فرناندو سولاناس: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی |
جز ابزار پیوندساز: افزودن پیوند آگاهی جمعی به متن |
||
خط ۴۹:
سولاناس متولد ۱۶ فوریه ۱۹۳۶ در [[بوئنوس آیرس]] است. در دانشگاه تأتر، موسیقی و حقوق خواند و در سال ۱۹۶۲ اولین فیلمش را با عنوان «راه بیفت» ساخت. پس از آن که در سال ۱۹۶۸ اولین فیلم بلندش تحت عنوان «ساعت کورهها» (La hora de los hornos) را به همراه گتینو ساخت به شهرت جهانی رسید؛ مستند ساعت کورههای نگاهی دقیق به [[استعمار نو]] و خشونت در [[آمریکای لاتین]] دارد. جوایزی از جمله جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره ونیز و [[نخل طلایی]] بهترین کارگردان [[جشنواره کن]] ارمغان هنرنمایی سولاناس در این فیلم بود.
سولاناس گرایشهای سیاسی چپ گرایانه و آزادی خواهانه داشت. او به همراه [[اکتاویو ختینو]] و [[جراردو بایهو]] در دهه ۱۹۶۰ پایهگذار «گروه سینمایی آزادی خواه» شد که تحولی در سینمای آرژانتین به وجود آورد و نقش مهمی در [[آگاهی جمعی]] سینماگران داشت. گرایش اصلی گروه چپ پرونی بود و بعدها با پیوستن فیلم سازانی چون انریکو و نمسیو خوارز و پابلو سزیر گرایشهای دیگر وارد گروه شد. سولاناس و هم فکرانش به دلیل شرکت در تجمعات حامی پرون تحت فشار قرار گرفتند؛ بطوری که یکی از هنرپیشگان به قتل رسید و سولاناس توسط نیروهای دولتی ربوده شد. این گروه سینماگران بعدها به جنبش «سینمای سوم» پیوست.
سولاناس به همراه [[اوکتاویو گتینو]] مانیفست «بسوی سینمای سوم» را نوشت. ایده سیاسی [[سینمای سوم]] گذر از [[سینمای هالیوود]] و سینمای مؤلف اروپا بود. هدفی که الهام بخش بسیاری از فیلمسازان جهان سوم شد. برخی نیز معتقدند که سینمای سوم نام خود را از جهان سوم وام گرفتهاست، بدین معنا که جهان اول، نماد آمریکا و به تبع آن سینمای اول به معنای هالیوود است. از نظر گرایشهای سیاسی، میتوان این سینما را منتقد استعمارگرایی نو، نظام [[سرمایه داری]] و هالیوود دانست. این سینماگران بر این باورند که مدل سینمایی هالیوود تنها بر مبنای سود بیشتر شکل گرفتهاست. مانیفست گروه به سال ۱۹۶۹ در مجله سینمایی تری کونتیننتال (می توان آن را سه قاره ترجمه کرد) و به وسیله «سازمان همبستگی با مردم آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین» (OSPAAAL :Organization of Solidarity with the People of Asia, Africa and Latin America) منتشر شد، در حالی که جملهای از فرانس فانون سرآغاز متن بود: «ما باید بحث کنیم؛ ما باید ابداع کنیم ...».
|