صدام حسین: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از برنامهٔ همراه ویرایش با نرمافزار آیاواس |
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) جز ←آغاز جنگ خلیج فارس: replaced: خاور میانه ← خاورمیانه با ویرایشگر خودکار فارسی |
||
خط ۲۱۱:
[[جرج اچ دبلیو بوش]]، رئیسجمهور آمریکا در روزهای اول با احتیاط رفتار کرد. کویت قبل از اشغال، از سویی یکی از دشمنان سرسخت [[اسرائیل]] بود و جزو کشورهای سلطنتی حوزهٔ [[خلیج فارس]] بهشمار میرفت که با [[شوروی]] روابط دوستانه داشت. از سوی دیگر سیاستگذاران خارجی، کارشناسان خاورمیانه و منتقدان نظامی واشینگتن و کارخانجاتی که سرمایهگذاریهای سنگینی در منطقه کرده بودند، نگرانیهای زیادی در مورد ثبات منطقه داشتند. این حمله باعث ترس از این شد که بهای نفت جهانی و در نتیجه اقتصاد جهانی در خطر قرار گیرد؛ کویت تقریباً ده درصد کل ذخایر [[نفت خام]] را در اختیار داشت. به احتمال زیاد، هنگامی که [[مارگارت تاچر]] نخستوزیر سرسخت [[بریتانیا]] که از دوستان وفادار آمریکا در دورهٔ ریگان-بوش بهشمار میرفت به آمریکا رفته بود، بوش را به این کار راضی کرد. بریتانیا نسبت به آمریکا روابط تاریخی بیشتری با کویت داشت. این روابط به سالهای استعمار کویت از سوی بریتانیا برمیگشت. این کشور همچنین سود زیادی از بابت سرمایهگذاریهای خود در کویت برداشت میکرد.
همکاری بین [[ایالات متحده]] و [[جماهیر متحد شوروی]] باعث شد تا موضوع به [[شورای امنیت سازمان ملل متحد|شورای امنیت سازمان ملل]] فرستاده شود. این شورا تصمیم گرفت که اگر صدام نیروهای خود را طبق برنامهٔ زمانبندیشده از کویت خارج نکند، اجازهٔ استفاده از زور علیه این کشور را خواهد داد. سیاستمداران آمریکایی از این میترسیدند که عراق قصد حملهٔ تلافیجویانه به کشور نفتخیز [[عربستان سعودی]] که از دههٔ چهل میلادی از دوستان نزدیک آمریکا بهشمار میرفت و مخالف اشغال کویت بود را داشته باشد. پس از آن بود که آمریکا و گروهی از کشورهای متحد دیگر که از کشورهای مختلفی نظیر [[مصر]]، [[سوریه]] و [[چکوسلواکی]] تشکیل شده بودند، دستههای بزرگی از نیروهای خود را به مرز عربستان و کویت و عراق فرستادند تا ارتش عراق را که در آن زمان دومین ارتش بزرگ
[[پرونده:Republican Palace, Baghdad, Iraq.jpg|بندانگشتی|کاخ ریاست جمهوری صدام در بغداد]]
هنگامی که گفتگوها و تهدیدهای پس از جنگ هنوز در جریان بود، صدام توجه مجددی به قضیهٔ فلسطین کرده و اعلام کرد که اگر اسرائیل از [[نوار غربی رود اردن]]، [[بلندیهای جولان]] و [[نوار غزه]] عقبنشینی کند او نیز از کویت باز پس مینشیند. این پیشنهادِ صدام باعث بروز شکاف بین کشورهای عرب شد و آمریکا و کشورهای عرب غربی را در مقابل فلسطینیها قرار داد. ائتلاف ضداشغال در پایان، هرگونه ارتباطی بین موضوع فلسطین و کویت را رد کرد.
|