|
]]
[[پرونده:حکم قهرمانی ۳۸.jpg|alt=حکم و مدال قهرمانی کشور در مسابقات سال ۳۸–۳۹۳۸-۳۹|بندانگشتی|حکم و مدال قهرمانی کشور در مسابقات سال ۳۸–۳۹۳۸-۳۹]]
'''مظفر مسافری''' (زاده ۳۱ فروردین ۱۳۱۴ در [[بندر انزلی]] – درگذشته ۱۱ مهر ۱۳۷۱ در بندر انزلی در سن ۵۷ سالگی) مربی و ورزشکار رشته [[بوکس]] [[ایران]] بود.<ref>http://ostani.hamshahrilinks.org/Print?itemid=190435</ref> او قهرمان و نفر اول بوکس ایران و [[آسیا]] در دهه‌های ۱۳۳۰ تا۱۳۵۰ بود و تنها قهرمانی تیمی تیم ملی بوکس ایران تا به امروز را در سال ۱۳۵۰ (۱۹۷۱ میلادی) به عنوان سر مربی در کارنامه خود دارد. او هم چنین به عنوان سرمربی تیم ملی بوکس ایران در [[بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۷۲]] [[مونیخ]] حضور داشته.<ref>http://anzalichi.ir/زنده-یاد-مظفر-مسافری-پدر-بوکس-انزلی/</ref><ref>http://www.mojshekan.com/مشاهیر-انزلی-سیروس-گرجستانی-2/</ref><ref>http://ofogheanzali.ir/9028/گلایه-پیشکسوتان-بوکس-انزلی-از-بی-مهری-ه/</ref>
بوکس انزلی در دوران مربیگری مسافری سیر صعودی و جهشی چشمگیر پیدا کرد و بیشترین قهرمانان ایران و آسیا از این شهر برخاستند، قهرمانانی همچون [[حسین اغماض]] ، محمد آذرحزین، جبار فعلی، کریم صمدی، نصرت وکیل منفرد و …... به طوری که از کاروان شش نفرهٔنفره‌ی تیم بوکس ایران در المپیک مونیخ، چهار نفر انزلیچی بودند. از این رو به وی لقب '''پدر بوکس انزلی''' داده شد.
== زندگی شخصی ==
مظفر مسافری در شهر ساحلی و ورزشدوستورزشکار پرور بندر انزلی از [[استان گیلان]] چشم به جهان گشود. وی دوران متوسطهٔمتوسطه‌ی خود را در دبیرستان بوذرجمهر که در آن سال‌ها خاستگاه بسیاری از ورزشکاران، هنرمندان و شخصیت‌های نامی شهر و استانش بوده و نقشی همچون آکادمی علمی و ورزشی داشته، سپری کرد.
همسر وی مونس رودباری نام دارد که او هم از ورزشکاران انزلی و قهرمان [[تنیس روی میز]] شهر بوده. حاصل ازدواج آنها چهار فرزند به نام‌های محمدرضا، حسین، محمد و نازنین می‌باشد که همگی تحت تأثیرتاثیر فضای ورزشی خانواده بزرگ شده و به ورزش‌های مختلف پرداختند. از جمله محمدرضا که دروازه‌بان تیم ملی هاکی ایران در اواخر دهه ۶۰ و اوایل ۷۰ بوده.
== زندگی ورزشی ==
{{درشت|<big>'''علاقمندی به ورزش'''}}</big>
مسافری از دوران دانش آموزی به ورزش علاقمند شد و در رشته‌هایرشته های مختلف ورزشی همچون دو و میدانی، فوتبال و تنیس روی میز در سطح شهر و آموزشگاهی شرکت کرده و عناوینی کسب می‌نمود.
خودش گرایشش به ورزش را این گونه شرح می‌دهد:
[[پرونده:Mozaffar Mosaferi 1955.jpg|جایگزین=مظفر مسافری در دوران جوانی. سال ۱۳۳۳|بندانگشتی|مظفر مسافری در دوران جوانی. سال ۱۳۳۳]]
در سنین نوجوانی به دلیل حضور مربیان و پایه‌گذاران ورزش نوین همچون جبار صمدی، احمد نژداغی، [[عزیز وکیل منفرد]] و دیگر بزرگان شهر، شور و شوق زیادی به ورزش داشتم و در مدرسه در هر مسابقه‌ای که بود شرکت می‌کردم؛ فرقی نمی‌کرد که چه رشته‌ای باشد. اولین مدال خود را از تنیس روی میز گرفتم و بعداً در دو استقامت قهرمان شهرم شدم و به مرور در سایر رشته‌های ورزشی شرکت داشته و قهرمان شهر خود شده و مدال می‌گرفتم. تا اینکه اعلان اولین دوره مسابقات بوکس قهرمانی کشور را که قرار بود در شهرم برگزار گردد دیدم. با اشتیاق فراوان به تماشای مسابقات رفتم. در این دوره از مسابقات، از انزلی آقایان مهدی پورعباسی، سیلویا کنستانتین و '''ایرج درطلوعی''' شرکت کرده بودند که درطلوعی قهرمان اولین دوره مسابقات بوکس کشور شد. این قهرمانی مرا به طرف این ورزش جذب کرد و در مسابقات آموزشگاهی همان سال در شهر خودم و از دبیرستان بوذرجمهر شرکت کرده و به مقام اول نائل شدم. ▼
▲در سنین نوجوانی به دلیل حضور مربیان و پایه‌گذاران ورزش نوین همچون جبار صمدی، احمد نژداغی، [[عزیز وکیل منفرد]] و دیگر بزرگان شهر، شور و شوق زیادی به ورزش داشتم و در مدرسه در هر مسابقه‌ای که بود شرکت می‌کردم؛ فرقی نمی‌کرد که چه رشته‌ای باشد. اولین مدال خود را از تنیس روی میز گرفتم و بعداًبعدا در دو استقامت قهرمان شهرم شدم و به مرور در سایر رشته‌های ورزشی شرکت داشته و قهرمان شهر خود شده و مدال می‌گرفتم. تا اینکه اعلان اولین دوره مسابقات بوکس قهرمانی کشور را که قرار بود در شهرم برگزار گردد دیدم. با اشتیاق فراوان به تماشای مسابقات رفتم. در این دوره از مسابقات، از انزلی آقایان مهدی پورعباسی، سیلویا کنستانتین و '''ایرج درطلوعی ''' شرکت کرده بودند که درطلوعی قهرمان اولین دوره مسابقات بوکس کشور شد. این قهرمانی مرا به طرف این ورزش جذب کرد و در مسابقات آموزشگاهی همان سال در شهر خودم و از دبیرستان بوذرجمهر شرکت کرده و به مقام اول نائل شدم.
'''{{درشت|مسابقات کشوری}}''' ▼
▲''' {{درشت|<big>مسابقات کشوری }}</big>'''
مظفر مسافری در سال ۱۳۳۴ بعنوان بوکسور وزن ۵۴ کیلوگرم از انزلی، برای اولین بار در مسابقات قهرمانی کشور که در هتل دربند شهر [[تهران]] برگزار می‌شد شرکت کرده و در همان اولین حضور کشوری خود توانست قهرمان ایران شده و مدال طلا را به زادگاه خود ببرد. ▼
▲مظفر مسافری در سال ۱۳۳۴ بعنوان بوکسور وزن ۵۴ کیلوگرم از انزلی، برای اولین بار در مسابقات قهرمانی کشور که در هتل دربند شهر [[تهران]] برگزار می‌شد شرکت کرده و در همان اولین حضور کشوری خود توانست قهرمان ایران شده و مدال طلا را به زادگاه خود ببرد.
در سال ۱۳۳۶ برای دومین بار در مسابقات کشوری در تهران شرکت کرده و برای دومین بار مقام قهرمانی کشور را در وزن ۵۷ کیلوگرم بدست آورد و به تیم ملی ایران دعوت شد و به همراه این تیم برای مسابقه با تیم [[لبنان]] به این کشور رفته و در آنجا موفق شد با برتری کامل قهرمان این کشور را شکست دهد.
سال ۱۳۳۸ در وزن ۶۰ کیوگرم در مسابقات کشوری شرکت کرده و باز هم عنوان قهرمانی را کسب نمود. و متعاقبش به همراه تیم ملی برای مسابقات به کشور [[پاکستان]] رفته که آنجا هم بر حریفان خود پیروز گشت.
سال ۱۳۳۹ به خدمت سربازی رفته و با کم کردن وزن، دوباره در رده‌ی ۵۷ کیلوگرم و این بار در شهر [[تبریز]] پا به مسابقات گذاشت و برای چهارمین بار پیاپی قهرمان کشور شد. جایی که از زبان خودش، زیبا ترین خاطره‌ی دوران ورزشی‌اش شکل گرفت. به گفته‌ی خودش و حاضران در سالن مسابقه و شنوندگان رادیو، در تمامی شب‌های مسابقات، مردم تبریز یکپارچه وی را تشویق نموده و از همه جالب تر رفتار فرماندار وقت تبریز، تیمسار دیلمی بود که اصلیت گیلانی داشت و هر شب به تماشای مسابقات می‌آمد؛ و در شب فینال و پس از قهرمانی مسافری، او را بر روی دوش خود گذاشته و دور سالن چرخانده بود.
[[پرونده:Mozaffar_Mosaferi_1960.jpg|بندانگشتی|دریافت مدال قهرمانی کشور در سال ۱۳۳۹ از استاندار وقت آذربایجان شرقی]]
پس از این مسابقات و در قالب تیم ملی ایران، مسابقه‌ای با تیم ملی ایتالیا برگزار کردند که در آنجا مغلوب حریف ایتالیایی خویش شد. به گفته‌ی خودش، این تنها باخت دوران ورزش حرفه‌ای‌اش بوده.
قهرمانی‌های او تا سال ۴۲ ادامه داشته و در این سال حین برگزاری مسابقات انتخابی تیم ملی جهت اعزام به کشور آلمان و در اعتراض به نحوه‌ی داوری و وضع مسابقات، دستکش‌ها و روینگ بوکس را بوسیده و برای همیشه از دوران قهرمانی خداحافظی کرد.
{{درشت|'''دوران مربیگری'''}}
سال ۴۸ پیشنهاد مربیگری تیم منتخب گیلان را دریافت نموده و با این تیم به مسابقات [[مشهد]] اعزام شدند. تیم گیلان در این مسابقات سه مدال طلا کسب کرده و مسافری کاپ بهترین مربی سال را دریافت نمود. همین عنوان و کاپ، سال ۴۹ و پس از قهرمانی تیم گیلان در مسابقات قهرمانی کشور در [[رشت]] دوباره به وی اهدا شد.
{{درشت|'''قهرمانی آسیا در سال ۱۳۵۰'''}}
در این سال وی بعنوان سرمربی تیم ملی ایران برای شرکت در '''مسابقات آسیایی ۱۹۷۱ تهران''' برگزیده شد. مسابقاتی که تیم ایران با کسب سه مدال طلا، دو مدال نقره و چهار مدال برنز، عنوان قهرمانی آن را کسب کرد. عنوانی که تا به امروز تکرار نشده.
برندگان مدال این مسابقات از این قرار بودند:
'''مدال طلا''':
*سهراب وکیل منفرد - ۵۷ کیلوگرم
* عبدالله قاسمی - ۷۱ کیلوگرم
* مسعود حاج‌رسولی - به اضافه ۸۱ کیلوگرم
'''مدال نقره:'''
* رامون بابایی - ۶۳ کیلوگرم
* مسعود کشمیری - ۷۵ کیلوگرم
'''مدال برنز:'''
* منوچهر بهمنی - ۵۴ کیلوگرم
* محسن صحفی - ۶۰ کیلوگرم
* حسینقلی نهرودی - ۶۷ کیلوگرم
* مهدی هویت دوست - ۸۱ کیلوگرم [http://takhtejamshidcup.com/index.php?option=com_content&view=article&id=418&Itemid=955]
(این نوشتار در حال تکمیل و به روز رسانی می‌باشد)
== منابع ==
| 