گواوا: تفاوت میان نسخه‌ها

'''گواوا''' (در چابهارهرمزگان و بلوچستان به زیتون محلی نیز شناخته می‌شود.) (نام علمی ''Psidium guajava'') میوه‌ای گرمسیری است. گیاه گواوا [[درختچه]]‌ای [[همیشه‌سبز]] از خانواده میرتاسه‌است که برگ‌های دربرابر هم دراز و بیضی شکل دارد. این درختچه بومی امریکای جنوبی و امریکای مرکزی، [[پرو]]، [[برزیل]] و [[مکزیک]] است و سال‌ها قبل به ایران وارد شده و به گونه پرورشی در شمال و بیشتر جنوب ایران در دو [[استان هرمزگان]] و [[سیستان و بلوچستان]] کاشته می‌شود.در [[هرمزگان]] به ان زیتون می گویند. گواوا درختچه‌ای همیشه سبز است و برگ‌های آن بدون کرک یا پوشیده از کرک است و گل‌های آن خوشبو است. پوست تنه گواوا سبز یا قهوه‌ای متمایل به قرمز است. دارای ریشه‌های سطحی است ریشه می‌تواند به گونه عمقی و پرپشت گسترش پیدا کند. گل‌های آن سفید و خوشبو هستند و در بهمن و اسفند به گل می‌نشیند. میوه آن چیزی همانند به [[زیتون]] یا [[انار]] کوچک است. چرا که در بالای میوه تاجی از [[کاسبرگ]]‌ها قرار دارد. میوه آن گوشتدار است. دانه‌های آن مانند دانه‌های انگور در گوشت قرار دارد. رنگ میوه قرمز یا زرد است. میوه آن شیرین است و آن را خام یا پخته به شکل مربا و ژله می‌خورند.

'''گواوا''' در دو [[استان هرمزگان]] و [[سیستان و بلوچستان]] کاشته می‌شود. از جمله شهرستانهای [[بندرعباس]] [[میناب]] [[رودان]] [[فین (هرمزگان)]] [[چابهار]]، سرباز، نیکشهر از بسترهای تولید محدود آن در کشور است .در [[هرمزگان]] به ان زیتون می گویند.