کالای عمومی: تفاوت میان نسخه‌ها

برای مثال اگر یک فرد یک دکتر را ملاقات کند در اینجا امکان ملاقات دکتر برای هر فرد دیگر کمتر شود و آن ممکن است دیگران را از ملاقات آن دکتر محروم کند.این ملاقات‌های دکتر را یک کالای خصوصی قابل استثناء و رقابتی می سازدمی‌سازد.بالعکس، نفس کشیدن به‌طور معنا داری مقدار هوا در دسترس برای دیگران را کاهش نمی‌دهد، و مردم نمی‌توانند به‌طور مؤثر مستثنی از استفاده از هوا باشد.این هوا را یک کالای عمومی می سازد،می‌سازد، اگرچه به لحاظ اقتصادی ناچیز است، از آنجای که هوا یک کالای رایگان است. یک مثال واضح و آسان تغییر فایل‌های موسیقی mp۳ روی [[اینترنت]] است; استفاده این فایل‌ها توسط یک شخص استفاده توسط دیگران را محدود نمی‌کند.

غیر رقابتی بودن و غیر قابل استثناء بودن ممکن است مشکلاتی را برای تولید برخی کالاها سبب شود.به‌طور خاص، برخی اقتصاد دانان بحث کرده‌اند که آن‌ها ممکن است منجر به مصداق‌های شکست بازار شوند، در جایی که بازارهای غیر هماهنگ مشتق شده به وسیله بخش‌های کارکردی در علاقه‌های متعلق به خودشان ناتوان هستند تا این کالاها را در مقدارهای خواسته شده فراهم بکنند. این موضوع‌ها به عنوان مسائل کالاهای عمومی شناخته شده هستند، در اینجا بحث‌های خوب علمی روی اینکه چطور اهمیت شان را برای یک [[نظام اقتصادی]] اندازه بگیرید، و بهترین راه علاج را شناسایی بکند.این مذاکرات می‌تواند برای مباحث سیاسی دربارهدربارهٔ نقش بازارها در [[اقتصاد]] مهم باشد.به‌طور فنی تر، مسائل کالاهای عمومی با موضوع گسترش دهنده پیامدهای خارجی مرتبط هستند.

تعریف غیرقابل استثناء بیان می‌کند که آن ممکن است افراد را از مصرف محروم بکند. [[تکنولوژی]] اکنون اجازه می دهدمی‌دهد پخش‌های رادیو و تلویزیون پنهانی باشد مثل اشخاصی که بدون یک رمز گشایی خاص از پخش محروم می‌شوند.صورت‌های زیادی از کالای اطلاعات ویژگی‌های کالاهای عمومی را دارند.برای مثال، یک شعر می‌تواند خوانده شود توسط افراد زیادی بدون اینکه مصرف آن کالا توسط دیگران کاهش یابد; در این حالت; آن غیر رقابتی است.به‌طور مشابه; اطلاعات در بیشترین حق امتیاز توسط هر بخش بدون کاهش مصرف آن کالا توسط دیگران می‌تواند استفاده شود.به هر حال; فردی که آن شعر را نوشته ممکن است تسهیم آن را با دیگران به وسیله انتشار ندادن آن کاهش دهد.حق کپی‌برداری و حق امتیاز هر دو تشویق می‌کند و جلوگیری می‌کند خلق برخی کالاهای غیر رقابتی را به وسیله ایجاد انحصارات موقتی، یا در اصطلاحات علمی کالاهای عمومی، ایجاد یک مکانیسم قانونی استثناءپذیری را برای یک دوره زمانی محدود اعمال می‌کند.برای کالا عمومی، "درآمد از دست رفته" تولیدکننده آن کالا بخشی از تعریف نیست: یک کالای عمومی کالای است که مصرف آن مصرف دیگران از آن کالا را کاهش نمی‌دهد.مفهوم اقتصادی کالای عمومی نباید با بیان "کالای عمومی"، که معمولاً هست یک کاربرد از یک تفکر اخلاقی تجمعی "کالا" در تصمیم‌سازی سیاسی گیج‌کننده باشد. سردرگمی معمول دیگر هست که کالاهای عمومی کالاهای فراهم شده توسط بخش عمومی هستند.اگرچه آن اغلب حالتی است که دولت در تولید کالاهای عمومی وارد می‌شود، این ضرورتاً حالت مورد نظر نیست.کالاهای عمومی ممکن است به‌طور طبیعی در دسترس باشند.آنها ممکن است به وسیله عمل تجمعی نامعین توسط افراد و بنگاههای خصوصی تولید شوند، یا آن‌ها به هیچ وجه ممکن نیست تولید شوند.

مثالهای مرسوم از کالاهای عمومی شامل:امور دفاعی و اجرای [[قانون]] (شامل سیستم حقوق دارایی)، امور آتش نشانی عمومی، برق منازل، هوای پاک و کالاهای محیطی دیگر، و کالاهای اطلاعاتی، از قبیل توسعه نرم‌افزار، نویسندگی (تالیفتألیف)، و اختراع. برخی کالاها (مثل مواد مخدر) نیاز دارد به انگیزه‌های دولتی خاص تا تولید شوند، ولی نمی‌توانند به عنوان کالاهای عمومی دسته بندی شوند زیرا آن‌ها موارد مورد نیاز بالا (غیر رقابتی و غیر قابل استثناء بودن) را انجام نمی‌دهند.

کالاهای عمومی یک مثال خیلی مهم از شکست بازار فراهم می‌کنند، که رفتاری شبیه بازار افراد جویای سود نتایج کارایی ایجاد نمی‌کند. تولید کالاهای عمومی نتیجه می دهدمی‌دهد پیامدهای خارجی مثبت را که جبران نمی‌شود. اگر سازمان‌های خصوصی همه منافع یک کالای عمومی که آن‌ها تولید کرده‌اند جمع‌آوری نمی‌کنند، انگیزه‌شان برای تولید آن به‌طور داوطلبانه شاید ناکافی باشد. مصرف کنندگان می‌توانند سود کالاهای عمومی را بدون مشارکت کافی در تولید شان را ببرند.این اصطلاحاً مسئله سواری رایگان نامیده می‌شود (زیرا سهم مصرف کنندگان خیلی کم خواهد بود اما صفر نیست). اگر مصرف کنندگان به سواری رایگان زیاد تصمیم بگیرند، هزینه‌های خصوصی از منافع خصوصی بیشتر می‌شود و انگیزه به فراهم کردن کالا یا خدمات از طریق بازار از بین می‌رود. بنابراین بازارشکست می خورد تا فراهم کند یک کالا یا خدمتی که در این جا یک نیاز است.

مسئله سواری رایگان به یک مفهوم انسانی به عنوان اقتصاد بشری بستگی دارد:صرفاً عقلانی و همچنین صرفاً خود خواه- شدیداً فرد گرای، با لحاظ کردن فقط آن منافعی و هزینه‌های که مستقیماً روی مصرف‌کننده تأثیر می گذارد.کالاهای عمومی به شخص انگیزه می دهدمی‌دهد تاسوار رایگان باشد.

برای مثال، دفاع ملی را درنظر بگیرید، یک مثال [[استاندارد]] ازیکاز یک کالای عمومی محض است فرض کنید [[اقتصاد]] بشری دربارهدربارهٔ اعمال برخی تلاش‌های اضافی می اندیشد تا از جامعه دفاع کند. منافع برای افراد تلاش‌کننده خیلی کم خواهد بود، زیرا منافع بین همه مردم در کشور توزیع خواهد شد. همچنین یک احتمال خیلی بالا وجود دارد که مرد یا زن در طی دوره خدمات نظامی آسیب دیده یا کشته شود.