'''عَقْل''' یا '''[[خرد (دانایی)|'''خِرَد]]''']] قوه ی ادراکی است که با آن میتوان بهطور [[خودآگاهی|خودآگاهانه]] معنیها را درک کرد، [[منطق]] به کار برد، [[واقعیت]]ها را سازماندهی کرد یا صحت آنها را بررسی نمود و بر اساس اطلاعات موجود یا اطلاعات جدید، [[باور]]ها، شیوهها یا [[نهاد اجتماعی|نهادهای اجتماعی]] را تغییر داد یا توجیه کرد. عقل معمولاً یکی از خصوصیات قطعی [[طبیعت انسان]] بهشمار میآید و ارتباط نزدیکی با فعالیتهای مخصوص به انسانها دارد؛ چیزهایی مانند [[فلسفه]]، [[علم]]، [[زبان]]، [[ریاضیات]] و [[هنر]]. گاهی اوقات برای اشاره به عقل از عبارتهای [[عقلانیت|عقلانیت یا خردورزی]] استفاده میشود و در مواردی نیز در مقابل [[شهود]] از عنوان '''عقل گفتمانی''' استفاده میشود.
عقل یک نیروی درونی [[انسان]] است که کنترلکننده و مهارکننده امیال او میباشد.<ref>ولیزاده، روزنامه جامجم، ۱۳۸۸</ref> عقل، [[فکر]]، و [[حس]] سه منبع شناخت در [[فلسفه]] هستند. [[افلاطون]]، [[دکارت]] و [[اسپینوزا]] از [[فیلسوف|فیلسوفان]] عقل گرا هستند. در واقع عقل نیروی تشخیص خوب و بد است که در بدن انسان نهاده شدهاست.