سامانه کنترل: تفاوت میان نسخه‌ها

روش اصلی طراحی هر [[سامانه کنترل]] عملی الزاماً مبتنی بر روش‌های آزمون و خطاست. ترکیب هر سیستم [[کنترل خطی]] از لحاظ نظری ممکن است؛ و [[مهندسی کنترل]] قادر است به روشی منظم اجزای لازم برای انجام منظوری مشخص را تعیین کند. اما در عمل ممکن است محدودیت‌های مختلفی بر سر راه سیستم قرار بگیرد. یا سیستم غیر خطی بشود. در چنین مواردی، هیچ روش ترکیبی وجود ندارد. حتی ممکن است که مشخصه‌های اجزا دقیقاً معلوم نباشند؛ بنابراین همواره ضرورت دارد که از روش‌های [[آزمون و خطا]] استفاده شود.

 

 

مهندس کنترل در طراحی سیستم‌های کنترل باید بتواند پاسخ سیستم به سیگنال‌ها و اغتشاشات گوناگون را تعیین و تحلیل کند. معمولاً طرح اولیه سیستم رضایتبخش نیست. پس در صورت لزوم سیستم را باید دوباره طراحی و تحلیل کند؛ و این فرایند را تا آنجا تکرار کند که به سیستم مطلوب دست یابد. پس از آن می‌تواند نمونه فیزیکی سیستم را بسازد.