اندیجان: تفاوت میان نسخه‌ها

زبان مردم اندیجان در زمان‌های پیش از اسلام را باید در شمار [[زبان‌های ایرانی‌تبار شرقی]] قرار داد.<ref>انوشه، ۱۳۸</ref> همزمانهم‌زمان با نفوذ [[قزاق‌ها]] و [[قراختاییان]]، [[زبان‌های ترکی|زبان ترکی]] در این منطقه گسترش یافت. پس از یورش [[مغول]]، از سده هفتم به بعد، رفته رفته بر اهمیت زبان ترکی افزوده شد. در پایان سده دهم هجری، چنانچه [[بابر]] می‌گوید:

به نوشته بابر گویش ترکی اندیجانی نماینده گویش‌های فرغانه بوده است،بوده‌است، چنانچه [[علیشیر نوایی|امیرعلی شیرنوایی]] آثار ادبی [[زبان‌های ترکی|ترکی]] خود را با این گویش آفریده است؛ بنابراین، گویش ترکی اندیجان در شکل گیریشکل‌گیری زبان ادبی [[ازبکی]] سهمی بسزا داشته استداشته‌است. در پژوهش‌های امروزی گویش اندیجانی در شمار گویش‌های [[قرلق]]، [[چگل]] و [[اویغور]] قرار می‌دهند.

نام این شهر منابع روزگار [[مغول]]، ''اندکان'' و در منابع روزگار [[جغتای‌خان|جغتای]]ی، ''اندگان'' آمده استآمده‌است.