صرع: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
پروندهٔ ویدیو_آموزشی_موشن_گرافیک_برای_بانوان_باردار_مبتلا_به_صرع.webm که در ویکی‌انبار به دست Jcb حذف شده بود، به این علت برداشته شد: No OTRS permission for 30 days |
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها) جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی |
||
خط ۱۱۱:
=== درمان با دارو ===
[[File:Anticonvulsants.jpg|thumb|ضد تشنج]]
[[ضد تشنج]] درمان اصلی صرع است و احتمالاً برای همیشه باید استفاده شود.<ref name=NChp1 /> انتخاب ضد تشنج بر اساس نوع تشنج، سندروم صرع، درمان‌های استفاده شده دیگر، مشکلات سلامت دیگر و سن و سبک زندگی فرد می‌باشد.<ref name=NChp3>{{cite book|title=The Epilepsies: The diagnosis and management of the epilepsies in adults and children in primary and secondary care|publisher=National Clinical Guideline Centre|chapter=Chapter 3: Key priorities for implementation|pages=55–56|url=http://www.nice.org.uk/nicemedia/live/13635/57784/57784.pdf|author=National Institute for Health and Clinical Excellence|date=January 2012}}</ref> در مرحله اول یک درمان توصیه می‌شود؛<ref>{{cite book|title=Wyllie's Treatment of Epilepsy: Principles and Practice|year=2012|publisher=Lippincott Williams & Wilkins|isbn=978-1-4511-5348-4|page=187|url=http://books.google.ca/books?id=j9t6Qg0kkuUC&pg=RA1-PA187|author=Elaine Wyllie}}</ref> اگر این روش درمانی تأثیر نداشت، توصیه می‌شود درمان دیگری آغاز شود.<ref name=NChp4 /> دو روش درمانی در یک زمان تنها در صورتی که یک روش درمانی مؤثر نباشد توصیه می‌شود.<ref name=NChp4 /> در نیمی از موارد، عامل اول مؤثر واقع می‌شود، عامل دوم حدود ۱۳ درصد کمک می‌کند و عامل سوم یا دو عامل در یک زمان ممکن است حدود ۴ درصد بیشتر کمک کند.<ref>{{cite book|title=Medical aspects of disability; a handbook for the rehabilitation professional|year=2010|publisher=Springer|location=New York|isbn=978-0-8261-2784-6|page=182|url=http://books.google.ca/books?id=azCbzY2q0_kC&pg=PA182|edition=4th ed.|editor=Steven R. Flanagan, Herb Zaretsky, Alex Moroz,}}</ref> حدود ۳۰ درصد افراد علی‌رغم مصرف ضد تشنج دارای تشنج هست. تعدادی درمان برای تشنج وجود دارد. [[فنی توئین]]، [[کاربامازپین]] و [[والپروات سدیم]] برای درمان تشنج‌های فوکال و عمومی به‌طور یکسان مؤثر هستند.<ref>{{cite journal|last=Nolan|first=SJ|coauthors=Marson, AG; Pulman, J; Tudur Smith, C|title=Phenytoin versus valproate monotherapy for partial onset seizures and generalised onset tonic-clonic seizures.|journal=The Cochrane database of systematic reviews|date=23 August 2013|volume=8|pages=CD001769|pmid=23970302|doi=10.1002/14651858.CD001769.pub2}}</ref><ref>{{cite journal|last=Tudur Smith|first=C|coauthors=Marson, AG; Clough, HE; Williamson, PR|title=Carbamazepine versus phenytoin monotherapy for epilepsy.|journal=The Cochrane database of systematic reviews|year=2002|issue=2|pages=CD001911|pmid=12076427|doi=10.1002/14651858.CD001911}}</ref> به نظر می‌رسد دارورسانی هدفمند کاربامازپین علاوه بر آزادسازی سریع کاربامازپین دارای [[اثرات جانبی دارو|اثرات جانبی]] کمتری باشد.<ref>{{cite journal|last=Powell|first=G|coauthors=Saunders, M; Marson, AG|title=Immediate-release versus controlled-release carbamazepine in the treatment of epilepsy.|journal=The Cochrane database of systematic reviews|date=20 January 2010|issue=1|pages=CD007124|pmid=20091617|doi=10.1002/14651858.CD007124.pub2}}</ref> در انگلیس، کاربامازپین یا [[لاموتریژین]] به عنوان درمان اولیه برای تشنج‌های فوکال توصیه می‌شوند؛ علاوه بر این‌ها، [[لوتیر استام|لوتیراستام]] و والپروئیک اسید به دلیل گرانی و اثرات جانبی آن‌ها در رده دوم قرار می‌گیرند.<ref name=NChp4 /> برای تشنج‌های عمومی، در مرحله اول والپروئیک اسید و در مرحله دوم لاموتریژین توصیه می‌شود.<ref name=NChp4 /> در افرادی که دچار تشنج‌های نهفته هستند، [[اتوسوکزوماید]] یا والپروئیک اسید توصیه می‌شود؛ والپروئیک اسید در تشنج میوکلونیک و تشنج‌های تونیک یا اتونیک مؤثر است.<ref name=NChp4 /> در صورتی که تشنج در یک روش درمانی خاص به‌طور کامل درمان شد، معمولاً به کنترل مداوم سطوح درمان در خون نیاز نیست.ارزان‌ترین ضدتشنج [[فنوباربیتال]] نام دارد که هزینه آن ۵ دلار در سال است.<ref name=Poor2012 /> این دارو توصیه سازمان بهداشت جهانی برای کشورهای
<!--کاهش -->
توقف تدریجی روش‌های درمانی در افرادی که برای دو تا چهار سال تشنج نداشته‌اند منطقی است، بازگشت تشنج در حدود یک سوم افراد مشاهده می‌شود که اغلب در طول شش ماه اول اتفاق می‌افتد.<ref name=NChp4 /><ref>{{cite book|title=Adolescent health care: a practical guide|year=2008|publisher=Lippincott Williams & Wilkins|location=Philadelphia|isbn=978-0-7817-9256-1|page=335|url=http://books.google.ca/books?id=er8dQPxgcz0C&pg=PA335|edition=5th ed.|editor=Lawrence S. Neinstein}}</ref> توقف در ۷۰٪ کودکان و ۶۰٪ افراد بالغ امکان‌پذیر است.<ref name=WHO2012 />
خط ۱۵۱:
{{EndMultiCol}}
</div>]]
صرع قابل درمان نیست، اما فقط با مصرف دارو می‌توان حمله‌ها را به شکل مؤثری در حدود ۷۰٪ موارد کنترل کرد.<ref name=Ead2012 /> از افرادی که دچار حمله‌های صرعی فراگیر می‌شوند، می‌توان بیش از ۸۰٪ را با دارو به خوبی کنترل کرد، در حالی‌که این میزان در افراد دچار حمله‌های موضعی فقط ۵۰٪ است.<ref name=Bergey2013>{{cite journal|last=Bergey|first=GK|title=Neurostimulation in the treatment of epilepsy.|journal=Experimental neurology|date=June 2013|volume=244|pages=87–95|pmid=23583414|doi=10.1016/j.expneurol.2013.04.004}}</ref> یکی از روش‌های پیش‌بینی نتایج درازمدت، تعداد حمله‌هایی است که در شش ماه اول رخ می‌دهد.<ref name=NChp1 /> سایر عواملی که موجب افزایش نتایج ضعیف می‌شوند عبارتند از: پاسخ ضعیف به درمان‌های اولیه، حمله‌های صرعی فراگیر، وجود سابقه صرع در سایر افراد خانواده، مشکلات روان‌پزشکی، امواج روی EEG که نشان‌دهنده فعالیت فراگیر صرعی شکل باشد.<ref name=Fast2012>{{cite book|last=Kwan|first=Patrick|title=Fast facts: epilepsy|year=2012|publisher=Health Press|location=Abingdon, Oxford, UK|isbn=1-908541-12-1|page=10|edition=5th ed.}}</ref> در کشورهای
=== مرگ و میر ===
خطر مرگ در افراد مبتلا به صرع افزایش می‌یابد.<ref name=Hit2007 /> این افزایش بین ۱٫۶ تا ۴٫۱ برابر جمعیت عادی است<ref name=Mosh2009>{{cite book|last=Moshé|first=edited by Simon Shorvon, Emilio Perucca, Jerome Engel Jr. ; foreword by Solomon|title=The treatment of epilepsy|year=2009|publisher=Wiley-Blackwell|location=Chichester, UK|isbn=978-1-4443-1667-4|page=28|url=http://books.google.ca/books?id=rFFzFzZJtasC&pg=PA28|edition=3rd ed.}}</ref> و معمولاً مربوط می‌شود به: دلیل نهفتهٔ حمله‌ها، [[بحران صرعی]]، [[خودکشی]]، تروما، و [[مرگ ناگهانی ناشی از صرع]] (SUDEP).<ref name=Hit2007>{{cite journal |author=Hitiris N, Mohanraj R, Norrie J, Brodie MJ |year=2007 |title=Mortality in epilepsy |journal=Epilepsy Behavior |volume=10 |pages=363–376|doi=10.1016/j.yebeh.2007.01.005|pmid=17337248|issue=3}}</ref> مرگ ناشی از بحران صرعی در درجهٔ اول به دلیل مشکلی نهفته‌است تا به دلیل کمبود مصرف دارو.<ref name=Hit2007 /> خطر خودکشی در افراد مبتلا به صرع بین دو تا شش برابر بیشتر از سایرین است.<ref name=Bagary2011>{{cite journal|last=Bagary|first=M|title=Epilepsy, antiepileptic drugs and suicidality.|journal=Current opinion in neurology|date=April 2011|volume=24|issue=2|pages=177–82|pmid=21293270|doi=10.1097/WCO.0b013e328344533e}}</ref><ref name=Mula2013>{{cite journal|last=Mula|first=M|coauthors=Sander, JW|title=Suicide risk in people with epilepsy taking antiepileptic drugs.|journal=Bipolar disorders|date=August 2013|volume=15|issue=5|pages=622–7|pmid=23755740|doi=10.1111/bdi.12091}}</ref> دلیل این مسئله نامشخص است.<ref name=Bagary2011 /> به نظر می‌رسد، SUDEP تاحدی مربوط به بسامد حمله‌های فراگیر تونیک-کلونیک است<ref name=Ry2013>{{cite journal|last=Ryvlin|first=P|coauthors=Nashef, L; Tomson, T|title=Prevention of sudden unexpected death in epilepsy: a realistic goal?|journal=Epilepsia|date=May 2013|volume=54 Suppl 2|pages=23–8|pmid=23646967|doi=10.1111/epi.12180}}</ref> و دلیل حدود ۱۵٪ از مرگ و میر ناشی از صرع می‌باشد.<ref name=Fast2012 /> روش کاهش این خطر نامشخص است.<ref name=Ry2013 /> بیشترین افزایش مرگ و میر ناشی از صرع در میان سالمندان است.<ref name=Mosh2009 /> کسانی‌که مبتلا به صرع با ریشهٔ ناشناخته هستند، کمترین افزایش خطر را دارند.<ref name=Mosh2009 /> در بریتانیا برآورد شده‌است که ۴۰–۶۰٪ مرگ و میرها احتمالاً قابل پیش‌گیری است.<ref name=NChp1 /> در کشورهای
== واگیرشناسی ==
صرع یکی از رایج‌ترین اختلال‌های شدید عصب‌شناختی است<ref>{{cite journal|author=Hirtz D, Thurman DJ, Gwinn-Hardy K, Mohamed M, Chaudhuri AR, Zalutsky R|title=How common are the 'common' neurologic disorders?|journal=Neurology|volume=68|issue=5|pages=326–37|date=2007-01-30|pmid=17261678|doi=10.1212/01.wnl.0000252807.38124.a3}}</ref> که در دنیا حدود ۶۵ میلیون نفر را درگیر کرده‌است.<ref name=Thur2011 /> این بیماری ۱٪ جمعیت را در ۲۰ سالگی و ۳٪ جمعیت را در ۷۵ سالگی درگیر می‌کند.<ref name=Holmes2008 /> این بیماری در مردان رایج‌تر از زنان است البته تفاوت کلی ناچیز است.<ref name=Poor2012 /><ref name=Nel2012 /> اکثر مبتلایان (۸۰٪) در [[کشورهای درحال توسعه]] زندگی می‌کنند.<ref name=WHO2012 />
تعداد افرادی که در حال حاضر مبتلا به صرع فعال هستند حدود ۵–۱۰ نفر در ۱۰۰۰ نفر است با این توضیح که صرع فعال یعنی فرد در پنج سال گذشته حداقل یک بار دچار حمله شده باشد.<ref name=Nel2012 /><ref name=Sander2003 /> هرساله صرع در ۴۰–۷۰ نفر در ۱۰۰٬۰۰۰ نفر در کشورهای توسعه‌یافته و در ۸۰–۱۴۰ نفر در ۱۰۰٬۰۰۰ نفر در کشورهای
== تاریخچه ==
| |||