شوییچی یوکویی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ربات ردهٔ همسنگ (۳۰) +مرتب+تمیز (۱۴.۹ core): + رده:نظامیان اهل استان آیچی |
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی |
||
خط ۴۰:
او ۲۸ سال در یک غار زیرزمینی در جنگل بود و از بیرون آمدن میترسید. او حتی برگههای پایان جنگ جهانی دوم را که از هواپیما بر جنگل ریخته بودند دیده بود اما آن را تبلیغات دروغین دشمن پنداشته بود.<ref name="guam_gov"/>
او شبها از مخفیگاه خود بیرون رفته و به شکار میپرداخت؛ از دانهها، میوهها، ماهی و حتی از قورباغه برای
== تسلیم شدن و بازگشت به ژاپن ==
در شامگاه ۲۴ ژانویه سال ۱۹۷۲، دو مرد محلی با نامهای ''جیزز دوناس'' و ''مایک د گراسیا'' هنگامی که تلههای میگوی خود را در رودخانه کوچک [[تولافوفو، گوآم]] بررسی میکردند یوکویی را دیدند.<ref>Mendoza, Patrick M. (1999). [http://books.google.com/books?id=g6nQjEr84uMC&pg=PA71&lpg=PA71&dq=Shoichi+Yokoi&source=web&ots=SStWoKXjzX&sig=hFGluaQdLS4st61_t0NDKQEzqM8&hl=en&sa=X&oi=book_result&resnum=4&ct=result ''Extraordinary People in Extraordinary Times: Heroes, Heroes, and Villains'', p. 71.]</ref>
در بازگشت به ژاپن او را همچون یک قهرمان ملی پذیرا شدند اما او گفت: "من با خجالت بسیار برگشتم. من شرمندهام که زنده به وطن برگشتم." این سخن او بسیار در ژاپن معروف شد.<ref>Lewis, John. [http://www.cnn.com/WORLD/9709/23/japan.straggler/index.html "Japan's WWII 'no surrender' soldier dies"], CNN. September 23, 1997.</ref>
|