'''حرف اضافه''' [[پاره‌های سخن]] است کهارمیا برای بیان رابطه‌ای یا برای ساختِ ساختارهای دستوری به‌کار می‌رود.و قبل از متمم استاقابابایی
حرف اضافه معنای مستقل ندارد و کاربرد آن در زبان فارسی گاهی در [[بند]]ها برای [[نقش‌نما|نقش‌نماییِ]] کلمات پیش و پسِ خود است. بسته به موقعیتش، «حرف اضافه» را می‌توان به دو گونهٔ «حرف اضافه پیشین» با «حرف اضافه پسین» تقسیم کرد. حرف اضافه پیشین، همان‌گونه که از نامش پیداست، پیش از یک واژه می‌آید و حرف اضافه پسین برعکس. گونهٔ رایج آن در زبان فارسی حرف اضافه پیشین است.
