قهرمانی ویمبلدون ۲۰۰۸: تفاوت میان نسخه‌ها

== روزها ==

دراولین روز این مسابقات، راجر فدرر، [[فهرست بازیکن‌های با رتبه یک ای‌تی‌پی|مرد شماره یک تنیس جهان]]، و کسی که ۵ بار این جام را کسب کرده است، حرکات سریعی را در مقابل حریفش داشت تا به مرحلهٔ دوم برسد؛ به همراه [[مارکوس باقداتیس]]، [[فرناندو گونزالس]]، [[فلیسیانو لوپز]]، [[آندریاس سپی]]، [[خوان کارلوس فررو]]، [[نواک جوکوویچ]]، [[استانیسلا واورینکا]]، [[فرناندو ورداسکو]]، و [[داوید فرر]]. مرد به یک‌چهارم نهایی رسیده در سال ۲۰۰۷، [[توماس بردیچ]]، در رقابتی با مرد شمارهٔ ۷۸ ای‌تی‌پی، [[اوگنسی کورولوف]] تحت فشار قرار گرفت، اما بالاخره بعد از سه ساعت بازی،موفق به غلبه با نتیجهٔ ۴-۶، ۶-۱، ۶-۴، ۳-۶، ۷-۵ شد، در زمانی که مرد شمارهٔ یک سابق تنیس و قهرمان ویمبلدون ۲۰۰۲، [[لیتون هیوییت]]، در رقابی نزدیک و سه ساعت و نیمه با [[روبین هاس]]، با نتیجهٔ ۶-۷(۴)، ۶-۳، ۶-۳، ۶-۷(۱)، ۶-۲ موفق به برتری شد. مرد به نیمه‌نهایی رسیدهٔ مسابقات اخیر [[تنیس آزاد فرانسه]]، [[گال مونفیلس]]، مجبور به کناره‌گیری پیش از اولین مسابقه به دلیل یک آسیب‌دیدگی شانهٔ در طی نیمه‌نهایی [[تنیس آزاد ناتینگهام]] در مقابل [[ایو کارلوویچ]] شد. خود [[ایوو کارلوویچ]] در همین روز از [[سیمون استادلر]] شکست خورد، در حالی که [[مایکل لیوردا]]، مرد شمارهٔ سی‌ودو، به دلیل آسیب‌دیدگی بازوی چپ مجبور به کناره‌گیری در مقابل [[ماریو آنچیچ]] شد. [[فرانک دنسویک]] کانادایی بزرگترین شکست روز را با غلبه بر فینالیست سابق، [[داوید نلبندیان]]، در سه ست متوالی و تنها نودوشش دقیقه، رقم زد.

 

== منبع ==