'''آگاپه''' (تلفظ سنتی [[یونانی]] æɡəpiː/ AG-ə-pee/)، (نوعی تلفظ سنتی یونانی دیگر /əˈɡɑːpeɪ/ ə-GAH-pay)، تلفظ کلاسیک یونانی agápē) و (تلفظ یونانی امروز αγάπη) یکی از پنج واژه ایست که یونانی ها برای عشق به کار می برند و هر کدام از این واژه‌ها کاربرد مختلفی دارند. کلمه‌ای است به اشکال مختلف توسط یک نوع از منابع [[معاصر]] و [[باستان]] مورد استفاده قرار گرفته، برای مثال در آثار نویسندگانی که [[کتاب مقدس]] را نگارش کرده اند این کلمات به چشم می خورند. برخی تصور می کردند این واژگان بی قید و شرط برای کاربردهای الهی می آیند. [[پائولو کوئلیو]] در کتاب زیارت (The Pilgrimage) و همچنین [[خاطرات یک مغ]] از آن به عنوان "عشقی که می بلعد"<ref>خاطرات یک مغ، پائولو کوئلیو، برگردان آرش حجازی، تهران، کاروان ۱۳۷۹، صفحه ۱۱۵</ref> یاد می کند بدین معنا که فرد را در خود غرق می کند و بالاترین درجه از عشق است. به نظر پائولو آگاپه خود بر دو گونه است، نوعی از آگاپه که به [[عرفان]] و عشق ورزی به [[خداوند]] است و گونه‌ای دیگر که یه شیفتگی مربوط می شود. و از نظر باستانیان، شیفتگی به معنای [[خلسه]]، جذبه و پیوند با خداوند است.<ref>خاطرات یک مغ، پائولو کوئلیو، برگردان آرش حجازی، تهران، کاروان ۱۳۷۹، صفحه ۱۲۳</ref>
