مدرسه سن لویی: تفاوت میان نسخه‌ها

 

== ساختمان ==

مدرسه سن لویی پس از سال ۱۹۰۹ میلادی به «مجموعه شعاع السلطنه» منتقل شد. این مجموعه که در فاصلهٔ یک کیلومتری از ضلع شمالی [[میدان توپخانه]]، بین خیابان‌های لاله‌زار و [[خیابان فردوسی|فردوسی]] قرار داشت، حدود چهارهزار متر مربع مساحت داشت.<ref>{{پک|سلطانیان|۱۳۹۰|ک=بررسی کارنامه فرهنگی میسیونرهای لازاریست|ص=۷۴}}</ref> این مجموعهٔ اعیانی، با هدف سکونت خانواده‌ها احداث شده بود و بخش‌های مختلف آن را برای مدرسه تغییر کاربری دادند. در دههٔ ۱۳۴۰ این ساختمان به [[روزنامه کیهان]] فروخته شد و به کلی تخریب شد، و اینک به جز چندین عکس اثری از آن باقی نمانده‌است. این مجموعه شامل چهار قسمت اصلی بود که عبارت بودند از شاه‌نشین، اتاق پذیرایی و هفت دری، اندرونی و بیرونی. شاه‌نشین در سمت شمالی ساختمان بود و کلاس‌های فارسی در آن برگزار می‌شد اما بعداً تخریب شد و آبخوری مدرسه را به جای آن ساختند. عمارت هفت دری که به آن [[پاویون]] هم گفته می‌شد محل پذیرایی از مهمانان بود اما بعداً تغییر کاربری یافت و کلاس‌های سال بالاتر فرانسوی آنجا تدریس می‌شد. ساختمان اندرونی ستون‌هایی شبیه به ساختمان هفت دری داشت و قبل از سال ۱۳۳۰ کاملاً تخریب شده بود. ساختمان بیرونی نیز تبدیل به ورودی مدرسه شده بود و بسیاری از کلاس‌ها و نیز غذاخوری مدرسه در آن قرار داشتند.<ref>{{پک|سکالشفر|۲|ک=معماری مجموعه شعاع السلطنه}}</ref>