خاقانات ترک غربی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز انتقال از رده:گؤکترکان به رده:گوکترکان ردهانبوه |
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی |
||
خط ۳:
'''خاقانات غربی ترک''' یا '''خاقاننشین غربی''' خاقاناتی بودند در [[آسیای میانه]] که در اثر منشعب شدن [[خاقانات گوکترک]]، در قرن هفتم میلادی بوجود آمدند. تأسیس این خاقانات در سال [[۶۰۰ (میلادی)|۶۰۰ میلادی]] و انقراض آن در سال [[۶۵۹ (میلادی)|۶۵۹ میلادی]] بود.
در سدهٔ پنجم میلادی، پانصد خانواده از [[خاندان آشینا]] (احتمالاً از ایرانیتباران منطقه<ref>Peter B. Golden, ''An Introduction to the History of the Turkic Peoples'', O. Harrassowitz, 1992, p. 121-122</ref>)، در شمال [[چین]] با هم متحد شدند. در آغاز زبان [[مغولی]] را
این قبایل در دامنهٔ کوههای [[اورال]] چنان در طول زمان با هم جوش خوردند که صد سال بعد به سال ۵۶۴ میلادی، مجموعهٔ واحدی را تشکیل میدادند که آنان را [[ترک باستان]] یا [[تورکیوت]] نامیدهاند. ترکان در مدتی کوتاه سرزمین وسیعی را به تصرف درآوردند و تا مرزهای [[ایران]] پیش تاختند.<ref>رضا، عنایت الله. ایران و ترکان در روزگار ساسانیان. ص ۲۹</ref>
خط ۱۲:
== مناسبات خاقانات ترک غربی و حاکمان محلی ==
در ابتدا سیاست ترکهایی که [[آسیای میانه]] را اشغال کرده بودند از سیاست [[هیتالیان]] تفاوت قابل ملاحظهای نداشت یعنی آنان به حاکمان محلی باج و مالیات میبستند. خاندان سلطنتی پیشین و قواعد و موازینی که در ایام گذشته، هنوز در محلات متداول بود، تغییر نپذیرفت ولی تدریجاً وضعیت تغییر کرد و ترکها در آسیای میانه نظام ادارهٔ امور را فرا گرفتند. اعیان و اشراف ترک در حرص و طمع افتادند و والی ناحیهٔ [[چاچ]] ([[تاشکند]] کنونی) را کشته، به جای او «داله» نام ترک را نشاندند.
در سال [[۶۱۸ (میلادی)|۶۱۸ میلادی]] در عهد [[تونشخو]] یا [[تون جبغو خان]] حاکم خاقانات ترک غربی اصلاحاتی اعلان گردید که طبق آن خاقان مذکور تمام حاکمان محلی را والیان خود خوانده، به همهٔ
گرفتاریهای [[خسرو پرویز]] شاه ساسانی و پیکارهای او در غرب و مقاومت شدید دولت [[روم شرقی]] سبب شده بود که وی نتواند چنانکه باید به اقدامهای لازم در امور مرزهای شرقی دست زند. بدین روال طی
در سال [[۶۵۹ (میلادی)|۶۵۹ میلادی]]، خاقانات غربی، توسط امپراتور چین از بین رفته و دیگر هرگز سر برنیفراشت<ref>ایران و ترکان در روزگار ساسانیان. ص ۲۰۳</ref>
|