ایلات قوم لر: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
Mardetanha (بحث | مشارکت‌ها)
جز ویرایش 5.215.167.241 (بحث) به آخرین تغییری که 5.213.0.191 انجام داده بود واگردانده شد
برچسب: واگردانی
خط ۲:
 
== ایلات لر کوچک ==
;منطقه بالاگریوه
بالاگِریوَه بزرگترین ایل [[لر کوچک]] مربوط به منطقه بالاگریوه است.<ref name="ReferenceA" /> [[ولادیمیر مینورسکی]] خاورشناس و ایران‌شناس معروف روسی [[ایل و طایفه‌های بالاگریوه]] را به عنوان لرهای اصلی معرفی می‌کند.<ref>{{یادکرد کتاب | نام خانوادگی =مینورسکی| نام =ولادیمیر| عنوان =لرها و لرستان| ترجمه =سکندر امان‌الهی بهاروند| ماه =آبان| سال =۱۳۹۳| ناشر =آرون| مکان =تهران| شابک = 978-964-231-257-3}}</ref> این ایل به ۳ تیرهٔ [[دیرکوند]]، [[جودکی]] و [[رشنو]] تقسیم می‌شود، [[مسیو چریکف]] در سفرنامه خود ایل و طوایف بالاگریوه را ده طایفه معرفی می‌کند که عبارتند از دیرکوند، پیرانه وند، باج آلاوند، [[ساکی]]، جودکی، رشنی، ماما صارم، مکان علی و مقیمه.<ref>{{یادکرد کتاب | نام خانوادگی =چریکف| نام = مسیو| عنوان =سیاحتنامه مسیو چریکف|سال =۱۳۷۹| چاپ = نخست| ناشر = امیر کبیر|مکان = تهران| شابک = ۹۶۴-۰۰-۰۶۳۳-۵}}</ref> سکونت‌گاه این ایل شمال [[خوزستان]]، جنوب و شرق [[لرستان]] و شرق [[ایلام|استان ایلام]] است، شهرهای اندیمشک، پلدختر، دورود، دره‌شهر، خرم‌آباد و قسمت‌هایی از دزفول و ملایر محل زندگی این ایل هستند.<ref name="ReferenceA">{{یادکرد کتاب | نام خانوادگی =بالاگریوه| نام = مرادحسین پاپی| عنوان =تبارهخامنش دیاربالاگریوه|سال =1390| چاپ = نخست| ناشر = افلاک|مکان = خرم‌آباد| شابک = 978-964-186-009-9}}</ref> مردم این ایل به گویش [[لری بالاگریوه‌ای]] صحبت می‌کنند.
 
;میرزاوند
خط ۱۱:
جودکی یکی از طوایف ایل بالاگریوه می‌باشد که در منطقهٔ بالاگریوه ساکن است. عده‌ای از جودکی‌ها در [[پلدختر]] ساکن هستند. [[آلبرت هوتوم-شیندلر]] در دهه ۱۹۹۰ میلادی طایفه جودکی را با خانواری در حدود ۸۰۰ خانوار معرفی می‌کند.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده = |نشانی = http://www.iranicaonline.org/articles/judaki-2 |عنوان =JUDAKI | ناشر =[[دانشنامه ایرانیکا|Encyclopædia Iranica]] |تاریخ =۱۵ژوئن ۲۰۱۵ |تاریخ بازدید = ۱ فوریه ۲۰۱۵}}</ref>
 
'''دیرکوند''' بزرگترین ایل بالاگریوه است که از جنوب [[خرم‌آباد]] تا [[اندیمشک]] ساکن هستند، '''دیرکوند''' به سه شاخهٔ اصلی [[میر]]، [[قلاوند]]، [[بهاروند]] و تیره‌های وابستهٔ دیگری مانند نجفوند، طافی، شورابی، ساتیاروند، طالبوند و … تقسیم می‌شود. تا دههٔ ۱۹۲۰ میلادی جمعیت این ایل بیش از ۱۰٬۰۰۰ خانوار بودند، [[ولادیمیر مینورسکی]] '''دیرکوندها''' را از طایفه [[جنگروی]] معرفی می‌کند.<ref name=dirakvand>{{یادکرد وب|نویسنده = |نشانی = http://www.iranicaonline.org/articles/dirakvand |عنوان =DĪRAKVAND | ناشر =[[دانشنامه ایرانیکا|Encyclopædia Iranica]] |تاریخ =۱۵ دسامبر ۱۹۹۵ |تاریخ بازدید = ۷ مارس ۲۰۱۵}}</ref>
'''دیرکوند'''
دیرکوند بزرگترین ایل بالاگریوه است که از جنوب [[خرم‌آباد]] تا [[اندیمشک]] ساکن هستند، '''دیرکوند''' به سه شاخهٔ اصلی [[میر]]، [[قلاوند]]، [[بهاروند]] و تیره‌های وابستهٔ دیگری مانند نجفوند، طافی، شورابی، ساتیاروند، طالبوند و … تقسیم می‌شود. تا دههٔ ۱۹۲۰ میلادی جمعیت این ایل بیش از ۱۰٬۰۰۰ خانوار بودند، [[ولادیمیر مینورسکی]] '''دیرکوندها''' را از طایفه [[جنگروی]] معرفی می‌کند.<ref name=dirakvand>{{یادکرد وب|نویسنده = |نشانی = http://www.iranicaonline.org/articles/dirakvand |عنوان =DĪRAKVAND | ناشر =[[دانشنامه ایرانیکا|Encyclopædia Iranica]] |تاریخ =۱۵ دسامبر ۱۹۹۵ |تاریخ بازدید = ۷ مارس ۲۰۱۵}}</ref>
'''دیرکوندها''' به گویش [[لری بالاگریوه‌ای]] تکلم می‌کنند.<ref name=ToolAutoGenRef2>{{یادکرد کتاب | نام خانوادگی=بالاگریوه | نام=مرادحسین پاپی | عنوان=تبار هخامنش دیار بالاگریوه | ناشر=افلاک | سال=۱۳۹۰ | ماه=اسفند | شابک=978-964-186-009-9}}</ref>