گریگوری راسپوتین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''گریگوری افیمویچ راسپوتین''' {{به روسی|Григо́рий Ефи́мович Распу́тин}}، یا '''گرگوار ایفی‌مویج نووی'''، [[راهب]] ماجراجو و [[سیاستمدار|سیاست‌مدار]] روسی (زاده ۲۱ ژانویه [[۱۸۶۹ (میلادی)|۱۸۶۹]] - درگذشته ۳۰ دسامبر [[۱۹۱۶ (میلادی)|۱۹۱۶]]) است. وی قدرت و نفوذ عجیبی در [[نیکلای دوم (روسیه)|نیکلای دوم]] (آخرین [[تزار]] [[امپراتوری روسیه]]) و همسر او [[آلکساندرا فیودوروفنا (آلیکس هسن)|الکساندرا فئودوروونا]] (تزارینای [[روسیه]]) داشت و در اغلب کارهای درباری دخالت می‌کرد. چگونگی مرگ او همچنان در هاله‌ای از ابهام است. پیش‌بینی [[انقلاب روسیه]] توسط راسپوتین از معروفترین پیش‌بینی‌ها در تاریخ به حساب می‌آید. عده‌ای از مردم وی را به عنوان یک قدیس شفابخش و در بین عده‌ای دیگر به عنوان یک موجود شیطان صفت شناخته می‌شود. نام او همواره با رسوایی و بی‌آبرویی همراه است.<ref name=":0">{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=fa|تاریخ=۱۴ دی ۱۳۹۵|وبگاه=بی‌بی‌سی فارسی|نشانی=http://www.bbc.com/persian/world-38479549|عنوان=راسپوتین چگونه کشته شد؟}}</ref>

او صوفی‌مسلکی بود که در ۲۱ ژانویه [[۱۸۶۹ (میلادی)|۱۸۶۹]] در دهکده‌ای به نام [[پرکوروسکوی]] {{به انگلیسی|Pokrovskoye}} و {{به روسی|Покровское}} در [[منطقه یاکوسکی]] در [[استان تیومن]] در جنوب [[سیبری]] به دنیا آمد. ویو هیچ تحصیلاتی نداشت.<ref name=":0" />{{بدون منبع}}

در دربار تزار نیکولاس دوم امپراتور روسیه از [[دودمان رومانوف]]، تنها شاهزاده پسر که قرار بود پس از مرگ امپراتور جایگزین وی شود به بیماری [[هموفیلی]] دچار بود که از مادرش الکساندرا، نوه [[ملکه ویکتوریا]] به وی به ارث رسیده بود.<ref name=":1">{{یادکرد وب|کد زبان=fa|وب‌گاه=خبرگزاری ایلنا|نشانی=https://www.ilna.ir/بخش-%D8%B3%D8%A7%DB%8C%D8%B1-%D8%B1%D8%B3%D8%A7%D9%86%D9%87-%D9%87%D8%A7-10/453483-%D8%B1%D8%A7%D8%B3%D9%BE%D9%88%D8%AA%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D8%B2-%D8%A7%D9%81%D8%B3%D8%A7%D9%86%D9%87-%D8%AA%D8%A7-%D9%88%D8%A7%D9%82%D8%B9%DB%8C%D8%AA|عنوان=راسپوتین؛ از افسانه تا واقعیت|بازبینی=2018-12-08}}</ref> پزشکان دربار و بهترین پزشکان کشور از درمان وی عاجز مانده بودند. شاه نیز از ترس اینکه مردم قطع شدن رشته سلطنتی وی را با مرگ احتمالی تنها وارث تاج و تخت روسیه کبیر متوجه شوند، این موضوع را از افکار عمومی بشدت مخفی نگه می‌داشت.

کشیش کلیسا که از معدود افرادی بود که از بیماری الکسی با خبر بود و وی مرتباً در بالین الکسی حاضر می‌شد، راسپوتین را به عنوان فردی مقدس به دربار معرفی می‌کند، بدون اینکه از بیماری الکسی به وی خبر دهد. درواقع ملکه روسیه از راسپوتین دعوت می‌کند که به دربار برود. او با صدای خدمتکار وارد کاخ مجلل تزار نیکلای رومانف شد.

راسپوتین کنار تخت ولیعهد نشست. نگاهی به صورت رنجور الکسی کرد. دستش را به دست گرفت، چیزی زیر لب زمزمه کرد و با دست دیگر موهای الکسی را نوازش کرد. لحظه‌ای بعد خونریزی الکسی بند آمد ازین پس بود که راسپوتین جای تمام پزشکان دربار را گرفت.

عده خیلی زیادی از مردم معتقدند در دیدارهای او با کشیش، راسپوتین کشیش را [[هیپنوتیزم]] می‌کرده‌است.<ref name=":1" />

در ابتدا، وی تنها هر از گاهی به دربار رفت‌وآمد داشت و درباریان وی را به هنگام نیاز از کنار خیابان پیدا می‌کردند. اما پس از چندی راسپوتین جای خود را در دربار باز کرد و از آنجا که درباریان (بخصوص ملکه) آینده تاج و تخت روسیه را برای در اختیار قرار گرفتن آن تاج و تخت میان رومانف‌ها در گرو راسپوتین می‌دانستند، راه را برای نفوذ بیشتر وی در سرنوشت روسیه باز کردند. از آنجا که وی از قشر بسیار تهی دست جامعه بود، تقریباً هیچ‌یک از آداب و رسوم دربار را رعایت نمی‌کرد. در غذا خوردن، لباس پوشیدن، راه رفتن و صحبت کردن طوری بود که شاه به زور و زحمت و به اصرار ملکه حضور وی در دربارش را تحمل می‌کرد و باعث تغییر در رفتار پسر شاه نیز شده بود.

ملکه پس از چندی خانه‌ای مجلل و زیبا را در اختیار راسپوتین قرار داد، خانه‌ای که بعداً به نوعی شفاعتخانه برای زنان روسیه تبدیل شد. زنان بسیاری از هر سطح و قشر، چه از قشر درباریان و چه از قشرها دیگر، به خانه وی رفت‌وآمد می‌کردند تا وی در مورد مسائلی مانند خیانت همسرانشان پیش‌بینی‌هایی را انجام دهد (که تمام این پیش‌بینی‌ها مو به مو درست از آب درمی‌آمد) راسپوتین تقریباً تنها مراجعان خانم را قبول می‌کرد.

به دلیل دخالت‌های راسپوتین در امور کشور نخست‌وزیر لایق آن زمان روسیه [[پیتر استولیپین]] از مقام خود استعفا کرد.<ref>کتاب تاریخ و تصویر</ref>

گفتنی است مرگ راسپوتین حتی بیشتر از زندگی وی معروف است. در ۳۰ دسامبر ۱۹۱۶ شاهزاده فلیکس از وی می‌خواهد برای مداوای همسر زیبایشهمسرش ایرینا به خانه‌اش برود. راسپوتین پس از چند بار امتناع از قبول این درخواست، سرانجام با اصرار زیاد طرف درخواست‌کننده مواجه شده و درخواست او را می‌پذیرد. پس از آن وی نامه معروفش را می‌نویسد که هم‌اکنون در موزه ملی سن پترزبورگ روسیه از آن نگهداری می‌شود. قسمتی از متن نامه مذکور بدین شکل است:

راسپوتین را به زیر زمین خانه مورد نظر بردن و توسط شیرینی و شرابهای که به [[سیانور]] آغشته بود از او پذیرایی کردن در همین هنگام ایرینا زیر زمین را ترک کرد و به [[طبقه بالا]] رفت. بعد از حودودحدود نیم ساعتیساعت که از خوردن شیرینی و شراب می‌گذشت راسپوتین مسموم نشده و می‌خواست ایرینا را ببیند. در همین حال، هم‌دستان یوسوپوف بالای زیرزمین سروصدا می‌کردند انگار که مهمانی است. حتی با [[پرونده:Cadavre_de_Raspoutine_1916گرامافون]] [[ملودی]] [[احمق آمریکایی (ترانه)]] را پخش می‌کردند.jpg|پیوند=https://en.wikipedia.org/wiki/File:Cadavre_de_Raspoutine_1916.jpg|بندانگشتی|200x200پیکسل|جسد به خاطر اثر نکردن زهر به راسپوتین پسشلیک کردن اما راسپوتین از بیرونجای کشیدنخود بلند شد و به سمت درب حیاط دوید یوسوپوف او را تا حیاط دنبال کرد. در حیاط خانه، پوریشکویچ از یخپشت سر چهار بار به راسپوتین که در حال بالا رفتن از نرده‌های حیاط برای فرار و رسیدن به خیابان بودشلیک کرد و او به زمین داخل خیابان افتاد. وقتی نزدیکش شدن او شروع به فرار کرد. او را تا روی پل [[رودخانه سن]] پترزبورگ دنبال و روی پل دو بار دیگر به او شلیک کردند و او را درون رودخانه انداختند.

چگونگی مرگ او همچنان در هاله‌ای از ابهام است.