تیتان: تفاوت میان نسخه‌ها

اگر چه تیتان یکی از قمرهای [[سیاره کیوان]] است و قمرهای سیارات منظومه شمسی اکثرا (به دلیل جاذبه کم و نداشتن میدان مغناطیسی برای دفع بادهای خورشیدی) فاقد جو می باشند،می‌باشند، اما تیتان دارای جوی کدر است که تقریباتقریباً [[ده برابر]] ضخیم‌تر از جو زمین میمی‌باشد باشد. بیش از ٩٨% درصد از جو تیتان را نیتروژن تشکیل می دهدمی‌دهد و از این رو جو تیتان دارای یک چرخه هیدرولوژیکی شبیه به زمین است. تیتان حتی مدلی زنده‌ از زمین ابتدائی نامیده شده‌است. دو درصد باقی مانده عمدتا شامل گاز متان (١.٤%) و هیدروژن (٠.٢%) می شودمی‌شود.

جو تیتان ممکن است که از ستاره‌های دنباله‌دار به وجود آمده باشد. مدل‌های سنتی، فرض کرده‌اند که جو تیتان بوسیله فعالیت آتشفشانی یا تاثیرتأثیر پرتو افکنی خورشیدی به وجود است، اما اینها بستگی به این دارد که تیتان در گذشته نسبت به حال بیشتر گرم بوده باشد. تحقیق جدید نشان می‌دهد که بر خوردهای ستاره‌های دنباله‌دار در طول یک دوره که `اواخر بمباران سنگین` نامیده می‌شود، یعنی زمانی نزدیک به ۴ میلیارد سال پیش زمانی‌که تصادفات توسط اجسام بزرگ همچون [[ستارگان دنباله‌دار]] و شهاب‌های آسمانی به طوربه‌طور منظم در میان اجرام بزرگ مانند سیارات، در منظومه خورشیدی‌ماه اتفاق می‌افتاده‌است، ممکن است جو نیتروژنی تیتان را بوجود آورده باشد. پژوهشگران دیدند با شلیک لیزر به داخل محلول آمونیاک و مواد آب یخ، چیزی که در تیتان اولیه احتمالاً وجود داشته‌است، نیتروژن به وجود می‌آید. بالغ بر هزار سال این بر خوردها می‌توانستند نیتروژن کافی را بوجود آورند تا قمر را در یک مه(بخار) متراکم بپوشاند تا جو ضخیمی را که ما امروز می‌بینیم حاصل شود.