مارگارت تاچر: تفاوت میان نسخه‌ها

تاچر در سال‌های نخست‌وزیری خود تابع و هم‌پیمان سیاست‌های [[ایالات متحده آمریکا]] در اروپا بود. در چهارچوب همین نگرش، وحدت پولی اروپا یا پیمان [[اتحادیه اروپا]]ی بدون مرز، با سیاست‌های بازدارنده و کارشکنی دولت تاچر در انگلستان مواجه بود. آن هم‌پیمانی و این بازدارندگی، سیاست تاچر را در عرصه بین‌المللی به عنوان «تاچریسم» شاخص کرده بود. تبعات فروپاشی [[کمونیسم]] و خاتمه [[جنگ سرد]] در اروپا که با خوش‌بینی همه دولت‌های این قاره مواجه شد، در کابینه تاچر با نوعی تردید و نگرشی بدبینانه همراه بود. به همین دلیل اتحاد دو آلمان، شکسته شدن دیوار بلند کمونیستی میان شرق و غرب اروپا و رخدادهای دیگر که محصول طبیعی خاتمه جنگ سرد بود، مورد استقبال تاچر قرار نگرفت و حزب تحت رهبری وی در میان سایر احزاب سیاسی اروپا به انفعال کشانده شد. این عوامل، باعث بن‌بست سیاسی تاچر شد و به اختلافات داخلی حزب محافظه‌کار دامن زد و سرانجام وی را وادار به استعفا و کناره‌گیری از قدرت نمود.

 

 

وقتی میجر در جریان انتخابات اول مه ۱۹۹۷ از رقیب خود [[تونی بلر]] شکست خورد و با این شکست به حاکمیت ۱۸ ساله حزب محافظه‌کار بر انگلیس خاتمه داد، منابع خبری و سیاسی آن کشور از این رویداد به عنوان پایان عصر [[تاچریسم]] بر انگلیس یاد کردند.