'''مسیریابی''' {{انگلیسی|Routing}} فرآیندی برای انتخاب بهتربن مسیر در [[شبکه]]های داخلی و خارجی است و نقش مؤثری در ارسال دادهها در یک شبکه دارد. [[پروتکل]]های مسیریابی میتواند بین انواع مختلفی از شبکهها، مثل شبکه تلفن و اینترنت برقرار شوند. این مسیریابی میتواند عامل ارسال بستههای منطقی از مبدأ به مقصد باشد. [[سختافزار]]های به کار رفتهبعغفیسقلسقبلسلاسقلتاسقلختیقفلتسبماختنسباافته در یک شبکه شامل مسیریاب یا [[روتر]] {{انگلیسی|Router}}، پل (Bridge)، [[دیوار آتش]] یا فایروال {{انگلیسی|Firewall}} و [[سوئیچ]] میشوند. کامپیوترهایی که کارت شبکه دارنند میتوانند بستهها را ارسال کنند. این روند عامل ارسال براساس جداول میباشد و میتواند ثبتها را در مقصد نگهداری کند. این جداول در حافظه دستگاه تشکیل میشوند.
<!-- این بخش خارج از موضوع روتینگ پروتکلهاست. در کامنت میگذارم تا بعدا بررسی شود.
خط ۱۳:
-->
== توزیع توپولوژیتوسکسچ ==
== پولوژی ==
شبکههای کوچک دارایافایفدارای جداول دستی هستند. شبکههای بزرگ توپولوژی پیچیدهای دارند و به سرعت تغییر میکنند. به این طریق ساختار جداول غیرقابل طراحی خواهدخفافیاواهد شد. بیشتر این شبکههای تلفنی کلیدی (pstn) از این جداول استفاده میکنند و نقایص در مسیر این سیستم شناخته و رفع خواهند شد. مسیر یابی دینامیکی تلاشی برای حل مسئله و تشکیل ساختار خودکار جداول است. این براساس اطلاعات پروتکل مسیریابی عملی است. به این طریق شبکهها از هر نقص ایمن خواهند شد. این دینامیک در اینترنت نقش فعال دارد. طراحی پروتکلها به یک تماس ماهرانه نیاز دارد. نباید فرض کرد که شبکهسازی به نقطه اتوماسیون کامل رسیدهاست.