سورینام: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
Fatranslator (بحث | مشارکتها) جز افزودن ناوباکس ۷.۵> الگو:گویانها (درخواست کاربر:HADI)+املا+تمیز+ |
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی |
||
خط ۵۷:
== تاریخ ==
بومیان آمریکایی از قبیلههای [[آراواک]] و [[کاریب]] اولین کسانی بودند که سه هزار سال [[قبل از میلاد]] در سورینام سکنی گزیدند. در قرن هفدهم میلادی، [[انگلیس]]ی و [[هلند]]ی تلاشهای زیادی برای مستعمره کردن سورینام انجام دادند که سرانجام هلند، کنترل پایدار را بدست آورد. هلند و در نتیجه سورینام، سیستم کارگر بردهای داشتند که اکثر این بردهها از نژاد آفریقایی بودند. با این بردهها بدرفتاری زیادی میشد که باعث شد بردههای زیادی به جنگل فرار کنند. این مارونها (که «ژوکاس» یا «باکابوسی ننگر» نیز نامیده میشدند) اغلب بر میگشتند و به مزارع حمله میکردند. نظام کارگری – بردهای در سال ۱۸۶۳ برانداخته شد تا این کشور، آخرین کشور اروپایی باشد که اینکار را انجام دادهاست. هرچند، بردهها تا سال ۱۸۷۳ آزاد نشده بودند. پس از آن، کارگران از کشور [[هند شرقی هلند]] (اندونزی مدرن) برای کار به این کشور میآمدند. در سال ۱۹۵۴ سورینام صاحب دولت شد، هرچند امور دفاعی و روابط خارجی در کنترل هلند بود. در سال ۱۹۷۳ دولت محلی به رهبری NPK (حزبی از نژادهای مختلف) شروع به مذاکره با دولت هلند دربارهٔ استقلال کرد و در تاریخ ۲۵ نوامبر ۱۹۷۵ به استقلال رسید. اولین
== تقسیمات کشوری ==
خط ۱۲۳:
اقتصاد سورینام تحت تأثیر صنایع بوکسیت قرار دارد که بیش از % ۱۵ [[تولید ناخالص داخلی]] % ۷۰ درآمد صادرات را تأمین میکند. سایر اقلام صادراتی شامل شکر و قند میشود و نیز سورینام دارای مخازن نفت و طلا است. حدود یک چهارم مردم در بخش کشاورزی کار میکنند. اقتصاد سورینام وابستگی زیادی به کشورهای دیگر دارد و عمدتاً با هلند، [[ایالات متحده]] و سایر کشورهای حوزهٔ کاراییب تجارت میکند.
دولت [[ژولز ویدنبوش|ویدنبوش]] پس از در دست گرفتن قدرت در پاییز ۱۹۹۶، تمام برنامههای ساختاری دولت قبلی را به بهانهٔ منصفانه نبودن برای مردم فقیر جامعه، متوقف کرد. درآمدهای مالیاتی مانند گذشته قطع شد و دولت منابع درآمد جدیدی را جایگزین مالیات کرد. در سال ۱۹۹۷ تخصیص سرمایه به توسعهٔ سازمانهای هلندی کاهش یافت و روابط دو کشور رو به زوال گذاشت. رشد اقتصادی
هزینههای رایج دولتی، پایین بودن مالیات، خدمات شهری ضعیف و کاهش کمکهای خارجی در سال ۱۹۹۹ منجر به مشکلات مالی و کاهش تولید ناخالص داخلی به % ۱۱ شد. دولت تصمیم گرفت تا این کمبودهای مالی را با چاپ اسکناس جبران کند که منجر به افزایش فوق العادهٔ تورم و کاهش نرخ تبادل ارز گردید.
|