زبان گیلکی: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
زبان گیلکی در غرب مازندران گویش می شود |
افزودن مطلب رامسر وتنكابن برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۲۲۱:
مردم گیلک زبان با گویش‌های مختلف سخن می‌گویند که ریشه در [[زبان‌های ایران]] باستان دارد. در بین گویش‌های مختلف زبان گیلکی از نظر فونتیک (بیان صوت و آوا) و صرف افعال اختلاف جزئی دیده می‌شود که ناشی از تحول تدریجی و ویژگی فرهنگی اقلیمی هر منطقه‌است. گویش‌های زبان گیلکی را می‌توان چند بخش کرد:<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی=http://gilan.isna.ir/Default.aspx?NSID=5&SSLID=46&NID=75762 |عنوان=مرگ تدریجی یک زبان | ناشر =خبرگزاری ایسنا |تاریخ =1393/07/08 |تاریخ بازبینی=}}</ref>
# [[بیه پس|گویش بیه‌پسی]] (گویش جلگه نشینان باختر سفیدرود): در [[رشت]]، [[لشت نشا|لشت نشاء]]، [[خشکبیجار]]، [[خمام]]، [[کوچصفهان]]، [[صومعه سرا]]، [[بندر انزلی|بندرانزلی]]، [[رضوانشهر]]، [[فومن]] و [[شفت (گیلان)|شفت]] به آن سخن می‌گویند.
# [[بیه‌پیش|گویش بیه‌پیشی]] (گویش جلگه نشینان خاور سفیدرود): در منطقه‌ای محدود از شمال به دریای کاسپین، از جنوب به بلندی‌های [[سیاهکل]]، از غرب به [[آستانه اشرفیه|آستانه]] و [[کیاشهر]]
# [[گالشی]] (دیلمی): گونهٔ دیگری از گونه‌های گیلکی است که مردم نواحی کوهستانی گیلان و نواحی کوهستانی غرب مازندران به آن سخن می‌گویند.<ref>گویش گیلکی لاهیجان. واژه‌نامه و پاره‌ای ویژگی‌های آوایی و ساخت‌واژه‌ای. جلد اول. دکتر نادر جهانگیری. چاپ دانشگاه مطالعات خارجی توکیو.</ref>
| |||