زبان فارسی در قرقیزستان: تفاوت میان نسخه‌ها

[[زبان فارسی]] در سال‌های نه‌چندان دور در [[قرقیزستان]] رایج بوده‌است و هم در دانشگاه‌ها و هم در تعداد زیادی از مدرسه‌ها تدریس می‌شده‌است. بیشتر واژگان مربوط به [[دین]] و [[تجارت]] در قرقیزستان از [[واژگان فارسی]] گرفته شده‌است. برخی از زبان شناسان تعداد واژگان فارسی در [[زبان قرقیزی]] را مشتمل بر ۱۲۰۰ [[واژه]] می‌دانند ولی به نظر می‌رسد که بسیار بیشتر از این مقدار باشد. در کتاب [[قرقیزنامه]]، سابقه زبان فارسی پیش از حمله [[روس]]‌ها بیان شده‌است به‌طوری‌که مردم [[نماز]] خود را به [[زبان فارسی]] ادا می‌کردند. زبان و ادب فارسی در فرهنگ و سنت‌های محلی قرقیزستان به‌ویژه در گویش مناطق جنوب غربی این کشور و [[دره فرغانه]] گسترده‌تر است. بسیاری از مکان‌های تاریخی قرقیزستان نام [[فارسی]] دارند و صدها واژه و اصطلاح فارسی مانند نان، داروخانه، آش‌خانه، چای‌خانه، کوچه، پیغمبر، فرشته، دوزخ و بهشت در زندگی روزمره مردم قرقیزستان کاربرد دارد. پیش از سلطه [[شوروی]] بر قرقیزستان، بیشتر فرمان‌ها و مکتوبات و سندهای زمین و وقف‌نامه‌ها به زبان فارسی نوشته می‌شده‌است. نخستین بیانیه‌های [[بلشویک]]‌ها که برای مردم این مناطق صادر می‌شد، به [[زبان فارسی]] ترجمه می‌شد. در تدوین بزرگ‌ترین سرمایه قومی و مظهر هویت ملی قرقیزستان یعنی حماسه [[ماناس]] نیز رد پای زبان و ادب فارسی مشخص است به‌طوری‌که این حماسه از [[شاهنامه]] [[فردوسی]] اثر زیادی گرفته‌است.<ref name="tasnimnews.com">https://www.tasnimnews.com/fa/news/1396/09/28/1604740/ردپای-زبان-و-ادب-فارسی-در-سرزمین-های-شمال-شرقی-آسیای-مرکزی</ref>