خودشیفتگی سالم: تفاوت میان نسخه‌ها

در دهه ۱۹۳۰، این[[پاول فدرن]] بود که مفهومی را برای پوشش مناسب احساس «شیفتگی به خود» ارائه کرد،<ref name=Lunbech />{{rp|104 and 5}} اما در دهه ۱۹۷۰ در کارهای [[اوتو کرانبرگ]] و [[هاینتس کوهوت]] بود که این ایده به پیش رانده شد.<ref name=Lunbech/>{{rp|104 and 5}} کوهوت درباره یک «نارسیسیسم عادی» در کودک و حق طبیعی «خودشیفتگی» سخن گفت؛<ref>James Grotstein, "Foreword", Neville Symington, ''Narcissism: A New Theory'' (London 1993) p. xiii</ref> و معتقد بود که اگر نیازهای اولیه بتوانند به اندازه کافی برآورده شوند، فرد به آنچه که او "شکل بالغ خودپسندی" و اعتماد به نفس مثبت"<ref>Heinz Kohut, ''The Analysis of the Self'' (Madison 1971) p. 215 and p. 9</ref> خواند؛ '''خودشیفتگی سالم''' است.

* {{یادکرد-ویکی|پیوند=https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Healthy_narcissism&oldid=841201035|عنوان = Healthy narcissism|زبان =انگلیسی|بازیابی =‏ انگلیسی|بازیابی =‏ ‏۹۹ ژوئیهٔ ۲۰۱۸}}