مه ۶۸: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
←سیام مه: اضافه کردن بخش میراث برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از برنامهٔ همراه ویرایش با برنامهٔ اندروید |
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی |
||
خط ۸۸:
(سه شنبه) - ۳۰ هزار دانشجو به مدت ۵ ساعت در سرتاسر پاریس دست به راهپیمایی میزنند.
پلیس در صفوف به هم فشرده از سوربن محافظت میکرد اما
=== هشتم مه ===
خط ۹۷:
=== دهم مه ===
(شب سنگرها)<blockquote>همه چیز با اجتماع ۵هزار نفری نوجوانهایی که خونشان به جوش آمده بود و فریاد میزدند رفقای ما را آزاد کنید، آغاز شد.<ref>انقلاب ۱۹۶۸ فرانسه، ص ۱۰۶</ref></blockquote>این جمعیت که به رهبری CAL جمع شده بودند خواستههای خود را چنین اعلام میکردند: <blockquote>آزادی فعالیت سیاسی در مدارس، مشارکت دانش آموزان در انجام امور مدارس، به رسمیت شناختن CAL از جانب مسئولین. این جمعیت پس از مدتی در یک جمعیت ۱۵ هزار نفری دانشجویان هضم میشود.</blockquote>ساعت ۶:۳۰ عصر وزیر اجرایی و جانشین نخستوزیر، لوییس ژوکو پیشنهاد میکند پلیس از
پلیس جمعیت را در محله
در ساعت ۱:۱۵ بامداد ژوکو مشخص کرد که راه حل مسالمتآمیزی نمیتواند وجود داشته باشد. یک ساعت پس از سخنان او اولین موج حمله پلیس آغاز شد.<blockquote>پسران و دختران به طرز غیرقابل باوری خود را به صحنه نبرد میرسانند و جانفشانی میکردند و برای خیلی از جوانان این یک موقعیت استثنایی بود که شجاعانه خود را به انقلاب بسپارند و یاد فانون، چه گوارا و دبره آنان را تسکین میداد. این صحنههای انقلابی، ویتنام آنها بود… در چنین لحظههای پر احساس و هیجانانگیزی بود که هزاران حنجره فریاد میزد: دوگل قاتل!</blockquote>ساعت ۵:۳۰ دستوری مبنی بر توقف جنگ و متفرق شدن تظاهرکنندگان از سوی کوهن بندیت از رادیو اعلام شد. ۳۶۸ نفر مجروح، ۴۶۰ نفر بازداشت و ۱۸۸ اتومبیل تخریب شدند.
خط ۱۱۵:
کوهن بندیت برای ادامه نهضت، خواستار تشکیل کمیتههای اجرایی در تمام نواحی شهر شد. JCR بازوی اصلی جنبش بود و نشریهاش به نام سرویس اُردو، تظاهرات را خط دهی میکرد. آنها دانشجویان و کارگران را در فضای باز پای برج ایفل جمع کردند و سپس شعار «همه به سوی سوربن» سر داده شد.
پمپیدو به قولش وفا کرده بود. دانشجویان زندانی آزاد شدند، پلیس از
=== چهاردهم مه ===
خط ۱۴۰:
(چهارشنبه) - در تمام کشور، اعتصاب هنوز در اوج بود. <blockquote>کرکرههای پنجرهها پایین کشیده شده بود و تمام سالن هاش شهر بسته شده بود. حتی بانک مرکزی فرانسه، وزارت دارایی و نیروگاه اتمی در مارکول نیز از این قاعده مستثنی نبودند. اداره هواشناسی نیز دچار رکود بود. جریان سوخت با کندی مواجه بود. پاریس خیلی درهمریخته و کثیف به نظر میرسید. شهر مملو از زبالهها و تراکتهای سیاسی بود.<ref>انقلاب ۱۹۶۸ فرانسه، ص ۲۱۲</ref></blockquote>دانیل کوهن بندیت در فرانسه [[عنصر نامطلوب]] اعلام میشود و از کشور اخراج میشود.
جمعیتی از دانشجویان به طرف مجلس سنا تظاهرات کردند و شعار میدادند «ما همه خارجی هستیم» (در اعتراض به اخراج کوهن بندیت آلمانی) که به ضد و خورد شدید با پلیس منجر شد. پلیس ضد شورش به
=== بیست و پنجم مه ===
خط ۱۴۹:
مرگ یک افسر ۵۲ ساله در لیون بر اثر برخورد یک کامیون از کنترل خارج شده با سنگرهای پلیس
مرگ یک جوان ۲۶ ساله در
۸۰۰ نفر بازداشت و ۱۵۰۰ نفر مجروح شدند. حیاط سوربن به بیمارستان تبدیل شده بود.
خط ۱۷۷:
(پنج شنبه)<blockquote>والداک روشه سلاح لازم برای پیروزی در این جنگ (بین چپها و دوگل) را به دوگل هدیه کرده بود. خطر و ترس از کمونیسم در تمام فرانسه گسترده شده بود.<ref>انقلاب ۱۹۶۸ فرانسه، ص ۲۸۰</ref></blockquote>ساعت ۲:۳۰ بعد از ظهر، ژنرال خبر برکناری نخستوزیر را به او ابلاغ میکند و خواستار انتخابات جدید میشود.<blockquote>نیم ساعت بعد، اتومبیلهای سیتروئن سیاه رنگ، ۲۷ وزیر کابینه را برای تشکیل آخرین جلسه کابینه به الیزه میآورند. تمام طول مسیر و جلوی کاخ الیزه پوشیده از تراکتهایی بود که مردم را برای شرکت در تظاهرات آن روز بعدازظهر در حمایت از دوگل دعوت میکرد.<ref>انقلاب ۱۹۶۸ فرانسه، ص ۲۸۲</ref></blockquote>ساعت ۴:۳۰ بعد از ظهر دوگل با ملت سخن گفت. او چنین گفت:<blockquote>در چنین اوضاع و احوال و تحت چنین شرایطی من هرگز سقوط نخواهم کرد. من پادشاه فرانسه هستم و این کار را به بهترین نحو به انجام خواهم رساند.</blockquote>سلاح مخفی دوگل همان نفوذ کلام او بود. او از خطر جسته بود. شعار «زنده باد فرانسه» همه جا شنیده میشد و پرچم سه رنگ فرانسه بر پرچمهای سرخ و سیاه برتری یافت. مه ۶۸ به پایان خود رسید.
==میراث==
مه ۱۹۶۸ در سیاست فرانسه حادثهای مهم تلقی میشود که از دید بعضی افراد نشاندهنده امکانپذیر بودن آزادی و از دید بعضی دیگر نشاندهنده خطر هرجومرج تلقی میشود. برای بعضی افراد مه ۱۹۶۸ به معنی پایان کنش جمعی سنتی و آغاز عصری جدید تحت سلطه به اصطلاح جنبشهای جدید اجتماعی بود. در اکتبر ۲۰۱۷
== جستارهای وابسته ==
|