جلد کتاب: تفاوت میان نسخه‌ها

این قسمت با محوریت بحث دربارهدربارهٔ اهمیت طراحی جلد کتاب پی گرفته می‌شود، چرا که انواع جلدهای دیگر نیز هرکدام وجهی و بخشی از خصوصیات جلد کتاب را دارند. «در حقیقت جلد کتاب، لباس کتاب است و این لباس باید متناسب باشد. حتی اگر کتاب ترجمه است و خودش دارای یک لباس فرنگی است اما طبعاً وقتی وارد فرهنگ ما می‌شود باید لباس خاص خودش را داشته باشد؛ این لباس باید اطلاعاتی از محتوای کتاب ارائه بدهد. چیز دیگری که در [[صنعت نشر]] مهم است، جذب خریدار کتاب است که با جذابیت جلد کتاب، طبعاً فروش کتاب بالا رفته و موجب افزایش تیراژ کتاب می‌شود. جلد باید به خواننده، اطلاعاتی در مورد کتاب بدهد و او را ترغیب کند که کتاب را بخرد».<ref>حقیقی، ۱۳۷۸، ۴۵.</ref> بنابراین، جلد علاوه بر آنکه یک محافظ است؛ در ترغیب مخاطب برای خرید و خواندن و در کل استقبال از محصول مورد نظر، سهم مهمی دارد زیرا جلد، ماهیت کلی آن محصول را نشان می‌دهد.

«اکنون در ایران، دو وضعیت کلی برای جنس جلد کتاب وجود دارد: اگر جنس جلد کتاب از انواع مقواهای نازک مانند مقوای گلاسه باشد، اصطلاحاً به آن، جلد [[شومیز]] می‌گویند. وضعیت دیگر، کتابهایی هستند که جلد آنها مقوای سخت و ضخیمی است که پوششی خاص به نام [[گالینگور]] دارد و جلد این کتابها را در اصطلاح، [[زرکوب]] یا گالینگور می‌گویند. حالت سومی هم به ندرت در جلد کتابها دیده می‌شود که از همان مقوای سخت در ساختن جلد استفاده شده است ولی به جای پوشش گالینگور، [[کاغذ گلاسه]] ای که طرحی روی آن چاپ شده به کار رفته است و روی این کاغذ، پوششی از سلوفان قرار دارد. به این نوع جلد اصطلاحاً، پوشش سخت یا [[سلوفان]] می‌گویند».<ref>افشار مهاجر، ۱۳۸۰، ۲.</ref> بایستی توجه داشت که در گذشته، ساخت و طراحی جلد از تنوع قابل ملاحظه مواد و ابزار برخوردار بوده است؛بوده‌است؛ نظیر چوب، چرم که از پوست انواع حیوانات تهیه می‌شد مثل تیماج (پوست بز)، میشَن (پوست گوسفند)، ساغَر (پوست اسب، استر، الاغ)، خُرُم (پوست گوساله)... ، پارچه مثل زری، قلمکار، ترمه، مخمل... ، کاغذ و مقوای دست ساز، [[جلد روغنی|جلد لاکی]] و غیره. البته در [[دوران معاصر]] نیز رجعتی دوباره به سوی استفاده از مواد طبیعی دیده می‌شود.

واژه جلد لزوماً به معنای ''صحافی'' نیست، گرچه «صحافی که گاه به آن ''تجلید'' هم گفته شده است، غالباً به معنای به هم پیوستن و قرارگرفتن برگهای چاپ شده در پوششی محافظ است؛ اما در واقع صحافی در معنای گسترده واژه، تنها به جلدکردن محدود نمی‌شود. برخی آثار چاپی نه جلد دارد و نه به آن احتیاج دارد؛ برای مثال، بعضی از آثار چاپی فقط به تاخوردن و مرتب شدن و احیاناً برش نیاز دارد... به عبارت دیگر، می‌توان آثاری را که به مرحله صحافی وارد می‌شود به دو دستهٔ اصلی تقسیم کرد: ۱) آثاری که به پوشش بیرونی نیاز دارد، مانند کتاب؛ ۲) آثاری که به پوشش بیرونی نیاز ندارد، مانند روزنامه، بعضی مجلات و جزوه‌ها».<ref>آذرنگ، ۱۳۸۶، ۱۷۳.</ref> بنابراین، صحافی به عمل تازدن و اتصال برگهای کتاب، مجله و غیره به یکدیگر و قراردادن آنهاآن‌ها در پوششی محافظ به نام جلد، گفته می‌شود.