پروتون‌درمانی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
اشتباه تایپی |
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها) جز ←شرح: replaced: میلیمتر ← میلیمتر ، به طور ← به‌طور ، بنابر این ← بنابراین با ویرایشگر خودکار فارسی |
||
خط ۲:
== شرح ==
پرتون درمانی یک روش درمان با استفاده از پرتو خارجی است که از یک تابش یونیزه کننده استفاده می‌کند. در پرتو درمانی، پرسنل درمان از یک شتاب دهنده ذرات باری هدف قراردادن تومور با استفاده از پروتون‌ها استفاده می‌کنند. این ذرات باردار به دی ان ای (DNA) سلول‌های هدف آسیب می‌زنند که بلافاصله آنها را از بین می‌برد یا تکثیر شدن آنها را متوقف می‌کند. سلول‌های سرطانی
به خاطر جرم زیادپروتون‌ها، پرتون‌ها پراکندگی جانبی کمتری در بافت دارند؛ پرتو زیاد منتشر نمی‌شود، و روی شکل تومور متمرکز باقی می‌ماند و اثرات جانبی کمتری روی بافت‌های مجاور می‌گذارد. همه پرتون‌ها با یک انرژی مشخص یک برد مشخص دارند؛ تعداد خیلی کمی از پرتون‌ها بیشتر از این مقدار نفوذ می‌کنند.
برای درمان تومور در عمق‌های بیشتر، شتاب دهنده باید پروتون‌های با انرژی بیشتر تولید کند، بر حسب الکترون ولت ev. پروتون درمانی تومورهای نزدیک تر به سطح بدن را با یک انرژِی کمتر درمان می‌کند. شتاب دهنده‌هایی که برای پروتون درمانی استفاده می‌شود معمولاً پروتون‌ها را با انرژی بین ۷۰ تا ۲۵۰ مگا الکترون ولت تولید می‌کنند. تعیین کردن مقدار انرژی پرتون در طول درمان باعث می‌شود که بیشترین آسیب به سلول‌های سرطانی وارد شود. بافت‌هایی که نزدسک تر به سطح بدن نسبت به تومور هستند مقدار تابش کمتری دریافت می‌کنند لذا آسیب کمتری هم می‌بینند. بافت‌هایی که در عمق بیشتری نسبت به تومور هستند تعداد بسیار کمی پروتون به آنها می‌رسد و دوز دریافتی آنها بسیار بسیار کم است.
| |||