منوساکارید: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) جز replaced: های ← های (2)، می باشد ← میباشد ، ه ی ← هٔ (3)، می شود ← میشود، می توان ← میتوان ، رفته است ← رفت با ویرایشگر خودکار فارسی |
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی |
||
خط ۲۶:
اگر کربونیل در موقعیت کربن شماره ۱ باشد (که در این صورت n یا m مساوی صفر است)، این مولکول با یک گروه فرمیل H(C=O)- شروع میشود و یک مولکول آلدهید است. این نوع مونوساکارید، آلدوز نامیده میشود. در غیر این صورت، منوساکارید یک کتون است و کتوز نامیده میشود که در آن دارای یک گروه کتو میباشد (کربونیلی که بین دو کربن قرار گرفتهاست) (-(C=O)-). این گروه غالباً در موقعیت کربن شماره ۲ قرار میگیرد.
این دو نوع
== ایزومرهای فضایی ==
دو مونوساکارید داری شکل مولکولی یکسان (طول زنجیره کربنی یکسان و جایگاه کربونیل یکسان) ممکن است با هم متفاوت باشند. ایزومرهای فضایی مولکولهایی هستند که از لحاظ ویژگیهایی که بر شمردیم با هم یکسان هستند ولی از لحاظ
برای مثال مولکول کتوتریوز (دی هیدروکسی استون) H(CHOH)(C=O)(CHOH)H فاقد کربن کایرال است و در نتیجه هیچ ایزومر فضایی نمیتواند داشته باشد به عبارتی دیگر فقط یک مولکول کتوتریوز داریم. یا مثلاً مولکول آلدو تریوز (گلیسرآلدهید) H(C=O)(CHOH)2H یک کربن کایرال دارد که کربن دوم آن است. در نتیجه بر اساس موقعیت H و OH- روی آن کربن میتواند دو حالت مختلف (دو ایزومر فضایی) داشته باشد. پس دو مولکول آلدوتریوز داریم. مونو ساکاریدهای دارای بیش از ۳ کربن، کربن کایرال بیشتر و در نتیجه تعداد انواع ایزومرهای فضایی بیشتری میتوانند داشته باشند. تعداد انواع ایزومرهای فضایی برای یک مولکول خاص، با تعداد کربنهای کایرال آن را بته دارد و از رابطهٔ 2c به دست میآید که در آن c نشان دهندهٔ تعداد کربن کایرال مولکول است. برای مثال گلوکر که یک آلدوهگزوز است دارای ۴ کربن کایرال و لذا ۲۴ یا ۱۶ ایزومر فضایی است. گالاکتوز و مانوز دو مورد از این ایزومرها هستند که هر دو دارای [[ساختار شیمیایی]] یکسان ولی جهت گذیری فضایی متفاوتی نسبت به گلوکز میباشند.
خط ۳۸:
== تک قندی ها عوامل احیا کننده هستند ==
تک قندی هارا میتوان به وسیلهٔ عوامل
== جستارهای وابسته ==
|