ریچارد فاینمن: تفاوت میان نسخه‌ها

در لس آلاموس، فاینمن به بخش تئوری (T) که توسط هانس بیته اداره می‌شد پیوست.{{sfn|Gleick|1992|pp=۱۶۵–۱۶۹}} بیته تحت تأثیر مهارت فاینمن قرار گرفت و او را یک سرپرست گروه کرد.{{sfn|Hoddeson|Henriksen|Meade|Westfall|1993|pp=۱۵۷–۱۵۹}} بیته و فاینمن [[فرمول بیته–فاینمن]] را برای محاسبهٔ انرژی آزاد شدهٔ حاصل از یک [[جنگ‌افزار هسته‌ای|بمب اتمی شکافتی]] توسعه دادند. فرمول آن‌ها بر مبنای کارهای [[رابرت سربر]] به دست آمده بود.{{sfn|Hoddeson|Henriksen|Meade|Westfall|1993|p=۱۸۳}} به عنوان یک فیزیکدان تازه‌وارد، نقش فاینمن در پروژهٔ منهتن مرکزی نبود. او در بخش تئوری، سرپرست گروهی محاسباتی متشکل از [[رایانه‌های انسانی]] بود. به همراه [[استنلی فرانکل]] و [[نیکولاس متروپلیس]]، او در برپاسازی سیستمی مبتنی بر استفاده از [[کارت پانچ|کارت‌های پانچِ]] [[آی‌بی‌ام]] برای محاسبات همکاری داشت.{{sfn|Feynman|1985|pp=۱۲۵–۱۲۹}} کارهای دیگر او در لس آلاموس شامل محاسبهٔ معادلات [[نوترون]] برای یک [[رآکتور هسته‌ای|رآکتورِ هسته‌ایِ]] کوچک به نام «''Water Boiler''» (به معنای دیگ بخار) بود. هدف این رآکتور، اندازه‌گیری میزان نزدیکی یک توده از مواد هسته‌ای به حالت بحرانی بود.{{sfn|Galison|1998|pp=۴۰۳–۴۰۷}} برای تکمیل کارش روی این رآکتور، فاینمن به [[آزمایشگاه ملی اوک ریج]] فرستاده شد و در آن‌جا مهندسان را برای طراحی روندهای ایمنی برای ذخیرهٔ مواد پرتوزا یاری کرد. این روندها باید از وقوع [[انفجار بحرانی]] جلوگیری می‌کردند، به ویژه در مواقعی که اورانیوم غنی‌شده با آب تماس پیدا می‌کرد که می‌توانست به عنوان یک [[آرام‌کننده نوترون]] عمل کند.{{sfn|Galison|1998|pp=۴۰۷–۴۰۹}} فاینمن همچنین مسئول محاسبات مربوط به طرح [[بمب اورانیومی دوگانه]] بود که در نهایت معلوم شد ساختش ناممکن است.{{sfn|Hoddeson|Henriksen|Meade|Westfall|1993|pp=157–159}}{{sfn|Galison|1998|pp=۴۱۴–۴۲۲}}

 

 

=== در کرنل ===