سرمایه انسانی: تفاوت میان نسخه‌ها

مفهوم سرمایهٔ انسانی نسبتاً در کشورهای مازاد کار حایز اهمیت است. این کشورها طبیعتاً به دلیل [[نرخ تولد]] بالا تحت شرایط اقلیمی معین صاحب نیروی کار زیادی هستند. کارگران مازاد این کشور (نیروی انسانی) منبع انسانی موجود، فراوان‌تر از منابع انسانی قابل دسترس و ملموس است.{{سخ}}این منبع انسانی می‌تواند به سرمایهٔ انسانی با ورودی‌های مؤثر آموزش، سلامت و ارزش‌های اخلاقی تبدیل شود. تبدیل منابع انسانی ردیفی به منابع انسانی فوق‌العاده پر سود با این ورودی‌ها فرایند تبدیل سرمایهٔ انسانی است. مسئلهٔ کم‌یابی سرمایهٔ ملموس در کشورهای مازاد نیروی کار می‌تواند توسط تسریع نرخ تشکیل سرمایهٔ انسای با سرمایه ګذاری خصوصی و عمومی در بخش‌های آموزش و سلامت به صورت بین‌المللی حل شود. [[سرمایهٔ مالی]] ملموس ابزار مؤثری در ترقی [[رشد اقتصادی]] کشور می‌باشد. سرمایهٔ انسانی غیرقابل لمس، از طرفی دیګر ابزاری برای رشد توسعهٔ جامع ملل می‌باشد به این علت که سرمایهٔ انسانی به‌طور مستقیمی به [[توسعهٔ انسانی]] مرتبط است هنګامی که توسعهٔ انسانی وجود دارد، پیشرفت کمی وکیفی ملل اجتناب ناپذیر است.{{سخ}}اهمیت سرمایهٔ انسانی در رویکرد متغیر آمریکا به سمت ارزیابی جامع [[توسعهٔ اقتصادی]] ملل مختلف در [[اقتصاد جهانی]] صریح است. [[سازمان ملل]] متحد ګزارش توسعهٔ انسانی را در مورد توسعهٔ انسانی در ملل مختلف با هدف ارزیابی نرخ تشکیل سرمایهٔ انسانی در این ملل انتشار نمود. شاخص آماری تخمین توسعهٔ انسانی در هر کشور [[شاخص توسعهٔ انسانی]] است.{{سخ}}

این شاخص ترکیبی از شاخص امید به زندګی، شاخص آموزش و شاخص [[درآمد]] است. شاخص امید به زندګی استاندارد سلامت جمعیت را در هر کشور فاش می‌سازد؛ و شاخص درآمد استاندارد زندګی جمعیت و شاخص آموزش استاندارد آموزشی و نسبت سواد جمعیت را بیان می‌کند. اګر همهٔ این شاخص‌ها روند افزایشی در یک دورهٔ طولانی زمانی داشته باشند، روند صعودی را در شاخص توسعهٔ انسانی منعکس می‌کند. سرمایهٔ انسانی توسط سلامت، آموزش و کیفیت [[استاندارد]] زندګی توسعه می‌یابد.{{سخ}}علاوه بر این، اجزای شاخص توسعهٔ انسانی، شاخص امید به زندګی، شاخص آموزش و شاخص درآمد به‌طور مستقیم به تشکیل سرمایهٔ انسانی در درون ملل مرتبط است.{{سخ}}

'''مهروم''' (۲۰۰۷) پیشنهاد کرد که در سطح کلان، مدیریت سرمایهٔ انسانی در حول سه ظرفیت کلیدی است، ظرفیتی برای توسعهٔ استعداد، ظرفیتی برای به کار ګیری استعداد و ظرفیتی برای ترسیم استعداد و… جمعاً، این سه ظرفیت ستون فقرات رقابت‌های سرمایهٔ انسانی کشورها را تشکیل می‌دهد.