نقطه ژئودزی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سیستم مختصات ژئودتیک''' سیستم مختصاتی است که از مجموعه ای از نقاط مرجع برای تعیین مکان‌های روی زمین استفاده می‌کند و جهت تعیین مختصات منحنی الخط نسبت به بیضوی دو محوری زمین (بیضوی مبنا) است. این بیضوی مبنا در ایران معمولاً WGS84 [[سامانه ژئودتیک جهانی ۱۹۸۴|(سامانه ژئودتیک جهانی ۱۹۸۴)]]<ref>[[سامانه ژئودتیک جهانی ۱۹۸۴]]</ref> انتخاب می‌گردد. [[پرونده:سیستم مختصات ژئودتیک.jpg|جایگزین=سیستم مختصات ژئودتیک|بندانگشتی|264x264پیکسل]]تعریفی تقریبی از سطح دریا، سیستم مرجع WGS84 است که یک بیضوی می‌باشد، در حالی که تعریف دقیق تر، مدل گرانشی زمین 2008 (EGM2008) است که از حداقل هارمونیک کروی ۲٬۱۵۹ استفاده می‌کند. سطوح مرجع دیگر برای مناطق دیگر یا در زمان‌های دیگر تعریف می‌شوند؛ [[ED50]] در سال ۱۹۵۰ در اروپا تعریف شد و با بیضوی WGS84 چند صد متر متفاوت است، بسته به نقاط مختلف در اروپا. مریخ اقیانوسی ندارد و بنابراین فاقد سطح دریا است، اما حداقل دو سیستم مختصات مریخی برای تعیین موقعیت بر روی آن استفاده شده‌استشده است.

اختلاف مختصات در بین سیستم مختصات‌های معمولاً انتقال یا شیفت نامیده می‌شود. انتقال بین دو سیستم‌های مختصات یا دیتوم خاص ممکن است از یک مکان به یک در یک کشور یا منطقه متفاوت باشد و می‌تواند هر چیزی از صفر تا صدها متر (یا چند کیلومتر برای برخی از جزایر دور افتاده) باشد. قطب شمال، قطب جنوب و استوا در موقعیت‌های مختلف در سیستم مختصات‌هایمختصات های مختلف قرار می‌گیرند، بنابراین شمال واقعی کمی متفاوت خواهد بود. سیستم مختصات‌های مختلف برای دقیق کردن شکل و اندازه زمین (بیضوی مرجع) از درونیابی‌های مختلف استفاده می‌کنند.

از آنجا که زمین بیضوی ناقص است، بیضوی‌های مرجع محلی می‌توانند دقت بیشتری نسبت به WGS84 در مناطق تحت پوشش داشته باشند. برای مثال، OSGB36 تقریب بهتری نسبت به بیضوی WGS84 برای Geoid ([[زمین‌واره|ژئوئید]]) در جزایر بریتانیا است. با این حال، همان‌طورهمانطور که منافع یک سیستم جهانی از دقت بیشتر، مهم‌ترمهمتر است، بیضوی WGS84 به‌طور فزاینده ای تصویب می‌شود.

در مختصات ژئودتیک، سطح زمین تقریباً بیضوی است و مکان‌هایمکان های نزدیک سطح با عرض جغرافیایی (فی)، طول جغرافیایی (لاندا) و ارتفاع (اچ) توصیف می‌شوند.