خودآگاهی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی |
|||
خط ۶۳:
از اواخر قرن بیستم، خودآگاهی برای اولین بار به حوزهٔ [[علوم اعصاب]] پا نهاده و به عنوان محصول عملکرد پیچیده [[سیناپس]]ی در سلولها عصبی مطرح شد. امروزه بیان میشود که برای داشتن دریافتهای آگاهانه از محیط، سه رویداد مغزی رخ میدهد. در قدم اول، دادههای حسی از اندامهای مختلف از طریق [[تالاموس]] وارد [[کورتکس]] میشوند. سپس، این دادهها به مناطق [[:en:Prefrontal cortex|پیش پیشانی]] منتقل شده و در آن جا پردازش میشوند. در نهایت نیز شکلگیری یک موج پس نورد به سمت مناطق پس سری کورتکس، یک تجربه آگاهانه را سبب میشود.<ref name="Cradock TJA 2015">1. Cradock TJA, et al. (2015) Anesthetics Act in Quantum Channels in Brain Microtubules to Prevent Consciousness. Curr. Top. Med. Chem. 15: 523-533.</ref>
یکی از راههای مطالعه خودآگاهی در علوم اعصاب، بررسی مکانیسم اثر [[داروهای بیهوشی]] است. با مصرف این داروها رویدادهای فیزیولوژیک قابل توجهی از جمله غالب شدن امواج دلتا در مغز (فرکانس ۰٫۵ تا ۴ هرتز)، به حداقل رسیدن نرخ تنفس، فشار خون، ضربان قلب و خونرسانی به کورتکس مغز، رخ میدهد. هم چنین در سطح سلولی، [[پتانسیل عمل]] و نقل و انتقالات [[وزیکول (بیولوژی)|وزیکول]]ی در سلولهای عصبی متوقف میشود.<ref>2. Baluška F, et al. (2016) Understanding of anesthesia – Why consciousness is essential for life and not based on genes. Commun. Integr. Biol. 9: e1238118.</ref> با وجود در دست بودن تمامی این اطلاعات، نحوهٔ عملکرد این داروها در هالهای از ابهام قرار دارد. در ابتدا عنوان شد که این داروها بر شبکههای عصبی موجود در کورتکس، [[سیستم لیمبیک]] و [[نخاع]] اثر گذاشته و به ترتیب، سبب از بین رفتن خودآگاهی، اختلال در حافظه و عدم تحرک میشوند؛ ولی بررسی رفتار [[پارامسی]] که یک ارگانیسم تک سلولی فاقد هرگونه سیناپس و شبکه عصبی است موجب نقض این فرضیه شد. این موجود دارای عملکردهای شناختی ساده است که در حضور داروهای بیهوشی مهار میشود؛ لذا میتوان نتیجه گرفت که محل اثر این داروها درون سلولی است.<ref name="Cradock TJA 2015"/>
مطالعات فیزیکوشیمیایی فراتر بر روی ساختار انواع داروهای بیهوشی نشان دادهاست که این مواد [[هیدروفوب]] بوده و از طریق [[واندروالس|برهم کنشهای واندروالس لاندنی]] و ابرهای الکترونی [[:en:Pi bond|لایهٔ π]] به مناطق غیرقطبی سلول متصل میشود. از جمله این مناطق میتوان به [[غشاء سلول|غشاهای سلولی]] و پاکتهای هیدروفوبیک داخل [[پروتئین]]ی اشاره کرد.<ref>Franks, N. P. ; Lieb, W. R.(1984) Do General Anaesthetics Act by Competitive Binding to Specific Receptors? Nature, 310: 599–601.</ref> با توجه به این که [[ایزومر|استریوایزومر]]های این ترکیبات قابلیت
== در روانشناسی ==
'''هشیاری'''، به معنی آگاه بودن میباشد. هشیاری داشتن یعنی آگاهی داشتن از تمامی [[احساس]]ها، [[ادراک]]ها، خاطرات، و احساساتی که در هر لحظه از زمان روی میدهند. انسانها بیشتر عمر خود را در حالت، هشیاری-بیداری میگذرانند<ref>{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=گنجی|نام=مهدی|عنوان=زمینه روانشناسی اتکینسون و هیلگارد|شابک=978-964-7609-64-7|نویسنده=ادوارد دی اسمیت. سوزان نولن. باربارا ل فردریکسون. جفری ل لافتوس. داریل ج بم. استیفن مارن|ویراستار=دکتر حمزه گنجی}}</ref>
و هر روز بین خواب و بیداری دور میزند. در طول خواب از محیط اطراف خود کمتر آگاه میشویم. گو اینکه کاملاً بدون پاسخ نیستیم. وقتی خواب میبینیم در دنیایی خیالی زندگی میکنیم، جایی که رویدادهای غیرممکن امکانپذیر به نظر میرسد. چرا ما این دورههای هشیاری تغییر یافته را داریم؟ (کالات ،۱۳۸۶). این ادعا وجود دارد که هشیاری چنانچه ما امروزه آن را میشناسیم رشد تاریخی اخیر است که بعد از دوران [[هومر]] ایجاد شدهاست (جاینس ،۱۹۷۴). بر اساس این دیدگاه،
کلمات هشیار و هشیاری اصطلاحاتی هستند که گسترهٔ متنوعی از پدیدههای ذهنی را پوشش میدهند. اما در معانی گوناگونی به کار برده میشوند؛ و رنج صفت هشیار ناهمگن است و برای هر دو مورد کل موجود زنده-هشیاری مخلوق- و نیز برای حالتها و فرایندهای روانی خاص- حالت هشیاری- به کار میرود (روزنتال ،۱۹۸۶؛ گنرو ۱۹۹۵؛ کاروترز ،۲۰۰۰). هشیاری شامل [[احساس]] آگاهی و محتوای آگاهی هر دو است. توجه الزاماً همان هشیاری نیست و ما نسبت به برخی از فرایندهایی که در جریان [[توجه]] در ذهن ما فعال اند آگاهی نداریم یعنی در سطح پیش هشیار آگاهی ما وجود دارند. پیش هشیار اطلاعاتی است که بدان آگاهی نداریم ولی در دسترس فرایندهای [[شناخت]]ی ما میباشد. فواید توجه هشیار شامل نظارت بر تعامل خود با محیط، حفظ ارتباط با محفوظات قبلی خود، کنترل و تدوین برنامههای آیندهاست. مطالعه اطلاعات پیش هشیار از طریق آمادهسازی میسر میشود. آمادهسازی زمانی اتفاق میافتد که بازشناسی محرک خاصی تحت تأثیر ارائه پیشین همان محرک یا محرک شبیه آن قرار میگیرد (استرنبرگ، ۲۰۰۶). یکی دیگر از پدیدههای مرتبط با هشیاری پدیده نوک زبانی است که زمانی اتفاق میافتد که آوردن اطلاعات پیش هشیار به آگاهی هشیار کاری دشوار باشد.
|