محلول آبی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ←‏top: اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ←‏top: اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی
خط ۴:
موادی که [[آب‌گریز]] اند معمولاً به خوبی در آب حل نمی‌شوند ولی در مقابل مواد [[آب‌دوست]] به آسانی در آب حل می‌شوند. [[سدیم کلرید]] یا نمک خوراکی یک نمونه از مواد آب‌دوست است. [[اسید|اسیدها]] و [[باز (شیمی)|بازها]] طبق تعریف هر دو محلول آبی در نظر گرفته می‌شوند.
 
توانایی یک ماده به حل شدن در آب بسته به این است که آیا آن ماده می‌تواند بر نیروی ربایش میان مولکول‌های آب برتری یابد یا خیر. اگر این توان را نداشت به صورت معلق در آب باقی می‌ماند یا ته نشینته‌نشین می‌شود.
 
محلول‌های آبی که رسانای [[جریان الکتریکی]] اند دارای مقدار کافی از [[الکترولیت]] قوی اند ولی آن‌هایی که رسانای ضعیف اند الکترولیت‌های ضعیف نیز دارند. یون‌های مثبت و منفی الکترولیت‌های قوی در آب به‌طور کامل از هم جدا شده‌اند ([[یونش|یونیزه]] شده‌اند).
 
موادی که الکترولیت نیستند، موادی اند که در آب حل می‌شوند ولی یکپارچگی مولکولی خود را نگه می‌دارند و به صورت یون‌های مثبت و منفی از هم جدا نمی‌شوند. [[شکر]]، [[اوره]]، [[گلیسیرین]] و [[متیل سولفونیل متان]] (MSM) از این دست انددست‌اند.
 
== جستارهای وابسته ==