سوفوکل: تفاوت میان نسخه‌ها

از ابتدایی‌ترین بدعت‌های سوفوکل اضافه کردن نقش سوم به نمایشنامه‌هایش بود که نقش همسرایان را کاهش داد و همچنین باعث توسعه شخصیت‌ها و ایجاد کشمکش بین آن‌ها شد. [[آیسخولوس]] که در اوایل دوران کاری سوفوکل نمایشنامه نویسی [[آتن باستان|آتن]] را تحت سلطه خود قرار داده بود، همین کار را دنبال کرد و در اواخر دوران زندگیش از نقش سوم در کارهای خود استفاده کرد. ارسطو صحنه آرایی را به سوفوکل نسبت می‌دهد. بعد از مرگ استاد قدیمی یعنی آیسخولوس در ۴۵۶ ق. م، سوفوکل تبدیل به نمایشنامه نویس برجسته آتن شد. پس از آن سوفوکل در رقابت‌های نمایشی در ۱۸ جشنواره دیونیزا و ۶ جشنواره لنایا پیروز شد. آثار سوفوکل علاوه بر نوآوری در ساختار نمایشنامه نویسی، به علت توسعه عمیقتر شخصیت‌ها نسبت به نمایشنامه نویسی قبلی، معروف است. شهرت او به گونه‌ای بود که حکمرانان خارجی اورا به محل زندگی خود دعوت می‌کردند. البته برخلاف [[آیسخولوس]] که در [[سیسیل]] درگذشت و اوریپید که در [[مقدونیه باستان|مقدونیه]] وقت می‌گذراند، سوفوکل هیچ‌کدام از این دعوت‌ها را قبول نکرد. [[ارسطو]]، به [[ادیپ شهریار]] سوفوکل در [[فن شعر (ارسطو)|فن شعر]] خود (۳۳۵ ق. م) به عنوان مثالی برای بهترین کار [[تراژدی]] اشاره کرد، که نشان می‌دهد آثار او در چه سطح از احترام برای یونانیان بعدی در نظر گرفته می‌شده. تنها دو تا از هفت نمایشنامه‌هایی که باقی‌مانده‌اند را می‌شود با اطمینان تاریخ‌گذاری کرد: [[فیلوکتتس (سوفوکل)|فیلوکتتس]] (۴۰۹ ق. م) و [[ادیپ در کولونوس]] (۴۰۱ ق. م، بعد از مرگ سوفوکل توسط نوه او روی صحنه آمد). از میان بقیه نمایشنامه‌ها، [[الکترا]] از نظر سبکی شباهت‌هایی به این دو نمایشنامه دارد که نشان می‌دهد این نمایشنامه احتمالاً در بخش دومِ دوران کاری او نوشته شده‌است. [[آژاکس (سوفوکل)|آژاکس]]، [[آنتیگونه (سوفوکل)|آنتیگونه]] و [[زنان تراخیس]] نیز با توجه به همان عناصر سبکی در بین کارهای اولی او قرار می‌گیرند و [[ادیپ شهریار]] در دوره میانی سوفوکل بوجود آمده‌است. اکثر نمایشنامه‌های سوفوکل نشان دهنده اولین زیر جریان‌های [[تقدیرگرایی]] (اعتقاد به سرنوشت) و شروع منطق [[سقراط]]ی به عنوانِ تکیه گاهی برای سنت طولانی مدت تراژدی یونانی هاست.

 

 

== موضوعات ==