نیتروژن: تفاوت میان نسخه‌ها

فاکتورهای متعددی مانند سن گیاه، ویژگی های گیاه و وضعیت خاک و فاکتورهای اقلیمی میزان بهره وری نیتروژن را تحت تاثیر قرار می دهد. گیاه در مراحل اولیه رشد (جوانه زنی و رشد گیاهچه) که سیستم ریشه ای کامل و تعداد برگ های کمی دارد چگونه می تواند بیشترین نیتروژن مورد نیاز خود را با کاربرد برگی یا خاکی جذب نماید؟ کاربرد بالای نیتروژن در این مواقع فقط هدر دادن سرمایه می باشد زیرا پاسخ دلخواه را به دنبال نخواهد داشت. زمانی که سیستم ریشه ای گیاه کامل و سایز و تعداد برگ ها زیاد می شود استفاده نیتروژن افزایش پیدا می کند. ریشه های عمیق و برگهای بزرگ کارایی استفاده از نیتروژن را بالا می برد. استفاده برگی نیتروژن در این مرحله که برگ گیاه بزرگ تر است مفید تر از مرحله ای است که برگ های کوچکتری دارد. بیشترین بازده استفاده از نیتروژن در مرحله بلوغ گیاه می باشد بعد از که گیاه به سمت پیری می رود بهتر است که مصرف آن را کاهش دهیم. کارایی مصرف به شدت وابسته به شرایط خاکی و اقلیمی است. شرایطی مانند PH خاک، بافت خاک، ساختار، آبشویی، مواد آلی، رطوبت، حضور دیگر مواد مغذی، اکسیداسیون و احیا، روش مصرف نیتروژن، تراکم خاک و غیره کارایی آن را تحت تاثیر قرار می دهد. PH مورد نیاز برای جذب بهتر آن حدود 6.5-7 می باشد. به علاوه بافت خاک (درصد شن، سیلت و رس) از لحاظ سیستمی در مدیریت نیتروژن در نظر گرفته می شود به گونه ای که در خاک هایی با بافت شنی و بافت درشت توانایی نگه داری نیتروژن پایین می باشد. از میان عوامل محدود کننده کارایی نیتروژن آبشویی یکی از مشکلات عمده می باشد. با کاربرد نیتروژن در اّب آبیاری، در آن حل می شود و از سطح رویی خاک به قسمت های پایین برده می شود. که این فراید باعث کاهش قابلیت دسترسی نیتروژن می شود. تراکم خاک باعث کاهش اکسیژن و بروز مشکل هوادهی می شود و هوا برای فرایند شکستن نیتروژن و انتشار آن در ناحیه ریشه ظروری می باشد.