کوه: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) جز ←کوه: اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه، replaced: ها ← ها با ویرایشگر خودکار فارسی |
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) جز ←تقدس کوه در فرهنگها: اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی |
||
خط ۱۵:
در شهرهای [[بینالنهرین]] [[زیگورات]]، به مفهوم کوه مقدس ساخته میشد و معبدی در قلهٔ آن برپا میکردند. [[مادر]] – الههٔ عمدهٔ بینالنهرینی را بانوی کوه (یعنی نین – هورساگ<ref>[https://en.wikipedia.org/wiki/Ninhursag ویکی پدیای انگلیسی]</ref> Ninhursag) مینامیدند، زیرا کوهها سرچشمهٔ نخستین آبها و در نتیجه، موجب حاصلخیزی بهشمار میرفتند.
[[هندوستان]] دارای کوههای مقدس بسیار است. کوه کایلاسا Kailasa در [[هیمالیا]]، جایگاه [[شیوا]] و مرکز زیارت است. در آیین بودایی چنین تعلیم داده میشد که زمین مسطح و مدور و کوه [[مرو]] Mero در وسط آن است و تخت بودا را تشکیل میدهد. [[استوپا]] و [[پاگودا]]، شکلهای نمادین کوه مرو بودند و محور کیهانی، از مرکز آن
خدایان کوهستانها در [[ژاپن]] فراوانند. این کوهها که در آغاز، متعلق به [[شینتو]] بودند، به تدریج، ازآن [[آیین بودایی|آیین بودائی]]<nowiki/>شدند و غالباً مربوط به حاصلخیزی زمین هستند و عدهای به زیارت آنها میروند و هر ساله جشن برپا میدارند. [[فوجی یاما]]، مقدسترین کوه بهشمار میرفت و الههٔ حامی آن، Sengen نام داشت که برایش معبدی در ستیغ کوه، در ۸۰۶ میلادی، ساخته شد. «سن گن» الههٔ کوه را در [[نقاشی ژاپنی|نقاشیهای ژاپنی]] بطور گستردهای نشان میدهند، در حالی که، یک شاخهٔ لوبیا در دست دارد، و کلاهی پهن بر سر نهادهاست که در مورد پرستش او با سه خدای بودایی، جابجایی صورت گرفتهاست. این خدایان را بر روی سه قله نشان میدهند که گروهی از زایران بسوی آنها روانند. خدایان دیگر عبارتند از «سانو» Sano، خدای کوه «هیه یی» Hiei، خدای سهمگین [[شینگون]] Shingon به نام زایوگونگن Zao Gongen، خدای کوه «کیمپو» Kimpo و خدایان بیشمار منطقهٔ کومانو Kumano، با آبشار مقدسش، که تصور میرفت نزدیک کوه «پوتالا» بود، که برای «آوالوکی تشوارا» مقدس بهشمار میرفت. کوخ، یکی از دوازده زینت، بر روی جامهٔ [[فهرست پادشاهان چین|امپراتوران چین]] بود.
خط ۲۱:
در اسطورهٔ [[تایو]]یی، کوه نشانهٔ جزایر خوشبختی، جایگاه جاودانها یا تپههای طول عمر، یعنی محلی است که «قارچ مقدس» در آنجا میروید. کوه، یکی از موضوعات مردم پسند در نقاشیهای روی سفال و نقاشیهای لاک اندود است و در آنجا، سه و گاهی پنج یا هفت ستیغ را بسیار نقش پردازی میکردند و این ستیغها از میان امواج دریای شرقی سربرمی آوردند {مینگ، اواخر سدهٔ پانزدهم}. کوه، مکان عزلت راهبان چینی بود، چنانکه بیابان تب، برای [[مسیحیت اولیه|عیسویان نخستین]]، چنین وضعی را داشت. در اینجا، عزلت گزیدگان امیدوار بودند دروازهٔ [[بهشت]] جاودانها را بیابند و آن را از طریق شکافی در صخرهها پیدا کنند. کوه تایویی را نیز بصورتی حجاری میکردند که جاودانها را همراه با نماد تایویی نشان دهند و این کوه برای دانشمندان موجب تفکر و اندیشه میشد.
در [[کتاب عهد عتیق]]، [[یهوه]] از فراز [[کوه سینا]] با [[موسی]] سخن گفت. در نقشههای جهان در [[قرون وسطا]]، که
== کوهها در زمین ==
|