ویزا کارت: تفاوت میان نسخه‌ها

ایده این برنامه و چاپ اولیه کارت‌های آن، برای ویلیامز مهم نبود، بلکه او موفقیت اصلی را در اجرای کامل سیستم‌های کارت چندمنظوره می‌دانست. در اواسط دهه ۱۹۵۰ عده‌ای از افراد طبقه متوسط ایالات متحده آمریکا حساب‌های در گردش زیادی افتتاح کرده بودند، که بسیار ناکارآمد و دشوار بود. چون آنهاآن‌ها همیشه مجبور بودند تعداد زیادی کارت را با خود حمل کرده و صورت حساب‌های مختلفی را در پایان هر ماه پرداخت کنند، بنابراین نیاز برای داشتن یک ابزار مالی یکپارچه از مدت‌ها قبل در [[ایالات متحده آمریکا]] به وضوح حس می‌شد، ولی کسی نتوانسته بود راه انجام آن را پیدا کند، البته کارت‌های شارژ مانند دینرز کلاب وجود داشت، که بعد از اتمام هر دوره عملیات، باید هزینه کامل پرداخت می‌شد، البته تلاش‌های زیادی برای ایجاد کارت‌های چند منظوره اعتباری صورت گرفته بود، ولی به دلیل اینکه این تلاش‌ها از سوی بانک‌های کوچکی که منابع لازم برای این کار را نداشتند انجام می‌شد، نتایج رضایت‌بخشی نداشت.

ویلیامز و تیم کاری او، مطالعات زیادی بر روی این شکست‌ها انجام داده بودند و ایمان داشتند که می‌توانند از تکرار اشتباهات آن بانک‌ها پرهیز کنند. آنهاآن‌ها همچنین نمونه‌های موفق این کارت‌ها را در [[فروشگاه‌های زنجیره‌ای خرده‌فروشی|فروشگاه‌های زنجیره‌ای]] بررسی کرده و دلایل موفقیت آنهاآن‌ها را پیدا کرده بودند.

بنک آو آمریکا به طوربه‌طور رسمی ۸٫۸ میلیون دلار، از توزیع این کارت‌ها ضرر کرد، ولی این ضرر با احتساب هزینه‌های سربار و [[تبلیغات]] به ۲۰ میلیون دلار می‌رسید.

پس از تبرئه شدن ویلیامز و حامیانش، مدیران بانک به این نتیجه رسیدند، که این کارت‌ها قابل بازیابی هستند، بنابراین تلاش زیادی در جهت احیای این سیستم کردند. آنهاآن‌ها بیش از ۳ میلیون نامه عذرخواهی برای مشتریان فرستاده و نسبت به کارایی بالاتر سیستم جدید خود، ابراز امیدواری کردند.

هدف اصلی آنهاآن‌ها بازار [[کالیفرنیا]] بود، ولی در سال ۱۹۶۵ شروع به اعطای امتیاز این سیستم به بانک‌های دیگر، خارج از این ایالت کردند. طی ۱۱ سال، بانک‌های زیادی این امتیاز را دریافت نمودند و شبکه بزرگی از این سیستم در سراسر ایالات متحده آمریکا شکل گرفت. در اواخر دهه ۱۹۶۰ اعطای امتیاز به بانک‌های سایر کشورها نیز آغاز شد.

از سال ۱۹۵۸ که این سیستم پرداخت فعالیت خود را آغاز نمود، به تدریج ارسال این کارت‌ها برای مشتریان، گسترش یافت. همزمانهم‌زمان کارت‌های دیگری نیز توسط موسسات دیگر توزیع می‌شدند. نیاز به یک سیستم یکپارچه احساس می‌شد. به تدریج چند کارت با هم وارد یک شبکه شدند. در دهه ۱۹۶۰ میلادی بنک‌امریکارت با نام‌های محلی، در برخی کشورهای دیگر نیز صادر می‌شد.