تغییر شکل (مهندسی): تفاوت میان نسخه‌ها

'''تغییر شکل''' در [[علم مواد]]، به تغییر شکل یا اندازه یک جسم با توجه به نیروی اعمال شده (انرژی تغییر شکل در این مورد از طریق کار منتقل می‌شود) یا تغییر در [[درجه حرارت]] (انتقال انرژی از طریق گرما) گفته می‌شود. مورد اول می‌تواند در نتیجه نیروهای کششی، نیروهای فشاری، نیروهای برشی، خمش یا [[پیچش]] باشد. در مورد دوم مهمترینمهم‌ترین عاملی که با درجهٔ حرارت تعیین می‌شود، تحرک نقص‌های ساختاری مانند مرز بلورها،تهی جایی و نابه جایی در جامدات کریستالی و غیر کریستالی است. حرکت یا جا به جایی این نقص‌های متحرک به صورت حرارتی فعال شده و توسط میزان نفوذ اتمی محدود می‌شود. تغییر شکل اغلب به عنوان [[کرنش]] در نظر گرفته می‌شود.

که در آن <math>\sigma</math> [[تنش]] اعمال شده، <math>E</math> ثابت کشسان که به افتخار [[توماس یانگ]]، [[مدول یانگ]] نیز نامیده می‌شود و ε [[کرنش]] به دست آمده‌است. این رابطه تنها در محدودهٔ الاستیک به کار برده می‌شود و نشان می‌دهد که شیب منحنی تنش- کرنش می‌تواند برای یافتن مدول یانگ مورد استفاده قرار گیرد. مهندسان اغلب این محاسبه را در آزمون‌های کشش به کار می برند. ناحیه الاستیک هنگامی به پایان می رسدمی‌رسد که مواد به نقطه [[تسلیم (مهندسی)|تسلیم]] برسند. در این نقطه [[تغییر شکل پلاستیک]] آغاز می‌شود. لازم است به این نکته توجه داشته باشید که تمام مواد الاستیک تحت تغییر شکل خطی الاستیک نیستند. برخی از جمله بتن، چدن خاکستری و بسیاری از پلیمرها واکنش غیر خطی از خود نشان می دهند. بنابراین برای این مواد [[قانون هوک]] غیر قابل اعمال است.

تحت [[تنش کششی]]، تغییر شکل پلاستیک توسط ناحیه [[کرنش سختی|سختی کرنش]] و ناحیه لاغری و در نهایت شکستگی ( گسیختگی) مشخص می‌شود. در طی سختی کرنش، ماده از طریق حرکت نابجایی اتمی مستحکم تر می‌شود. در مرحلهٔ لاغری با کاهش در سطح مقطع عرضی نمونه نمایان می‌شود. لاغری بعد از استحکام نهایی شروع شده و در طول لاغری مواد دیگر نمی‌توانند در برابر حداکثر فشار مقاومت کنند و کرنش در نمونه به سرعت افزایش می یابد. تغییر شکل پلاستیک با گسستگی مواد از هم به پایان می رسدمی‌رسد.