دلفین پاندایی: تفاوت میان نسخه‌ها

رنگ‌آمیزی بدن دلفین راسو در میان دیگر گونه‌های دلفین تک و منحصر به فرد است. سر، باله پشتی و دم‌باله در این دلفین به رنگ سیاه است و بدن و گلو به رنگ سفید اند. خط جداکننده دو بخش آشکار و واضح است. این دلفین از کوچکترین آب‌بازانی به شمار می‌رود که طولشان به کمتر از ۱٫۵ متر می‌رسد. یک دلفین راسوی ماده که در آب‌های [[پاتاگونیا]] گرفته شد با ۱٫۳۶ متر طول و ۲۳ کیلوگرم وزن کوچک‌جثه ترینکوچک‌جثه‌ترین آب‌باز ثبت شده استشده‌است.<ref>{{یادکرد

دو جنس به سادگی از روی رنگ‌آمیزی بدن تشخیص داده می‌شوند. نرها در زیر بدن و روی شکم الگویی سیاه رنگ به شکل قطره دارند، حال آنکه در ماده‌ها این الگو گردتر و دایره‌وار تر است. سن بلوغ جنسی در ماده‌ها شش تا نه سالگی است. نرها نیز تقریبن در همان سن به بلوغ می‌رسند. جفت‌گیری در فصل‌های بهار و زمستان انجام می‌شود. طول دوره بارداری ۱۱ ماه است. بیشترین عمر ثبت شده برای دلفین‌های راسو ۱۸ سال بوده استبوده‌است.

دلفین‌های راسو در دو منطقه جهان پراکنده شده اندشده‌اند. بیشترین گروه جمعیتی در کرانه‌های [[آرژانتین]] و [[جزایر فالکلند]] زندگی می‌کند. گروه دوم، که در دهه ۱۹۵۰ کشف شدند، در آب‌های جزایر کرگولن یافت می‌شوند. این جزایر در ۸٬۰۰۰ کیلومتری مکان زندگی گروه نخست قرار دارند. این جانوران آب‌های کم عمق را ترجیح می‌دهند. جمعیت جهانی آن‌ها مشخص نیست، با این حال یک سرشماری در سال ۱۹۸۴ تعداد ۳٬۴۰۰ تا از آن‌ها را در کنار [[تنگه ماژلان]] تخمین زد.

[[اتحادیه بین‌المللی حفاظت از محیط زیست]] [[وضعیت بقا]]ی دلفین راسو را در [[سیاهه قرمز گونه‌های در معرض خطر|سیاهه قرمز]] خود در حالت [[اطلاعات کم|اطلاعات ناکافی]] طبقه بندی کرده استکرده‌است.<ref name="iucn"/> به دلیل علاقه این دلفین به زندگی در نزدیکی کرانه‌ها، احتمال گیر افتادنش در تورهای ماهیگیری وجود دارد. جمعیت دلفین‌های ساکن آمریکای جنوبی در پیوست دو [[کنوانسیون بن]] قرار دارد.<ref>{{یادکرد وب