درون‌نام و برون‌نام: تفاوت میان نسخه‌ها

در [[زبانشناسی]]، '''نام خارجی''' یا نام بیگانه به نامی گفته می‌شود که دیگران به یک قوم یا یک [[کشور]] یا یک منطقه و پدیده جغرافیایی یا یک [[زبان]] یا مفاهیم نظیر آن می‌دهند و '''نام داخلی''' یا نام خودی به نامی گفته می‌شود که اهالی آن [[قوم]] یا زبان برای توصیف همان مفهوم به کار می‌برند.<ref>{{یادکرد کتاب|نویسنده = |کتاب = Trends in Exonym Use. Proceedings of the 10th UNGEGN Working Group on Exonyms Meeting, Tainach, 28-30 April 2010| ناشر = Verlag Dr. Kovac| زبان = انگلیسی|شابک = 978-3-8300-5656-0|مکان = Hamburg|ویراستار=Peter Jordan, Hubert Bergmann, Caroline Burgess and Catherine Cheetham, editors|تاریخ = ۲۰۱۰}}</ref> به عنوان نمونه، واژهٔ «[[چین]]» نام خارجی آن کشور است که توسط فارسی‌زبانان به کار می‌رود. افرادی که اهل چین هستند و به چینی صحبت می‌کنند، به آن کشور «چین» نمی‌گویند بلکه آن را «جون‌گو» {{به چینی|中國}} می‌نامند. واژه «جون‌گو»آخری نام داخلی چین محسوب می‌شود.

همچنین در برخی موارد دولت یک کشور استفاده از یک نام داخلیخاص را به عنوان نام خارجی یک کشور الزامی می‌کند. به عنوان نمونه در سال [[۱۹۳۵ (میلادی)|۱۹۳۵]] [[رضاشاهرضا شاه]] از کشورهای خارجی خواست تا کشور ایران را با نام داخلی [[ایران]] خطاب قرار بدهند، و نه با نام خارجی پرشیا. در این زمان نام داخلی این کشور «ایران» بود.