پس از میلاد: تفاوت میان نسخه‌ها

و «ای دی» و «بی سی» حذف گشته‌اند. در راستای حفظ استاندارد شمارگان اعشاری، یک علامت منفی «–» به سالهایسال‌های ماقبل اضافه می‌گردد. بدین صورت شمارش معکوس سال ۲ به این ترتیب خواهد بود۲-،۱-، ۰، ۱، ۲ که به همین صورت از دو طرف ادامه می‌یابد. نتیجه این امر باعث یک تغییر یک-ساله بین دو سیستم می‌گردد (بعنوان مثال ۱ مساوی ۲ بی سی می‌گردد). بهرحال، کاربری مدنی هنوز ایده سال صفر را نمی‌پذیرد.

روش دیگر تاریخ‌نگاری که بندرتبه ندرت مورد استفاده قرار می‌گرفت، مشخص کردن سال «[[انو آربیس کاندیتای]]» یا «در سال پیدایش شهر» (مخفف ای یو سی) بود که «شهر» به معنای «روم» تلقی می‌شد. (اغلب این اشتباه می‌شود که ای یو سی مخفف "اب آربه کوندیتاً که عنوان تاریخ تی لوی روم است، می‌باشد) مورخان رومی از چندین مبدأ تاریخ استفاده کرده‌اند. مورخان مدرن معمولاً مبدأ [[واروو]] را برمی‌گزینند که ما آن را در سال ۷۵۳ بی سی قرار می‌دهیم.

تعداد بسیار زیادی از سیستم‌ها یا [[تاریخ]]‌ها نیز از اهمیت برخوردار بودند، به عنوان مثال سال شماری از زمان پیدایش یک شهر بخصوص، سال رگنال [[تاریخ فارس|امپراطوری فارسی]] در همسایگی، و نهایتاً حتی سال حکمرانی یک [[خلیفه]]. مبدأ شروع سال شماری نیز از محلی به محل دیگر متفاوت بوده و به صورت گسترده در [[اروپا]] از استاندارد خاصی برخوردار نبود (بجز [[انگلستان]]). از مهمترینمهم‌ترین این تاریخ‌ها می‌توان به [[تاریخ سلسله]] (مورد استفاده تا قرن هشتم) و [[تاریخ اسپانیائی]] (مورد استفاده در اسناد رسمی [[آراگون]]، [[سلطنت والنسیا|والنسیا]] و در [[ولیعهدی کستایل|کستایل]] تا قرن چهاردهم اشاره نمود. در سال ۱۴۲۲، [[پرتقال]] آخرین کشور [[اروپای غربی]] بود که تاریخ «انو دامینی» را پذیرفت)