شهرستان فیروزآباد: تفاوت میان نسخه‌ها

'''شهرستان فیروزآباد''' از شهرستانهایشهرستان‌های [[استان فارس]] است. مرکز این شهرستان شهر [[فیروزآباد (فارس)|فیروزآباد]] است. جمعیت این شهرستان بر طبق سرشماری سال ۱۳۹۵، برابر با ۱۲۱٬۴۱۷ تن بوده‌است.

در منطقه فیروزآباد ساکنین اصلی فارس زبان هستند و بخشی از آن را عشایری تشکیل می‌دهند که یکجانشینی را برگزیده‌اند و بیشتر آنهاآن‌ها پس از انقلاب اسلامی در این شهر ساکن شده‌اند. زبان مردم منطقه به دو صورت فارسی و ترکی است.<ref>[http://chtn.ir/WebForms/Fa/Article/ArticleInfo.aspx?ID=1030 میراث آریا]</ref>

عشایر غیر ساکن حدود هشت ماه از سال را در این شهرستان در مناطق قشلاقی و ییلاقی سپری می‌کنند که دارای فرهنگ خاص خویش می‌باشند. وجود خاک مرغوب و شنهای حاصلخیز علیرغم کمبود آب شرب و زراعی محیطی مساعد ساخته که بیش از ۳۵٪ از مردم به کارهای کشاورزی اشتغال دارند و این شهرستان یکی از قطبهای مهم کشاورزی به‌شمار می‌رود؛ و در کنار کشاورزی و دامداری که شغل اصلی عشایر می‌باشد و از منابع ارتزاق آنهاآن‌ها می‌باشد نیز رواج دارد و تقریباً ۲۰٪ جمعیت را به خود مشغول کرده‌است.<ref name="تبیان">[http://www.tebyan-fars.ir/index.php?DISP=fars&DISP2=firozabad پایگاه اطلاع‌رسانی سازمان تبلیغات اسلامی استان فارس]</ref>

اماکن سیاحتی این شهرستان عبارت‌اند از سد تنگاب، رودخانه تنگاب، تنگ خرقه، تنگ هایقر، کوه آسیاب بادی و روشن روستای سرگر، چشمه حنیفقان (چهل چشمه)، رودخانه کنارسیاه، چشمه زنجیران، تنگ رودبال، دانال بهشت خرقه، جنگلهای طبیعی دشت موک و دشت کل و چشمه هاو گردشگاه‌های طبیعی مانند "چکه نمدی"، "تنگ مهرک"، " اُوبهروزو "، "هفت چاه"، " اُوشُـرشرو (آبشار)" و… که در کوه‌های اطراف بوده و توسط گروه‌های کوهنوردی مختلف نظیر "گروه دوستداران طبیعت" مسیریابی شده و بصورتبه صورت رایگان، هر هفته علاقمندان را برای کوهنوردی به این محل‌ها می‌برند.