آگوست ویلسون: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ربات ردهٔ همسنگ (۳۰.۱) +مرتب+تمیز (۱۴.۹ core): + رده:برندگان جایزه کتاب آمریکا |
جز مینسوتا ← مینه‌سوتا با ویرایشگر خودکار فارسی |
||
خط ۸۱:
در سال [[۱۹۷۶ (میلادی)|۱۹۷۶]]، وِرنِل لیلی مؤسس تئاتر نمایش‌های کوتاه (رپرتوار) کنتو در [[دانشگاه پیتزبرگ]] ، نمایش‌نامهٔ ''بازگشت به خانه'' اثر ویلسون را کارگردانی کرد. در همان سال ویلسون موفق شد اجرای سیزو بنزی مرده‌است را که اولین نمایش‌نامهٔ حرفه‌ایش محسوب می‌شد، ببیند. ویلسون و پِنی به همراه شاعری به نام مایشا بیتن کارگاه نویسندگی گروه کنتو را راه انداختند تا با گرد هم آوردن نویسندگان سیاه‌پوست به آن‌ها در نشر و تولید آثارشان یاری کنند. هر دو مؤسسهٔ کنتو و افق سیاه امروزه فعال‌اند.
در سال [[۱۹۷۸ (میلادی)|۱۹۷۸]] ویلسون به [[سنت پال،
در سال [[۱۹۸۷ (میلادی)|۱۹۸۷]] نمایش [[پرچین‌ها]] در برادوی روی صحنه رفت و برای ویلسون بار دیگر جایزهٔ حلقه منتقدین نویورک را به ارمغان آورد. علاوه بر این ویلسون با این نمایش جایزهٔ تونی و اولین جایزهٔ پولیتزر خود را به دست آورد. در همان سال و به پاس این موفقیت‌ها شهردار سنت پُل روز ۲۷ مِی را روز اوت ویلسون نامید.
خط ۸۷:
ویلسون در سال [[۱۹۸۹ (میلادی)|۱۹۸۹]] نمایش [[مشقِ پیانو]] را در [[دانشگاه ییل]] و [[برادوی]] روی صحنه برد تا دومین [[جایزه پولیتزر|جایزهٔ پولیتزر]] خود را هم برای این نمایش‌نامه به دست آورد.
در سال [[۱۹۹۰ (میلادی)|۱۹۹۰]] ویلسون [[سنت پال،
مجموعهٔ نمایش‌نامه‌های ویلسون در سال [[۱۹۹۱ (میلادی)|۱۹۹۱]] در انتشارات دانشگاه پیتزبرگ چاپ شد.
خط ۱۰۴:
{{ترتیب‌پیش‌فرض:ویلسون، آگوست}}
[[رده:اعضای فرهنگستان هنر و ادب ایالات متحده آمریکا]]
[[رده:افراد آمریکایی آلمانی‌تبار]]
| |||