از سوی متدینانِ تحصیل کرده مطلع از کارکرد نظام [[آموزش و پرورش]] نوین ایران و مدیریت مدرسه. <ref name="یادنامه استاد">{{یادکرد وب|نشانی = http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/1055120 ‏|عنوان = یادنامه استاد علامه کرباسچیان: مجموعه مقالات به مناسبت بزرگداشت پنجاهمین سال تأسیس مدرسهٔ علوی|ناشر = نشر آفاق |تاریخ بازدید = ۱۹ اریبهشت ۱۳۹۷ |تاریخ = چاپ اول ۱۳۸۶}}</ref><ref name="توصیه‌های استاد">{{یادکرد وب|نشانی = http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/754314 |عنوان = توص‍ی‍ه‌ه‍ای اس‍ت‍اد: ب‍ی‍ان‍ات اس‍ت‍اد ع‍لام‍ه ک‍رب‍اس‍چ‍ی‍ان در ج‍م‍ع م‍دی‍ران م‍دارس|ناشر = نشر آفاق |تاریخ بازدید = ۱۹ اریبهشت ۱۳۹۷ |تاریخ = چاپ اول ۱۳۸۴}}</ref>

علامه در وصیت نامه خود اینگونه می نویسد: ''...، بعضی از افراد متدین در سال ۱۳۳۴ با هدف انسان سازی، به تأسیس مدرسه علوی اقدام کردند و هدفشان این بود که مدرسه درکنار آموزش دین و اخلاق از سطح علمی بالایی برخوردار باشند و بهترین استادان در هر رشته دعوت شوند. ... بنابراین، هدف مدرسه علوی تنها ترتبیت دکتر و مهندس نبود؛ بلکه تربیت انسان هایی با معنویت و اخلاق بود که با علوم روز آشنا باشند و با علم و تخصص خود به جامعه خدمت کند.'' <ref name="وصایای استاد">{{یادکرد وب|نشانی = http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/722852 ‏|عنوان = وص‍ای‍ای‌وص‍ای‍ای اس‍ت‍اد: وص‍ی‍ت‌وص‍ی‍ت ن‍ام‍ه‌ی‌ن‍ام‍ه‌ی ف‍ره‍ن‍گ‍ی‌ف‍ره‍ن‍گ‍ی - ت‍رب‍ی‍ت‍ی‌ت‍رب‍ی‍ت‍ی اس‍ت‍اد ع‍لام‍ه‌ع‍لام‍ه ک‍رب‍اس‍چ‍ی‍ان‌ک‍رب‍اس‍چ‍ی‍ان|ناشر = نشر آفاق |تاریخ بازدید = ۲۰ اریبهشت ۱۳۹۷ |تاریخ = چاپ دوم ۱۳۸۵}}</ref>

مدرسه علوی زمانی تأسیس شد که دوگانگی جدی بین جوامع دینی و علمی وجود داشت. اکثر مردم متدین به خصوص روحانیون و حوزه های علمیه فقط به تحصیل معارف دینی می پرداختند و از دانش و علوم روز بیگانه بودند. بر دانشگاه ها فضای دین داری حاکم نبود و اکثر اساتید دانشگاه لازمه روح علمی را گریز از دین می پنداشتند. از سوی دیگر حوزه های علمیه دروس دینی را به همان سبک سنتی یاد می دادند و همه چیز را در علوم دینی خلاصه می کردند. بهره ای از دانش جدید نداشتند و اگر هم کسی از حوزه های علمیه وارد دانشگاه می شد، این اتهام بر او وارد می آمد که حوزه را ترک کرده و به تجدد گراییده است. چهره هایی هم چون [[سید محمد بهشتی]] و [[مرتضی مطهری]] (که در آن روزگاران به دانشگاه راه یافتند) مدت ها مورد بی مهری حوزه های علمیه قرار داشتند. <ref name="یادنامه استاد">{{یادکرد وب|نشانی = http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/1055120 ‏|عنوان = یادنامه استاد علامه کرباسچیان: مجموعه مقالات به مناسبت بزرگداشت پنجاهمین سال تأسیس مدرسهٔ علوی|ناشر = نشر آفاق |تاریخ بازدید = ۱۹ اریبهشت ۱۳۹۷ |تاریخ = چاپ اول ۱۳۸۶}}</ref>

علامه تربیت را یک فرآیندفرایند پیشگیرانه می دانست. پیش گیری به این معنا که طوری برخورد شود که متربّی تا حد امکان سراغ زمینه های انحراف نرود. وی معتقد بود چشاندن طعم جاذبه های انحرافی با تربیت در تضاد است. به همین دلیل دانش آموزان این مدرسه تا حد امکان از لذت های انحرافی در زمینه های مختلف منع می شدند تا از هر نوع مفسده اجتماعی دور بمانند. پوشیدن لباس های مناسب، کوتاه نگه داشتن موی سر، آگاهی بخشی نسبت به دوست یابی و ... نیز در همین راستا بود. <ref name="توصیه‌های استاد">{{یادکرد وب|نشانی = http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/754314 ‏|عنوان = توص‍ی‍ه‌ه‍ای‌توص‍ی‍ه‌ه‍ای اس‍ت‍اد: ب‍ی‍ان‍ات‌ب‍ی‍ان‍ات اس‍ت‍اد ع‍لام‍ه‌ع‍لام‍ه ک‍رب‍اس‍چ‍ی‍ان‌ک‍رب‍اس‍چ‍ی‍ان در ج‍م‍ع‌ج‍م‍ع م‍دی‍ران‌م‍دی‍ران م‍دارس‌م‍دارس|ناشر = نشر آفاق |تاریخ بازدید = ۱۹ اریبهشت ۱۳۹۷ |تاریخ = چاپ اول ۱۳۸۴}}</ref><ref name="علامه مرد جدیت ">{{یادکرد وب|نشانی = ‏|عنوان = علامه، مرد جدیت و انتظار |ناشر = مدرسه علوی |تاریخ بازدید = ۲۶ اریبهشت ۱۳۹۷ |تاریخ = چاپ اول ۱۳۸۹}}</ref><ref name="محضر استاد ۱">{{یادکرد وب|نشانی = http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/722851 ‏|عنوان = در محضر استاد ۱: سخنرانی استاد علامه کرباسچیان برای پدران و مادران|ناشر = نشر آفاق |تاریخ بازدید = ۲۹ اریبهشت ۱۳۹۷ |تاریخ = چاپ دوم ۱۳۸۵}}</ref>

=== سال های نخست ===

مدرسه علوی در سال های نخست فعالیت خود اگرچه با امکانات کم ولی با اضافه شدن معلمان، کمک بازاریان از لحاظ مالی و ... قوت گرفت. در آن سال ها جو جامعه از نظر سیاسی ملتهب بود و رخ دادن حادثه مهمی همچون [[پانزده خرداد|پانزدهم خرداد ۱۳۴۲]] باعث شده بود که ساواک نیروهای مذهبی را بیشتر تحت نظر داشته باشد. فشارهای ساواک و هم چنین تجربه تعطیلی مدارسی هم چون [[مدرسه رفاه| رفاه]] و کمال به علت داشتن فعالیت های سیاسی، باعث شد مدرسه برای جلوگیری از تعطیلی، از فعالیت و جهت گیری سیاسی دوری کند. <br>

اکبر خواجه پیری در سخنرانی خود در بزرگداشت پنجاهمین سال تاسیس علوی اینگونه می گوید: ''سال ۱۳۴۲ آقای روزبه در دفتر دبیرستان ایستاده بودند. آقای علامه و چند تن از اساتید دیگر هم بودند. یکی از دوستان وارد شد و با ناراحتی گفت: کار تمام است. گفتند: یعنی چه؟ گفت: ساواک دستور داده درِ مدرسه علوی را ببندند. ... مرحوم روزبه لبخندی زدند و فرمودند: آقایان دیر به فکر افتادند. ما کار خودمان را کرده ایم.'' <br>

با چنین رویکردی مدرسه توانست سرپا بماند و به‌دور از جنجال‌های سیاسی و اجتماعی به هدف خود یعنی پرورش نسلی که بتواند به جامعه خود خدمت کند همت گمارد. <ref name="یادنامه استاد">{{یادکرد وب|نشانی = http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/1055120 ‏|عنوان = یادنامه استاد علامه کرباسچیان: مجموعه مقالات به مناسبت بزرگداشت پنجاهمین سال تأسیس مدرسهٔ علوی|ناشر = نشر آفاق |تاریخ بازدید = ۱۹ اریبهشت ۱۳۹۷ |تاریخ = چاپ اول ۱۳۸۶}}</ref><ref name="وصایای استاد">{{یادکرد وب|نشانی = http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/722852 ‏|عنوان = وص‍ای‍ای‌وص‍ای‍ای اس‍ت‍اد: وص‍ی‍ت‌وص‍ی‍ت ن‍ام‍ه‌ی‌ن‍ام‍ه‌ی ف‍ره‍ن‍گ‍ی‌ف‍ره‍ن‍گ‍ی - ت‍رب‍ی‍ت‍ی‌ت‍رب‍ی‍ت‍ی اس‍ت‍اد ع‍لام‍ه‌ع‍لام‍ه ک‍رب‍اس‍چ‍ی‍ان‌ک‍رب‍اس‍چ‍ی‍ان|ناشر = نشر آفاق |تاریخ بازدید = ۲۰ اریبهشت ۱۳۹۷ |تاریخ = چاپ دوم ۱۳۸۵}}</ref><ref name="روزنامه اطلاعات">{{یادکرد وب|نشانی = ‏|عنوان = علامه کرباسچیان موسس مدرسه علوی|ناشر = روزنامه اطلاعات |تاریخ بازدید = ۷ خرداد ۱۳۹۷ |تاریخ = ۱۰ فروردین ۱۳۹۱}}</ref>